บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 336

ทังหยางเงียบไปนาน ลมแรงพัดเข้ามาทางหน้าต่าง ทำเอากระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะปลิวว่อนไปหมด หยู่เหวินเห้าเอาที่ทับกระดาษหยกทับเอาไว้ เอ่ยเสียงเคร่งขรึมว่า “ท้องของยายหยวน มีคนคอยกังวลเยอะจริงๆ ”

ทังหยางพูดว่า “แรกเริ่มที่มีข่าวแพร่ออกไปว่า พระชายาได้ดื่มน้ำจื่อจินเข้าไป ย่อมมีคนคอยจับตาดูแน่ ว่าเด็กคนนี้ยังสามารถปกป้องไว้ได้อีกหรือไม่ ตอนนี้ก็สี่เดือนแล้ว นับว่าเข้าสู่ช่วงที่มั่นคงแข็งแรง ยิ่งทำให้อดทนรอต่อไปไม่ได้แล้ว”

หยู่เหวินเห้ายิ้ม “เจ้าสี่ก็ซ่อนตัวได้ลึกลับเกินไปแล้ว”

เจ้าสี่ อ๋องอัน หยู่เหวินอัน บุตรชายของกุ้ยเฟย ท่านตาของเขาเป็นแม่ทัพใหญ่ตี๋เว่ยหมิง เป็นแม่ทัพใหญ่ขององครักษ์ลับผีด้วย

หยู่เหวินเห้ากับหยู่เหวินอันนั้นเหมือนกัน ฝึกฝนอยู่ในกองทัพตั้งแต่เด็ก หยู่เหวินอันเองก็สร้างผลงานไว้ในสนามรบไม่น้อย หลายปีมานี้พากองทัพปราบกองโจร ทำภารกิจได้สำเร็จครั้งแล้วครั้งเล่า เขาเป็นอ๋องคนแรกที่อายุเต็มยี่สิบปี ก็ได้รับพระราชทานอัญมณีมีค่า

ทังหยางน้ำเสียงทุ้มลง “พวกเราเอาแต่ระวังอ๋องจี้ ไม่คิดเลยว่าเขาจะคอยวางแผนการอยู่อย่างลับๆ คอยดูเถอะ ตามระยะเวลาครรภ์ของพระชายาที่แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะมีพวกทำตัวลึกลับโผล่ออกมาอีกเท่าไหร่ ”

หยู่เหวินเห้ายิ้ม “เจ้าสี่แค่เริ่มต้น ก็พุ่งตรงเข้าไปหายายหยวน ความสัมพันธ์ฉันพี่น้องนับว่าจบสิ้นกันแล้ว”

ทังหยางรู้สึกหดหู่ “ไท่ซ่างหวงเชื่อใจท่านแม่ทัพตี๋เว่ยหมิงมาก จึงได้ให้เขาเป็นแม่ทัพขององครักษ์ลับผี นี่มันไม่ดีกับเราเลย องครักษ์ลับผีเดิมทีนั้นให้มาปกป้องพระชายา ถ้าหากทางนั้นมีจุดประสงค์ไม่ดีขึ้นมา พระชายาจะเป็นอันตรายมาก ”

หยู่เหวินเห้าใคร่ครวญอยู่สักครู่ “ไม่เป็นไร ตี๋เว่ยหมิงไม่กล้าสั่งการให้องครักษ์ลับผีทำร้ายยายหยวนโดยตรงหรอก แต่ว่า เรื่องความเคลื่อนไหวทุกอย่างของยายหยวนนั้นคงหลบไม่พ้นสายตาเขาเป็นแน่ เรื่องนี้ข้าจะลองคิดหาวิธีอีกที จะไปบอกกับเสด็จปู่ให้ยกเลิกองครักษ์ลับผีโดยตรงไม่ได้ ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานชี้ความผิดไปที่ตี๋เว่ยหมิง ข้าเองก็ไม่สามารถกล่าวหาเขาต่อหน้าไท่ซ่างหวงได้ เพราะเขาเป็นคนที่ติดตามไท่ซ่างหวงมานาน พวกเราระวังกันเองก็พอ”

ทังหยางพูด “ทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ ใช่แล้ว ข้างกายพระชายาสมควรเพิ่มคนดูแลหรือไม่ หมันเอ๋อคนนั้นก็ดูไม่เลวนัก รอให้นางหายดีแล้ว ไม่สู้ให้นางอยู่รับใช้ข้างกายพระชายาเถอะ ”

