บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1969

เจ้าตาทับทิมกลับมาถึงห้องครัวแล้วเริ่มทำกับข้าว ได้ยินเสียงเอะอะด้านนอก นึกว่าแขกมา จึง หั่นผักต่ออย่างไม่สนใจ

แต่เมื่อได้ยินเสียงอาจารย์ร้องพูดขึ้นอย่างโมโห นางค่อยคิดว่ามีคนมาหาเรื่อง นางรีบวางมีดในมือแล้ววิ่งออกมา

คุณชายสวมชุดผ้าแพรคนนั้นเห็นนาง ก็รีบไปคว้าจับข้อมือของนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “แม่ของเจ้ารับเงินของข้าไปแล้ว เจ้ารีบตามข้าไป”

การกระทำของนางค่อนข้างรุนแรง คว้าจับข้อมือของเจ้าตาทับทิมไว้

หลังจากช่างสวียืนมั่นคงแล้ว เห็นเขาคว้าจับเจ้าตาทับทิมไว้ ก็ทั้งโกรธทั้งเป็นห่วง รีบพูดขึ้นว่า “เจ้าปล่อยนาง นางไม่ใช่ลูกสาวของข้า บ้านของนางก็เป็นขุนนาง เจ้าอย่าทำอะไรไปเรื่อย”

“เป็นขุนนางหรือ?” คุณชายสวมชุดผ้าแพรมองดูเจ้าตาทับทิม เห็นนางสวมชุดกระโปรง เสื้อผ้าทั้งร่างกายไม่ถือว่าราคาแพง เป็นเพียงชุดธรรมดาเท่านั้นเอง เหมือนคุณหนูตระกูลใหญ่ตรงไหน? คิดว่าผู้หญิงคนนี้พูดข่มขู่ไปเรื่อยเท่านั้นเอง จึงหัวเราะเยาะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ใช่หรือ? เป็นขุนนางทำอะไรหรือ? คงไม่ใช่เจ้าหน้าที่เองมั้ง? เมียรองของข้าหลายคน ที่ครอบครัวเป็นเจ้าหน้าที่ ได้ปรนนิบัติข้า ถือเป็นบุญของเจ้า”

ต่อให้เจ้าตาทับทิมไม่รู้เรื่องในโลกมนุษย์แค่ไหน แต่ก็รู้จักคำว่าเมียรอง เป็นเมียรองของเขา? แล้วพี่ซาลาเปาล่ะ?

ภายในใจของนางโกรธจัดขึ้นมา แต่ก็อดทนไว้ไม่ลงมือ เพราะพี่ยิงบอกว่าจะฆ่าคนไปเรื่อยไม่ได้ นางจึงชักมือกลับ พร้อมพูดขึ้นว่า “พวกเจ้ารีบไป ข้าสามารถปล่อยพวกเจ้าไปได้”

คุณชายสวมชุดผ้าแพรราวกับอวดดีมาจนเคยชินแล้ว ได้ยินเช่นนี้แล้วก็หัวเราะขึ้นมาอย่างเสียงดัง

สำหรับท่าทีโกรธจัดของเจ้าตาทับทิม ทำให้เขายิ่งรู้สึกตื่นเต้น โบกมือพร้อมพูดสั่งขึ้นว่า “รับเงินมาแล้ว พาคนไป”

พวกอันธพาลหลายคนรีบรุดเข้ามา คิดจะจับตัวเจ้าตาทับทิม ช่างสวีเห็นแล้วก็ร้องขอความช่วยเหลืออย่างตกใจ พร้อมกระโจนมายืนขวางอยู่ด้านหน้าเจ้าตาทับทิม กีดขวางพวกอันธพาลพวกนั้นไว้

โรงงานไม่ได้ตั้งอยู่ในถนนที่มีร้านค้าหนาแน่น ดังนั้นคนไปมาด้านนอกมีไม่มาก มีคนสองคนได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือ แต่หาทิศทางไม่เจอ

ช่างสวีถูกผลักล้มอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้หัวของนางไปกระแทกถูกขอบโต๊ะ ตรงหัวมีเลือดไหลออกมา

ถึงแม้เจ้าตาทับทิมคิดอยู่ตลอดว่าจะไม่ก่อเรื่อง แต่ครั้งนี้จนโมโหอย่างมาก สายตากลายเป็นสีแดง เอื้อมมือไปคว้าจับคอเสื้อคุณชายสวมชุดผ้าแพร แล้วกระแทกไปที่กำแพง

แรงไม่มาก แต่หน้าผากคุณชายสวมชุดผ้าแพรมีเลือดไหลซึมออกมา เจ้าตาทับทิมปล่อยเขา แล้วเขาก็ล้มนอนลงกับพื้น เขาไม่ได้สลบไป เพียงแค่ใช้มือลูบดูหน้าผากแล้วเห็นว่ามีเลือด ถึงค่อยสลบไป

อันธพาลหลายคนพวกนั้นก็อึ้ง แทบไม่อยากเชื่อว่า หญิงสาวที่ดูอ่อนแอขนาดนี้ สามารถคว้าจับผู้ชายตัวโตฟาดกระแทกผนังได้ จนคนสลบไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน