บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1967

หลังจากเจ้าตาทับทิมกลับวังก็ดีใจอย่างมาก รีบไปหาเจ๋อหลาน บอกนางเรื่องที่ตนไหว้อาจารย์

ช่วงนี้เจ๋อหลานไม่ค่อยเห็นนางมีความสุขขนาดนี้ ราวกับนกที่ถูกขังอยู่ในกรงเป็นเวลานาน จู่ๆ กรงถูกเปิดแล้วได้บินออกไปอย่างมีความสุข

ยังคงเป็นพี่ชายที่คิดได้อย่างรอบคอบ เจ้าตาทับทิมไม่สามารถถูกขังไว้อยู่ในกรงไปตลอด นางเรียนรู้ได้เร็วมาก ก็ควรให้นางไปเรียนรู้อยู่ตลอด ต่อไปจะเปิดโรงงานก็ดี แกะสลักเล่นก็ดี ยังไงก็มีสิ่งที่ชอบทำ ถือว่าเดินออกมาแล้วก้าวแรก

อีกอย่างเมื่อพี่ชายมีเวลาว่างก็สามารถไปหานางที่โรงงานได้ ไม่จำเป็นต้องกลับวังในราชวังถึงแม้จะไม่ไกล แต่ก็กว้างใหญ่ การไปกลับต้องใช้เวลาอย่างมาก

ท่าทีมุ่งมั่นตั้งใจของเจ้าตาทับทิม ทำให้ช่างสวีพอใจมาก เด็กผู้หญิงคนนี้ราวกับหยกอย่างดี ใสซื่อบริสุทธิ์น่ารัก ทั้งรู้ความและว่าง่าย ได้ยินว่านางเป็นคู่หมั้นของคุณชายเปา ถือว่าเหมาะสมกันอย่างมาก ราวกับกิ่งทองใบหยก

นางซาบซึ้งใจในตัวคุณชายเปาอย่างมาก เพราะคุณชายเปาพูดคำไหนคำนั้น เอาลูกชายของนางไปทำงานที่ทำการปกครองจริงๆ และยังเป็นตำรวจอยู่ที่ที่ทำการปกครองกรมการพระนครถือว่าไม่เสียแรงที่เขาฝึกฝีมือการต่อสู้มาอยู่บ้าง

และเข้าไปได้ไม่กี่วัน นิสัยเอาแต่ใจของเจ้าเด็กนี่ก็สงบลง เห็นได้จากบาดแผลบนใบหน้า เป็นการถูกซ้อม จะต้องมีคนทำร้ายเขาอย่างรุนแรงสักครั้ง

เป็นแบบนี้มาครึ่งเดือน ช่างสวีพูดกับคุณชายเปาว่า “เจ้าตาทับทิมมีพรสวรรค์อย่างมาก อนาคตจะต้องไม่ธรรมดาแน่”

ภายในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ โชคดีที่รับนางไว้เป็นศิษย์ตั้งแต่ตอนนั้น มีลูกศิษย์ที่ดีขนาดนี้ก็ถือเป็นบุญของนาง

องค์ชายรัชทายาทนอบน้อมถ่อมตนอย่างมาก ยกมือประสานพร้อมพูดขึ้นว่า “เป็นเพราะอาจารย์สอนได้ดี หวังว่าอาจารย์จะถ่ายทอดความรู้อย่างเต็มที่”

“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว” ช่างสวีมองดูเขาแวบหนึ่ง เห็นเขาหล่อเหลาแลดูสูงศักดิ์ เห็นได้ชัดว่าสถานะไม่ธรรมดา จึงอดไม่ได้ที่จะทางขึ้นว่า “ข้าได้ยินเจ้าตาทับทิมบอกว่านางเป็นคู่หมั้นของเจ้า ไม่รู้ว่าพวกเจ้าวางแผนที่จะจัดงานแต่งงานกันเมื่อไหร่?”

“ไม่รีบ รออีกหลายปีหน่อย” องค์ชายรัชทายาทพูดตอบอย่างยิ้มแย้ม

ช่างสวีส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “เด็กผู้หญิงรอนานไม่ได้ แต่งงานยิ่งไวยิ่งดี จะได้ไม่มีเหตุอย่างอื่น”

ช่างสวีคิดว่าเจ้าตาทับทิมมีสถานะธรรมดา เพราะนางไม่รู้เรื่องมารยาทของคนในตระกูลใหญ่เลย มีบางครั้งที่เอะอะเสียงดัง พูดตรงไปตรงมา สำหรับในชาวบ้านถือว่ามีนิสัยร่าเริง นางชอบ แต่สำหรับในตระกูลใหญ่ถือว่าไม่เหมาะสม

นางเป็นห่วงว่าหากปล่อยไปอีกหลายปี คนในตระกูลคุณชายเปาหากมีตัวเลือกที่ดี อาจจะล้มเลิกงานแต่งงานก็ได้

องค์ชายรัชทายาทมองดูเจ้าตาทับทิมที่กำลังตั้งใจแกะสลักไม้ พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “ข้าไม่มีทางเปลี่ยนใจเป็นอื่น ข้าจะแต่งงานกับนางเท่านั้น”