บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 199

ตอนที่หยวนชิงหลิงกลับมาที่เตียง ก็รู้สึกว่าตัวเองได้ตายไปแล้วหนึ่งครั้ง

พอตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกวินเวียนศีรษะ แล้วก็อ้วกอย่างหนัก

จึงได้เชิญหมอหลวงมา นางถามด้วยสีหน้าขาวซีด： “ทำไมปฏิกิริยาข้าถึงได้รุนแรงนัก？”

หมอเฉาจึงพูดขึ้น： “พระชายา ร่างกายของท่านเคยได้รับบาดเจ็บ และก่อนหน้านี้ท่านก็มีเรื่องให้ไม่สบายใจ ตับก็ทำงานไม่ปกติ ส่งผลให้เลือดไหลเวียนไม่สะดวก ถึงได้ทรมานแบบนี้ รอให้ท่านค่อยๆ ปรับได้ก่อน ก็จะดีขึ้นเองพ่ะย่ะค่ะ”

“ช่วยปรับร่างกายให้ข้าเร็ว ให้กินยาอะไรก็ได้ ที่ทำให้ข้าหายเวียนหัว และไม่อ้วก.....” หยวนชิงหลิงไม่มีแรงถึงขนาดลืมตาแล้ว

หยู่เหวินเห้าเป็นกังวลอย่างมาก จึงรีบดึงหมอหลวงออกไป “เจ้าไม่มียาดีหน่อยหรือ？ไทเฮามอบยามาให้ตั้งมากมาย เจ้าใช้กับนางได้นะ”

หมอเฉากลับดึงแขนหยู่เหวินเห้าออกมาไกลหน่อย พร้อมกับถอนหายใจ： “ท่านอ๋อง ข้าไม่ขอปิดบัง วันนี้ข้าได้คุยกับโรงหมอ ตอนที่พระชายาตั้งครรภ์นั้นดูไม่ปกติ ร่างกายของนางยังไม่ทันฟื้นฟู ตอนนั้นพระชายากินน้ำจื่อจินเข้าไป สงสัยวันถัดมาก็ให้น้ำแก้ และนั่นก็เป็นยาที่สามารถยับยั้งน้ำจื่อจินได้ ตอนนี้ถึงได้กำเริบออกมา พระชายาถึงได้ทรมานร้อยเท่าแบบนี้ และรวมไปถึงตอนที่นางเสียเลือดจากการโดนทำร้าย ข้าน้อยขอบังอาจพูดสิ่งที่ไม่น่าฟัง ตอนนี้ข้างในของพระชายาเป็นเหมือนฝ้าย แค่โดนกดนิดเดียวก็ไม่เหลืออะไรแล้ว และยิ่งมาสามารถเรี่ยวแรงพอจะรับไหว”

หยู่เหวินเห้าได้ยินดังนั้น ก็กัดฟันแน่น ตอนนั้นทำไมเขาถึงได้โง่นัก？

หมอหลวงพูดต่อ： “ที่ร่างกายของพระชายายังสามารถตั้งครรภ์ได้ คงจะเป็นเพราะน้ำจื่อจินที่ถูกกดไว้ ยาจื่อจินนั้นช่วยให้เลือดนางไหลเวียนได้ดี แต่ว่ายังไงก็มีผลแค่แป๊ปเดียว ตอนนี้ยาได้หมดฤทธิ์แล้ว หลังจากนี้ต้องดูการเปลี่ยนแปลงพระชายา”

หยู่เหวินเห้าตอบรับครั้งหนึ่ง พลันพูดเสียงต่ำกับหมอหลวง： “ถ้าหากว่าไม่เอาเด็กไว้ล่ะ？”

หมอหลวงอึ้งไปทันที “แบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด ถ้าหากว่าไปทำให้แท้ง ร่างกายของพระชายาก็จะยิ่งรับไม่ไหว ตอนนี้การตั้งครรภ์ยังสามารถรักษาได้ ท่านอ๋องอย่าได้คิดเรื่องเอาออกเด็ดขาด ถ้าหากว่าเกิดเรื่องขึ้น ชีวิตก็อาจจะรักษาไว้ไม่ได้”

หยู่เหวินเห้าอึ้งจนหน้าซีด หัวใจก็พลันเต้นแรง

ความดีใจทั้งหลายนั้นหายไปแล้ว ตอนนี้กลับเหลือเพียงความเจ็บปวดและทุกข์ใจ

แทบอยากจะให้นางไม่ต้องตั้งครรภ์

“เกี่ยวกับที่ข้าทำให้นางโมโหหรือไม่？นางถึงได้ทรมานขนาดนี้” หยู่เหวินเห้าถามขึ้น

หมอหลวงพยักหน้า “ต้องเกี่ยวอย่างแน่นอน ในเมื่อตับร้อน ปอดร้อน คนก็จะรู้สึกไม่สบาย เพียงแต่ถึงไม่ใช่ท่านอ๋องทำให้พระชายาโกรธ ความเจ็บปวดนี้ยังไงก็ต้องเกิดเหมือนเดิม พื้นฐานนางเป็นแบบนี้”

หยู่เหวินเห้ารู้สึกเศร้าใจ และไม่มีความคิดอะไรเลย

วันนี้เขาลาพักเพื่ออยู่จวนเป็นเพื่อนนาง ของพระราชทานจากไหนวังก็มีมาไม่หยุด ทั้งไทเฮา เสียนเฟย ฮองเฮา กุ้ยเฟย ฉินเฟย รวมถึงเหล่าสนม ต่างก็นำของมาให้กันหมด

หลังจากนั้น ก็เป็นเหล่าบรรดาชายาอ๋องต่างๆ แล้วก็มีองค์หญิงบางคนที่ส่งของขวัญมาให้

จวนอ๋องฉีกับอ๋องจี้นั้นตอนนี้ไม่ได้ส่งอะไรมาให้ แต่เพื่อเป็นการไว้หน้าแล้ว ถึงจะไม่อยากให้ แต่พวกเขาก็ต้องส่งมาให้พอเป็นพิธี

เรื่องการตั้งครรภ์ของหยวนชิงหลิง ก็ได้ยินไปถึงหูของเจ้าพระยาจิ้ง

เจ้าพระยาจิ้งนั้นมือสั่นเลย ถึงได้เชื่อเรื่องนี้

เขารีบกลับจวนทันที แล้วสั่งให้ฮูหยินรองเตรียมของขวัญเพื่อสั่งไปให้ ครั้งนี้ เขาได้เรียกท่านแม่ของหยวนชิงหลิง นางหวงไปด้วย และจำเป็นต้องได้เจอพระชายาฉู่ เพื่อแสดงน้ำใจ

ใจของเจ้าพระยาจิ้งนั้น มีแต่ความต้องการตลอด

โอกาสมาถึงแล้ว โอกาสของเขาได้มาถึงแล้ว

ขอเพียงหยวนชิงหลิงให้กำเนิดลูกชาย เขาก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าโสวฝู่ฉู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องกลัวพวกเขา แล้วไม่ต้องใช้หน้าตัวเองรองรับอารมณ์พวกเขา