กลางดึก หลังจากเจ๋อหลานส่งฮ่องเต้จิ่งเทียนกลับหอฮุยเตี้ยน ตนเองเดินอยู่ในอุทยานอวี้ฮัวคนเดียว
นกฟีนิกซ์บินมา เกาะอยู่บนไหล่ของนาง เจ๋อหลานเอื้อมมือลูบขนของมัน แล้วก็ถอนหายใจเบา ความรู้สึกภายในใจหลังจากได้ฆ่าคน ที่จริงนางค่อนข้างโล่งอก แต่จะต้องแสดงท่าทีออกมาให้แลดูหนักใจ เพราะเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ ล้วนเป็นเรื่องน่าเศร้า
ลงโทษคนทรยศคนชั่วร้าย สำหรับนางถือเป็นการคลายความกดดันอย่างหนึ่ง ทุกครั้งที่นางทำภารกิจสำเร็จ ภายในใจรู้สึกสงบ ผ่อนคลาย อย่างบอกไม่ถูก ราวกับแผ่นดินสะอาดขึ้น
แต่เมื่อครุ่นคิดลึกลงไปนางก็รู้สึกหวาดกลัว กลัวว่าตนเองจะชอบความรู้สึกในการที่ได้ฆ่าคน
แม่พูดถูก นางต้องเติบโต ต้องหาความสมดุลในที่นี้
เดินเล่นอยู่ในอุทยานอวี้ฮัวกว่าครึ่งชั่วโมง นางค่อยกลับไปนอน
ยามสี่แล้ว นางกลายเป็นเจ้าหญิงน้อยที่ชอบนอนขี้เซาคนนั้นอีกแล้ว
ยามเฉินกั่วเอ๋อมาหานาง นางยังไม่ตื่น กั่วเอ๋อเอารังนกที่ต้มเองกับมือวางไว้ สั่งคนรับใช้ในตำหนักไว้ว่า รอเมื่อนางตื่นขึ้นมาแล้วอย่าลืมให้นางดื่ม แล้วก็เตือนนางว่าตอนเที่ยงจะออกจากวังไปหาอานจือจวิ้นจู่ด้วยกัน
พวกนางนัดกันไว้แต่แรกแล้ว รออานจือกลับมาเมืองหลวง ก็จะออกไปเที่ยวเล่นด้วยกัน
วันนี้ภายในวังจะจัดงานเลี้ยง แต่ล้วนเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ พวกนางไม่ต้องเข้าร่วมก็ไม่เป็นไร
เจ๋อหลานตื่นมาหลังจากกั่วเอ๋อกลับไปได้ไม่นาน ดื่มรังนกแล้ว ก็ตรงไปหาแม่
วันนี้ แม่บอกว่าจะตรวจร่างกายให้กับฮ่องเต้จิ่งเทียน ในขณะเดียวกันอาจจะต้องใช้ยา นางอยากอยู่ฟังด้วย
เดิมคิดว่าวันนี้จะไปเช้าหน่อย แต่กลัวว่าจิ่งเทียนเดินทางมาเมืองหลวงอย่างเหน็ดเหนื่อย เมื่อคืนก็ออกไปพร้อมกับนาง จะต้องไม่ได้นอนหลับดีแน่ จึงอยากให้เขาได้นอนเยอะหน่อย
แต่เมื่อมาถึงตำหนักหลัก แม่กลับบอกนางว่าตอนยามห้า จิ่งเทียนก็ถูกเจ้าห้าลากตัวไปแล้ว
เจ๋อหลานพูดขึ้นว่า “ยามห้าหรือ? งั้นเขาก็แทบไม่ได้นอนเลย? พ่อไปหาเขาเช้าขนาดนี้ทำไม?”
“บอกว่าจะทานอาหารเช้าร่วมกัน แล้วก็มีเรื่องคุยกันต่อ” หยวนชิงหลิงมองดูลูกสาว เห็นวันนี้นางแลดูอารมณ์ดีขึ้นมาก ตาคิ้วสดใส ไม่ต้องใช้พลังจิต ก็รู้ว่าเมื่อคืนนางได้แก้ปัญหาจัดการเรื่องนั้นแล้ว
ไม่กล้าที่จะบอกนางว่า เมื่อคืนพ่อของนางไม่ได้นอนเลยทั้งคืน เพิ่งยามห้าก็ออกไปหาจิ่งเทียนแล้ว
แต่ลูกสาวก็ไม่รั่วไหล หลังจากนางฟังแล้ว คิ้วน้อยๆ ขมวดขึ้นมา พร้อมถามขึ้นว่า “งั้นพ่อนอนไปนานแค่ไหน? เมื่อคืนนอนหลับตอนกี่โมง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...