บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 319

ส่วนลานอีกด้าน เมื่อแม่นมสี่ได้ยินคนใช้พูดว่าโสวฝู่ฉู่มา ก็ได้เตรียมน้ำชาไว้ด้วยตนเอง ยังสั่งให้หูหมิงสั่งในครัวทำอาหารไว้ มาเวลานี้ ยังไงก็ยังไม่ได้ทานข้าว

โสวฝู่ฉู่มาถึง ก็ได้ดื่มชากับนางก่อน เมื่อกับข้าวทำเสร็จแล้วก็ถูกยกขึ้นมา

โสวฝู่ฉู่มาตั้งหลายครั้งแล้ว เป็นครั้งแรกที่อยู่ทานข้าว

คนที่ดูแลรับใช้คือหูหมิง เขาจึงได้ตบรางวัลเป็นเงินให้กับหูหมิง จนหูหมิงตกใจไม่กล้ายื่นมือไปรับ

แม่นมสี่หัวเราะพร้อมพูดว่า “ยังไม่รีบขอบคุณใต้เท้า?”

หูหมิงรีบพูดขอบคุณ โสวฝู่ฉู่เห็นเขาเดินออกไป ก็นั่งด้วยท่าทีหลังตรง

เป็นครั้งแรกที่ได้ทานข้าวกับผู้หญิงที่ตนชอบ ยังไงก็ต้องให้รางวัลหน่อย มีถือเป็นเกียรติและศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย

แม่นมสี่ยิ้มพูดขึ้นว่า “กับข้าวพวกนี้ข้าไม่ได้เป็นคนทำ หากรู้ว่าเจ้าจะมา ข้าจะลงครัวทำให้เจ้าทานด้วยตนเอง”

“ต่อไปยังมีโอกาสอีกเยอะ” โสวฝู่ฉู่มองดูนาง ด้วยใบหน้าที่ยังคงยิ้มแย้ม แววตาก็ดูอ่อนโยนขึ้นมาก

“ใช่” แม่นมสี่ยิ้มพูดขึ้นว่า “งั้นก็ทานข้าวเถอะ”

โสวฝู่ฉู่มองดูนาง “เจ้าให้คนไปเชิญข้ามา พูดธุระมาก่อน ไม่งั้นอาหารมื้อนี้ก็ไม่สามารถทานได้อย่างสบายใจ”

แม่นมสี่รินน้ำชาให้กับเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ทานข้าว งั้นก็ดื่มชาอีกซักคำ”

โสวฝู่ฉู่ดื่มหนึ่งคำ พร้อมพูดขึ้นว่า “ดื่มแล้ว พูดมาเถอะ”

แม่นมสี่มองดูเขาอย่างจนใจพร้อมพูดขึ้นว่า “แบบนี้เจ้าจะให้ข้าพูดอย่างไร? ข้าพูดไม่ออกแล้ว”

“มีเรื่องขอร้องข้า?” โสวฝู่ฉู่ถามขึ้น

แม่นมสี่พยักหัว พูดขึ้นว่า “ใช่”

“พระชายาอ๋องฉู่ขอร้องเจ้า?” โสวฝู่ฉู่ช่างเป็นโสวฝู่ฉู่จริงๆ

แม่นมสี่รินน้ำชาให้เพิ่ม พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ถือว่าพระชายาขอร้อง เป็นความหมายของข้าเหมือนกัน”

“ก็บอกว่านางของร้องจะเป็นไรไป? นางขอร้องข้า ข้ารับได้” โสวฝู่ฉู่พูดขึ้นอย่างวางมาด

แม่นมสี่มองดูเขา วางกาน้ำชาลง มือทั้งคู่ก็ห้อยลง พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้นก็ได้ ข้าจะพูดตรงๆ เรื่องอ๋องฉีสองสามีภรรยาจะเลิกร้างกัน เจ้ารู้เรื่องหรือยัง?”

“รู้เรื่อง” โสวฝู่ฉู่พยักหัวอย่างเรียบเฉย

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?” แม่นมสี่ถามขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “จะรู้สึกแย่ไหม?”

นิ้วมือโสวฝู่ฉู่เคาะบนโต๊ะด้วยเสียงเบา ดวงตาคมคู่หนึ่งจ้องมองดูนางโดยตรง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้ากำลังเป็นห่วงความรู้สึกของข้าหรือ?”

แม่นมสี่ครุ่นคิดสักพัก แล้วพูดขึ้นว่า “ช่างเถอะ”

โสวฝู่ฉู่หัวเราะ คนเฒ่าคนนี้เมื่อหัวเราะขึ้นมากลับดูไม่อ่อนโยน ดูเจ้าเล่ห์เหมือนกับสุนัขจิ้งจอก

“ไม่ว่าข้าจะมีความคิดเห็นอย่างไร เจ้าพูดความคิดของเจ้ามาเถอะ” โสวฝู่ฉู่พูดขึ้น

แม่นมสี่จึงไม่อ้อมค้อมแล้ว พูดขึ้นตรงๆว่า “เรื่องนี้ได้เดือดร้อนไปถึงฮ่องเต้แล้ว ฮูหยินย่ากับพระชายาอ๋องฉีเคยเข้าวังไปแล้ว ฮ่องเต้คิดเห็นอย่างไร ข้าไม่รู้ แต่หากการเลิกร้างเป็นผลในที่สุดท้าย งั้นข้าก็คิดว่าเรื่องนี้เจ้าเป็นคนจัดการเหมาะสมที่สุด”

โสวฝู่ฉู่อืมหนึ่งที พร้อมพูดขึ้นว่า “ทานข้าว”

เขาหยิบตะเกียบขึ้นมาก่อน คีบซี่โครงชิ้นหนึ่งให้กับแม่นมสี่ พร้อมพูดว่า “ทานเยอะๆหน่อย บำรุงร่างกาย”

แม่นมสี่มองดูเขา ลังเลอยู่พักหนึ่ง แล้วก็พูดขึ้นว่า “งั้นเจ้ามีความคิดเห็นอย่างไร?”

“ไม่มีความคิดเห็นอะไร” โสวฝู่ฉู่พูดขึ้นว่า “ทานข้าว ทานข้าว”

แม่นมสี่มองดูเขาอย่างจนใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าไม่พูดอะไรบ้าง ข้าทานไม่ลง”

“จะต้องพูดอะไร? เจ้าเห็นว่าอย่างไรก็อย่างนั้นแหละ ข้ายังจะพูดอะไรได้อีก?” โสวฝู่ฉู่มองดูนางอย่างหวาดหวั่น

“งั้นเจ้ายอมตกลงแล้วใช่ไหม?” แม่นมสี่อึ้งไป แล้วก็ถามขึ้น