หยู่เหวินเห้าเห็นด้วย “ครั้งนี้ต้องขอบคุณนาง จะว่าไปเรื่องนี้มันก็เหลือเชื่อมาก ตอนแรกยายหยวนปกป้องนางอย่างไม่คิดชีวิต สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าได้ผูกวาสนากันจนช่วยให้ตนเองรอด เห็นที คนโง่ก็มีวาสนาของคนโง่”

ทังหยางเอ่ยยิ้มๆ “พระชายาไม่โง่เลยสักนิด”

หยู่เหวินเห้าถอนหายใจเบาๆ “โง่หน่อยก็ดี จะได้มีชีวิตที่สงบสุขบ้าง ส่วนเรื่องเจ้าสี่ อย่าบอกนาง ที่ผ่านมาพวกเราก็ใช้แผนการสกปรกไม่น้อย ไม่จำเป็นต้องให้นางรู้”

ทังหยางพูดว่า “ข้าน้อยก็คิดเช่นนี้”

ในใจของหยู่เหวินเห้ามีความกังวลเล็กน้อย ตอนนี้เจ้าสี่เผยตัวแล้ว แต่ไหนแต่ไรเจ้าสามอ๋องเว่ยก็ใกล้ชิดกับเขามาก

หยวนชิงหลิงพักรักษาตัวอยู่หลายวัน ไม่มีอะไรหนักหนาจนน่าเป็นห่วงแล้ว

อะซี่ก็กลับมาแล้ว เดิมทีหยวนชิงหลิงคิดว่าตระกูลหยวนจะไม่ให้นางกลับมาอีกแล้ว ไหนเลยจะรู้ว่า เป็นแม่เฒ่าหยวนที่ส่งอะซี่กลับมาด้วยตนเอง

ความหมายของแม่เฒ่าหยวนคือ คนของตระกูลหยวนนั้นไม่มีทางจะถูกใครหน้าไหนทำให้กลัวได้ ขอเพียงยังไม่ตาย ย่อมต้องยืนขึ้นมาเผชิญ

ตระกูลหยวนปกป้องหยวนชิงหลิงเช่นนี้ ทำให้นางรู้สึกซาบซึ้งใจมาก ทำการต้อนรับขับสู้แม่เฒ่าอย่างดี

อาการบาดเจ็บของอะซี่ที่จริงก็ยังคงหายไม่สนิท แต่นางห่วงกังวลพระชายา ไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็ต้องมาให้ได้

หลังจากนางได้พบหยวนชิงหลิงแล้ว ก็พุ่งตรงไปที่เรือนห้อยเพื่อหาหมันเอ๋อ นางรู้ว่าครั้งนี้หมันเอ๋อช่วยไว้ได้มาก ถ้าไม่อย่างนั้น พระชายาคงต้องตายอยู่ในมือฉู่หมิงชุ่ยเป็นแน่

หมันเอ๋อมองอะซี่ ถามเสียงเบาๆว่า “แม่นางอะซี่ ท่านว่าครั้งนี้พระชายาจะให้ข้าอยู่ด้วยหรือไม่ ”

แม้จะสามารถหาเงินได้เล็กน้อยที่ท่าเรือ แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่มีบ้านจะอยู่ และไม่แน่ว่านางจะถูกไล่ออกเมื่อไหร่

อะซี่พูดพลางตบไปที่อกของตน “เรื่องนี้ไว้เป็นหน้าที่ข้าเอง ข้าจะไปพูดกับพระชายา”

หมันเอ๋อพูดอย่างไม่สบายใจว่า “คิดว่าพระชายาคงไม่เป็นปัญหา แต่เกรงว่าท่านอ๋องจะไม่อนุญาต”

นางยังคงหวาดกลัวอ๋องฉู่ เพราะว่า นางเคยล่วงเกินอ๋องฉู่มาก่อน

“ท่านอ๋องเป็นคนมีเหตุผล เขาต้องเห็นด้วยแน่ ”อะซี่พูด

หมันเอ๋อพูด “ถ้าหากท่านอ๋องเห็นด้วย เช่นนั้นข้าจะเลี้ยงแม่นางอะซี่กินอาหารหนึ่งมื้อ”

“ได้”อะซี่รับคำตรงๆ รู้ว่าหมันเอ๋อไม่ได้มีใจคิดเป็นอย่างอื่น จึงคิดอยากจะสนิทสนมด้วย ในสายตาของนาง ไม่มีการแบ่งชนชั้นใดๆทั้งสิ้น แค่ให้ความสนใจกับความสามารถเท่านั้น

คืนนั้นอะซี่ตรงไปยังตำหนักเซี่ยวเยว่ พูดเรื่องนี้กับหยู่เหวินเห้า