บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1951

นางก็ไม่รู้จะพูดอะไรขึ้นมาในทันใด เพียงแค่พยายามทำให้สายตาของตนเองมองดูพ่ออย่างน่าสงสารน่าเอ็นดูที่สุด

หยู่เหวินเห้าเอื้อมมือไปจับผมบนหน้าผากนาง ลูบอย่างนุ่มนวล หันไปหยิบพระราชโองการที่เตรียมไว้แต่แรกยื่นให้นาง พร้อมพูดขึ้นว่า “ดูเอาเอง”

เจ๋อหลานรับมาอย่างลังเล แล้วค่อยๆ คลี่ ก่อนอ่านหันไปมองแม่ก่อนแวบหนึ่งอย่างสับสน

หยวนชิงหลิงยิ้มหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ดูสิ ถือว่าเป็นของขวัญที่พ่อเตรียมให้เจ้าก่อนอายุสิบห้า”

เจ๋อหลานจึงเปิดดู หลังจากอ่านจบแล้ว นางน้ำตาไหลพราก พร้อมถามขึ้นอย่างตื่นเต้นแน่นอกจนไม่อาจบรรยายว่า “พ่อ?”

“อืม” หยู่เหวินเห้าก็ไม่รู้ว่าทำไม สายตากระตุก พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าคุยกับแม่ พ่อจะออกไปทำงาน”

พูดเสร็จแล้วก็รีบลุกขึ้นเดินออกไป วินาทีนั้น เขามองเห็นความตื่นเต้นดีใจในสายตาของลูกสาว ในใจเข้าใจทันที ลูกสาวก็มีจุดมุ่งหมายที่ยิ่งใหญ่ แต่กลับมาจากฉีฮั่ว ก็ไปช่วยเขาดูแลจัดการเมืองโร่ตู หลังจากเมืองโร่ตูเจริญรุ่งเรืองและมั่นคงแล้ว นางก็กลับมาอยู่ข้างกายพวกเขา

ภายในใจของนาง ยังไงพ่อแม่ก็อยู่อันดับหนึ่ง อุดมคติความชอบของตนเองล้วนสามารถปล่อยวางได้

ในช่วงวัยหนุ่มสาวที่บ้าระห่ำ ยังมีความสงบและความอดทนเช่นนี้ ช่างหาได้ยาก หากเปลี่ยนเป็นเขาก็ไม่สามารถทำได้

หลังจากเจ้าห้าออกไปแล้ว เจ๋อหลานกระโจนสวมกอดแม่ พร้อมพูดขึ้นอย่างตื่นเต้นว่า “เป็นไปได้ยังไง? พ่อมีพระราชโองการให้เป็นตัวแทนกษัตริย์ลาดตระเวนกำจัดความชั่วร้าย? แม่พูดโน้มน้าวพ่อหรือ?”

หยวนชิงหลิงประคองหลังลูกสาว พร้อมพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่ แม่แค่เล่าให้พ่อฟัง พ่อเสนอขึ้นมาเองว่าจะพระราชโองการให้เจ้า ความหมายของการเป็นตัวแทนกษัตริย์ลาดตระเวนกำจัดความชั่วร้าย แม่อยากให้เจ้าเข้าใจ เจ้าเป็นตัวแทนพ่อไปลาดตระเวนแผ่นดิน พิทักษ์ความยุติธรรม ขจัดความชั่วร้าย แต่เราต้องตั้งกฎเกณฑ์”

“ข้าจะไม่ทำอะไรไปเรื่อย” เจ๋อหลานรีบพูดรับประกัน

หยวนชิงหลิงปล่อยนาง แล้วนั่งกันคนละฝั่ง พร้อมพูดด้วยท่าทีเคร่งขรึมว่า “คดีที่ทางการกำลังสืบสวน หากมีหลักฐานเข้าสู่กระบวนการลงโทษได้ เจ้าห้ามไปยุ่งเกี่ยว เจ้าต้องใช้กฎหมายเป็นเกณฑ์ในการขจัดความชั่ว หากความผิดไม่ถึงตาย ห้ามฆ่า”

“ข้ารู้” เจ๋อหลานพยักหัวอย่างจริงจัง

หยวนชิงหลิงเอาสร้อยข้อมือออกมาหนึ่งเส้น สวมบนข้อมือของนาง สร้อยข้อมือนี้เป็นสีน้ำเงินดำ เหมือนทำมาจากหินโมรา แต่เมื่อดูดีๆ แล้วก็ไม่ใช่

หยวนชิงหลิงเอื้อมมือไปแตะ เจ๋อหลานรู้สึกเหมือนเข็มแทงเข้าสู่เนื้อ ตรงระหว่างสีน้ำเงินดำ มีแต้มสีแดงจางๆปรากฏขึ้น

สีแดงจางล้อมทั้งสร้อยข้อมือขึ้นมาทันที แสงกะพริบสั่นไหวสักพัก แล้วแสงสลัวก็จางลง สร้อยข้อมือทั้งเส้นกลายเป็นสีแดงอ่อน

“แม่ นี่คืออะไรหรือ?” เจ๋อหลานถามขึ้นอย่างแปลกใจ