บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 210

คนอย่างกู้ซือ ถ้าจะทำอะไรสักอย่าง ก็รวดเร็วเสียจริง

หลังจากออกจากวังตอนค่ำ ก็มีข่าวคราวแรกอยู่ในมือแล้ว รีบไปที่จวนอ๋องเพื่อประกาศความสำเร็จทันที

แต่กลับพบกับหยวนชิงผิงที่อยู่ตรงลานบ้านพอดี ชั่วขณะนั้นกู้ซือรู้สึกว่า การประกาศความสำเร็จครั้งนี้ช่างเหมาะเจาะเสียจริง มาได้ทันท่วงที

“คุณหนูรอง”กู้ซือเดินเข้าไปทักทาย จากเรื่องครั้งที่แล้ว นางน่าจะจำเขาได้แล้ว

หยวนชิงผิงมองเขา “คุณชายท่านนี้ รู้สึกหน้าคุ้นๆ ”

กู้ซืออดไม่ได้ที่จะใจสลาย จึงเอ่ยแนะนำตัว “ข้าชื่อกู้ซือ เป็นเพื่อนรักกับพี่เขยของเจ้า”

หยวนชิงผิงอึ้ง ก็นึกขึ้นได้ทันทีว่าเขาคือคนที่เข้ามาทักทายตอนที่เกิดเรื่องนอกเมืองครานั้นแต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรจึงได้จากไปอย่างรีบร้อน

“ที่แท้ก็เป็นท่านกู้นี่เอง ขออภัยด้วย”หยวนชิงผิงสีหน้าจริงจัง ท่าทีดูนอบน้อมขึ้นหลายส่วน

“เจ้ารู้จักข้า”กู้ซือจ้องมองนาง และถามขึ้น

“พวกเราเคยพบกัน แต่ท่านกู้คงจำไม่ได้แล้ว ”หยวนชิงผิงยิ้มบางๆ

จำไม่ได้ ชาติหน้าก็ยังจำได้

กู้ซือทำท่าราวกับใช้ความคิดอย่างหนัก จากนั้นก็ทำทีเป็นงงงวย “ไม่ทราบว่าเราเคยพบกันที่ไหน ”

หยวนชิงผิงเอ่ยเตือนความทรงจำ “ที่นอกเมือง ก็ตอนที่ซุ้มโจ๊กของพระชายาฉีเกิดเรื่องครานั้นไง”

“อ๋อ”กู้ซือเหมือนจะนึกขึ้นได้แล้ว “ใช่ ข้าจำได้แล้ว วันนั้นเจ้าอยู่กับพระชายาฉู่ ข้ายังไปพูดคุยกับพวกเจ้าด้วย”

หยวนชิงผิงพูดว่า “ใช่แล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมจึงได้จากไปอย่างกะทันหัน”

“ใช่แล้ว วันนั้นสภาพการณ์แย่มาก ข้าเองก็กังวลไปอย่างยิ่ง ต้องรีบไปช่วยเหลือคน ขออภัยจริงๆ ”กู้ซือพูดอย่างรู้สึกขออภัย

หยวนชิงผิงย่อตัวคำนับ “ขุนนางรักประชาชนดุจลูกหลาน ข้าน้อยเลื่อมใสจริงๆ”

“ที่ไหนกัน ชมกันเกินไปแล้ว”กู้ซือโบกมือไปมา ยิ้มอย่างถ่อมตน ที่ระเบียง หยู่เหวินเห้ากับหยวนชิงหลิงยืนเคียงไหล่มองดูอยู่

“ทำอย่างไรดี ข้าอยากจะสั่งสอนเข้าสักตั้ง”หยู่เหวินเห้ามองกู้ซือ พูดกับหยวนชิงหลิง

“เขาชอบน้องรองจริงๆหรือ ”หยวนชิงหลิงถาม

“ไม่เช่นนั้นเขาจะตีกับข้าทำไม ก็ไม่ใช่เพราะเรื่องหาคู่ให้น้องรองหรอกหรือ”หยู่เหวินเห้าพูด

หยวนชิงหลิงฟังคำพูดที่กู้ซือพูด “แม้แต่เคยเจอกับน้องรองเขายังจำไม่ได้”

“แกล้งทำ”หยู่เหวินเห้าพูด

หยวนชิงหลิงเอ่ยเสียงเย็น “เช่นนั้นก็สมควรถูกตี แต่ว่าเบาหน่อย อย่าให้ว่าที่น้องเขยในอนาคตของข้าต้องบาดเจ็บ”

หยู่เหวินเห้าส่ายหน้า “ยาก จะแต่งกับน้องรองของเจ้า พ่อแม่ของกู้ซือต้องคัดค้านแน่ๆ ไม่เช่นนั้น กู้ซือคงไม่ต้องใช้เหล้าย้อมใจแล้ว”

หยวนชิงหลิงถอนหายใจเบาๆ อะไรคือคนที่คู่ควร ควรคู่กับคนที่คู่ควร นี่คือสังคมที่แบ่งชนชั้นกันอย่างชัดเจน จวนเจ้าพระยา คฤหาสน์เจ้าพระยา ฟังดูดี แต่ในเมืองหลวงมีใครเห็นจวนเจ้าพระยาอยู่ในสายตาบ้าง

พูดถึงจวนเจ้าพระยา ล้วนมีแค่คำเยาะเย้ยดูถูก

แน่นอน ชื่อเสียงที่เสียหายของหยวนชิงหลิง เจ้าของร่างเดิมหยวนชิงหลิงก็มีส่วนด้วย

ในเมืองหลวงมีใครไม่รู้บ้างว่าตำแหน่งพระชายาฉู่ของนางนั้นได้มาอย่างไร

แม้ว่าตอนนี้นางจะรักใคร่กลมเกลียวกันดีกับหยู่เหวินเห้า แต่ว่าประวัติดำมืดนั้นย่อมถูกคนขุดคุ้ยขึ้นมา

การช่วยคนนอกเมืองครั้งนั้น กู้ชื่อเสียงนางกลับมาได้บ้างเล็กน้อย แต่เกรงว่าจะไม่สามารถล้างมลทินให้สะอาดทั้งหมด

หยู่เหวินเห้าน้ำเสียงดุเอ่ยขึ้นว่า “กู้ซือ”

กู้ซือเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตามีแววโกรธเคือง ทำอย่างไรดี เขาอยากจะต่อยกับอ๋องฉู่อีกแล้ว

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “เข้ามาคุยกันข้างใน”