บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 209

หลังจากที่หยู่เหวินเห้ากลับมาจากการอาบน้ำ ยังคงมีความโมโหเต็มใบหน้า

“ลงโทษแล้วหรือ”หยู่เหวินเห้าเดินเข้าประตูมาก็ถามอย่างกราดเกรี้ยว “ตีตายหรือยัง”

หยวนชิงหลิงเดินเข้าไปดูแลด้วยรอยยิ้ม ยกน้ำ เช็ดผม นวดไหล่ “ให้ออกไปแล้ว ครั้งนี้เป็นการลงโทษเพื่อตักเตือน ”

“ปล่อยนางไปง่ายๆเช่นนี้หรือ”หยู่เหวินเห้ายังคงโมโห ที่จริงก็ไม่กล้าที่จะไม่โมโห เพราะตอนเริ่มต้นเขาเองก็แยกแยะไม่ออก ยังให้คนอื่นกอดเปล่าๆอยู่ชั่วครู่ ยายหยวนรังเกียจเรื่องพวกนี้มาก

หยวนชิงหลิงพูดว่า “ก็แค่กระต่ายน้อยที่ถูกชี้นำจนหลงทางเท่านั้น ไม่ยินดีจะแต่งกับบัณฑิตอู๋ จึงได้เลือกลงมือกับท่าน คิดอยากจะเป็นพระชายารอง”

“ถูกชี้นำ ใครชี้นำ”หยู่เหวินเห้าคิดถึงคนคนหนึ่งขึ้นมา “พระชายาจี้”

“เป็นนาง”หยวนชิงหลิงดึงเขาให้นั่งลง “เรื่องนี้ไม่ต้องไปสืบสวนต่อแล้ว น้องรองเองก็ขายหน้ามากพอแล้ว ถ้ายังไปสืบสวนเอาเรื่องต่อ ภายหน้านางจะไม่กล้ามาอีก”

“ครั้งนี้นางเองไม่ระวังตัว แรกเริ่มยังกล้าช่วยเสี่ยวหลันอีก”หยู่เหวินเห้าเสียงฮึดฮัด

“ถูกคนอื่นใช้เป็นเครื่องมือ อย่าโทษนางเลย ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ ”หยวนชิงหลิงลูบหลังให้เขา พูดยิ้มๆ

หยู่เหวินเห้าเสียงดังดุดัน “ครั้งนี้เห็นแก่หน้าเจ้า จะไม่เอาเรื่อง หากยังมีครั้งหน้า ภายหน้าก็อย่าได้เข้าออกจวนอ๋องแม้แต่ครึ่งก้าว”

“ได้ ได้ ”หยวนชิงหลิงรับรอง “ข้าได้เตือนนางไปแล้ว ไม่มีครั้งหน้าแน่”

“ยังมีอีก……”หยวนชิงหลิงแววตานิ่งขรึมลง แต่ความโมโหก็ยังไม่ได้หายไป

หยวนชิงหลิงปล่อยมือออก เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “น่าจะพอแล้วกระมัง ”

หยู่เหวินเห้าเก็บอารมณ์โกรธ คว้ามือของนางไปแนบไว้กับอกของตนเอง เอ่ยอย่างน้อยใจเต็มทน “ทำต่อเถอะ ทำเหมือนเมื่อครู่ ไม่ได้รู้สึกสบายเช่นนั้นมานานแล้ว”

หยวนชิงหลิงรอยยิ้มหายไป เห็นทีผู้ชายก็ต้องโอ๋เหมือนกัน

กอดรัดกันสักพัก ทั้งสองก็พูดคุยกัน รอให้ผมเขาแห้งแล้วค่อยเข้านอน

ที่จริงหยู่เหวินเห้าไม่ได้หลับ

ตอนนี้เขาเป็นคนใจแคบมากเป็นพิเศษ

พระชายาจี้ทำผิดต่อเขาอีกครั้งแล้ว เขาต้องคิดแผนดีๆเพื่อจะจัดการกับนาง

เรื่องนี้คิดแล้วก็เกิดรู้สึกกลัวขึ้นมาภายหลัง

หากไม่ใช่เพราะยายหยวนเชื่อใจเขา ถ้าหากไม่ใช่เพราะความสามารถของเสี่ยวหลันไม่ถึง ครั้งนี้เขาคงต้องแพ้แน่

ไม่ต้องพูดเรื่องไกลตัว ถ้าหากตอนนั้นแสงไฟที่สระผีมืดลงอีกหน่อย ความระแวงของตัวเองก็ลดลงอีกนิด หันกลับไปแล้วจุมพิตอย่างไม่คิดอะไร สวรรค์ คิดแล้วก็สะอิดสะเอียน

ยายหยวนจะโกรธเขาแค่ไหน จุดนี้ไม่ต้องพูดถึง แค่เกรงว่าจะโกรธจนรักษาลูกเอาไว้ไม่อยู่เท่านั้น

อีกอย่าง หากเรื่องนี้แพร่ออกไป ตำแหน่งพระชายาไม่ใช่ของเสี่ยวหลัน แต่ว่าให้อยู่ใจจวนในฐานะสนมคนหนึ่ง ทำให้ยายหยวนรู้สึกรังเกียจอยู่ทุกวัน เขาเองก็คงไม่ต้องคิดจะมีชีวิตดีๆทุกวันแล้ว

คิดถึงตรงนี้ เขาโกรธจนลุกเป็นไฟไปทั้งตัว

หยวนชิงหลิงยื่นมือมาวางไว้บนอกของเขา เอ่ยอย่างสะลึมสะลือว่า “ค่อยๆคิด ต้องมีวิธีรับมือนางได้แน่ นอนก่อนเถอะ”

หยู่เหวินเห้าใจอ่อนยวบ นางรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

ใจสามารถสื่อถึงกันได้ขนาดนี้ ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะดีใจ

เรื่องคืนนี้ เดิมคิดว่าให้คนในจวนหุบปากให้สนิทแล้ว ก็คงไม่มีอะไร

แต่ทว่า คนที่คิดแผนการร้ายนี้ก็คงไม่กล้าพูด

แต่ว่าเรื่องนี้กลับไปเข้าหูของไทเฮาเข้าจนได้

แน่นอน เนื้อเรื่องได้เปลี่ยนไปจนสิ้นเชิง

บอกว่าหยู่เหวินเห้าได้พาสาวใช้คนหนึ่งในจวนไปทำมิดีมิร้ายที่สระผี แล้วก็ถูกพระชายาฉู่จับได้โดยไม่รู้ตัว คืนนั้นก็เกิดทะเลาะกันใหญ่โต