บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1950

งานแต่งงานกำหนดจะจัดขึ้นในเดือนแปด ระยะห่างในการจัดงานวันแต่งถึงแม้จะยังมีสี่ห้าเดือน แต่เพราะงานแต่งงานจะจัดอย่างใหญ่โต ดังนั้นเวลาจึงค่อนข้างเร่งรีบ

แต่เทสกาสเทศกาลเช็งเม้ง ฮ่องเต้จิ่งเทียนจะมาเมืองหลวงเป่ยถัง นี่ก็เป็นเรื่องใหญ่ เพราะยังไงเขาก็มาในฐานะฮ่องเต้

จิ่งเทียนก็มีการเขียนจดหมายเป็นการส่วนตัวมาหนึ่งฉบับ บอกว่าการมาในครั้งนี้ มีเหตุผลสองอย่าง อย่างแรกก็คือเพื่อตรวจสุขภาพอีกครั้ง แล้วก็มาขอบคุณอย่างเป็นทางการ

เหตุผลอย่างที่สองก็คือ ครั้งก่อนค่อนข้างเร่งรีบ ไม่ได้มองเห็นวิวทิวทัศน์ที่งดงามของเมืองหลวงเป่ยถัง ครั้งนี้มาเพื่อหวังว่าจะได้ท่องเที่ยวรอบเมืองหลวง

ส่วนการมาในสถานะฮ่องเต้ แน่นอนว่ายังคงเป็นเหตุผลนั้น หารือความร่วมมือการค้าชายแดนระหว่างสองประเทศ เรื่องนี้จะต้องปรึกษาหารือกันดีๆ เพื่อผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน

ที่จริงไม่ว่าจะด้วยส่วนตัวหรือส่วนรวม ล้วนไม่กระทำให้หยู่เหวินเห้าต้องระมัดระวังถึงจะถูก

กลับกัน หลังจากที่หยู่เหวินเห้ารู้ว่าเขาจะมา ก็มักจะจิตใจไม่สงบ อดไม่ได้ที่จะพูดบ่นความเป็นไปได้ให้หยวนชิงหลิงฟังว่า “เจ้าว่าเขาจะมาสู่ขอด้วยไหม? หากมาสู่ขอในสถานะฮ่องเต้ จะต้องปฏิเสธยังไงถึงจะไม่เป็นการทำลายมิตรภาพอันดีของทั้งสองประเทศ?”

หากพูดเป็นการส่วนตัว เขาไม่ต้องคิดถึงเหตุผลอะไร ปฏิเสธเพียงคำเดียว

กลัวเพียงแต่ว่าเมื่อถึงเวลานั้น จะพูดขอแต่งงานเพื่อเป็นการเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างสองประเทศต่อหน้าราชวงศ์กับเหล่าขุนนาง ถ้าเป็นแบบนั้นก็ต้องมีเหตุผลอย่างคู่ควรที่เป็นถึงฮ่องเต้

หยวนชิงหลิงพูดปลอบเขาว่า “ไม่แน่นอน หากเขาจะมาสู่ขอจริงๆ ก็จะต้องได้รับการอนุญาตจากพวกเราก่อน หรือได้รับการยินยอมจากกวาเอ๋อร์ ความผิดอย่างเดิมหากกระทำผิดอีกครั้ง งั้นก็ปฏิเสธเขา ดีไหม?”

หยู่เหวินเห้าขมวดคิ้วพร้อมพูดขึ้นว่า “ข้ามักจะรู้สึกว่าพวกผู้ชายเชื่อถือไม่ได้”

“เจ้าห้า เจ้าชื่นชมในตัวเขามากไม่ใช่หรือ?” หยวนชิงหลิงหัวเราะพร้อมถามขึ้น

“ชื่นชมก็ชื่นชม ในฐานะที่เป็นฮ่องเต้อายุน้อย เขาไม่มีอะไรจะพูดจริงๆ” แต่ถ้าไม่คาดหวังในตัวลูกของเขา เขาก็จะชอบจิ่งเทียนอย่างมาก

หยวนชิงหลิงคิดในใจ หากครั้งนี้จิ่งเสี่ยวหวู่มาสู่ขออย่างเปิดเผยจริงๆ โดยที่ไม่ได้มีการขออนุญาตก่อน นางก็จะโกรธ

เพียงแต่ประโยคนี้ไม่ได้พูดกับเจ้าห้า เขาจะได้ไม่ต้องหวั่นไหวจนเกินไป แล้วก็เป็นกังวลทุกค่ำคืนวันว่าจิ่งเสี่ยวหวู่จะมาสู่ขอจริงๆ

“ใช่ เจ้าแห่งนรกคนที่เจ้าสมมติขึ้นมาคนนั้น หาเจอหรือยัง?” หยู่เหวินเห้าถามขึ้น

“หาเจอแล้ว”

เจ้าห้าถามขึ้นว่า “ไปหาเมื่อไหร่? ทำไมไม่เห็นบอกข้า?”

หยวนชิงหลิงหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ก็เป็นคนที่สมมติขึ้นมาไม่ใช่หรือ? ใช้พลังจิตสื่อสารก็พอ ไม่ต้องไปหาจริงๆ”