บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1959

หยู่เหวินเห้าคิดดูแล้ว จึงสั่งคนเตรียมเนื้อกับเหล้าไปส่งที่จวนอ๋องซู่ แต่ล้วนถูกหยวนชิงหลิงห้ามไว้

หยวนชิงหลิงพูดอธิบาย เจ้าห้าค่อยคิดถึงช่วงก่อนที่พวกเขาต่างพูดว่าจะเลิกเหล้า เดิมคิดว่าคงจะทนได้ไม่กี่วัน คิดไม่ถึงว่าจะทนได้นานถึงขนาดนี้

อีกอย่างหลายวันก่อนอู๋ซ่างหวงยังมาคอยถามถึงจิ่งเทียนตลอด ตามนิสัยดื้อรั้นของอู๋ซ่างหวง ปกติจะพูดกล่อมเขาไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าเมื่อถึงวัยชรา จะถูกปราบเช่นนี้ และยังไม่ใช่การบีบบังคับ เขายอมพูดออกมาเองว่าจะเลิกเหล้า

เมืองหลวงในค่ำคืนนี้ กลิ่นหอมสุราฟุ้งไปทั่ว พวกเจ๋อหลานนั่งดื่มเหล้าหอมหมื่นลี้อยู่ด้วยกัน เหล้าหอมหมื่นลี้หอมสดชื่น ดื่มเล็กน้อยไม่ทำให้เมา ทำให้มึนเล็กน้อย ทำให้กล้าที่จะพูดถึงเรื่องส่วนตัวของพวกผู้หญิงอย่างไม่อาย

ภายในวังดื่มกันด้วยบรรยากาศคึกคักเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ร้องรำฮัมเพลง ครึกครื้นอย่างมาก

หยู่เหวินเห้ากับจิ่งเทียนกลับต่างสามารถตื่นตัวมีสติในบรรยากาศแบบนี้ เดิมพูดแต่แรกแล้วว่าคืนนี้จะไม่คุยเรื่องบ้านเมือง แต่ก็กลับถูกพูดขึ้นมา

คุยกันถึงเรื่องที่เจ๋อหลานพูดถึงก่อนหน้านี้ เริ่มแรกหยู่เหวินเห้าไม่ค่อยสนใจ คิดว่าเรื่องนี้ยังไม่เร่งรีบที่จะคุยกัน คืนนี้เขาอยากคุยเรื่องการค้าขาย แต่เมื่อได้ยินจิ่งเทียนพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า เป็นความคิดของเจ๋อหลาน เจ้าห้าจึงรีบพูดขึ้นว่าคืนนี้สามารถคุยเรื่องนี้ได้

ดังนั้นเรื่องนี้จึงถูกนำมาพูดในวงเหล้า ขุนนางทั้งสองฝ่ายต่างแลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่อกัน เรื่องนี้ทั้งสองฝ่ายต่างเห็นด้วย เป็นไปในทิศทางเดียวกัน เพียงแค่ยังต้องลงรายละเอียด

หยวนชิงหลิงกับพวกผู้หญิงต่างออกมาจากงานเลี้ยง มาดื่มเหล้ารสหวานและพูดคุยกันอยู่ไหนตำหนักด้านข้าง

พวกที่อยู่ในเมืองหลวงมักจะรวมตัวกันบ่อย แต่วันนี้พระชายาอานก็กลับมาแล้ว วันนี้ทุกคนจริงจะคุยกันอย่างคึกคักแน่

ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วรวมตัวอยู่ด้วยกัน ส่วนใหญ่แล้วก็จะพูดถึงสามีของตนเอง จากที่ผ่านประสบการณ์หลายปีมานี้ วัยหนุ่มในตอนนั้นตอนนี้กลายเป็นวัยกลางคนแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีปัญหากันอยู่บ้าง ดังนั้นทุกคนต่างก็พูดบ่นกันเสียมากกว่า

แต่ก็เพราะรักอย่างลึกซึ้ง ดังนั้นต่อให้ปากพูดบ่น แต่ในใจก็ยังคงเต็มไปด้วยความสุข

ทุกคนต่างก็หัวเราะพระชายาซุนอย่างไม่ได้นัดหมาย

เพราะเมื่อก่อนเวลาทุกคนพูดบ่นถึงสามี ล้วนเป็นการล้อเล่น มีเพียงพระชายาซุนที่บ่นถึงอ๋องซุนอย่างจริงจัง

แต่ตอนนี้นางก็เหมือนกับทุกคน ปากพูดอยู่อย่างรังเกียจ แต่มุมปากกับตาคิ้วล้วนแฝงไปด้วยความสุข

นางมีความปลื้มใจจริงๆ เดิมคิดว่าชั่วชีวิตนี้คงจะต้องใช้ชีวิตผ่านไปเหมือนดั่งน้ำที่ตายแล้วแบบนั้น กลับคิดไม่ถึงว่าหลังจากที่ฮองเฮาสอนเคล็ดลับให้กับนาง สามารถทำให้ผู้ชายที่รู้จักกินอย่างเดียวฉลาดขึ้น ความสุขในตอนนี้นั้นล้นหลาม ทำให้นางรอคอยในทุกค่ำคืนกับในทุกรุ่งเช้า

หลังจากเสร็จสิ้นงานเลี้ยงต้อนรับแล้ว หยู่เหวินเห้าให้องค์ชายรัชทายาทกับทังหยวนพาฮ่องเต้จิ่งเทียนไปเดินเที่ยวรอบๆ สุดท้ายยังพูดขึ้นว่า หากกวาเอ๋อร์อยากไปด้วย ก็ไปได้