บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 42

บทที่ 42 เข้าวังไป

　ตำหนักเซียวเยว่เข้าสู่ความเงียบเป็นเวลานาน

หยู่เหวินเห้าครุ่นคิดไปมา เงยหน้าพูดกับทังหยาง “เจ้าลองไปสืบที ว่าไท่ซ่างหวงถูกพิษอะไร”

“ท่านอ๋อง เกรงว่าจะสืบได้ยาก”

“กู้ซือน่าจะรู้”หยู่เหวินเห้าพูด

“ตอนนี้กู้ซือน่าจะรอคำสั่งอยู่หน้าพระพักตร์ คงออกมาไม่ได้ อีกอย่าง เมื่อครู่กู้ซือก็มาด้วย หากพูดได้ เมื่อครู่เขาคงหาทางบอกให้รู้แล้ว”ทังหยางพูด

สายตาของหยู่เหวินเห้ามีแววโหดร้ายฉายออกมา “เข้าวังไปรายงาน ว่าข้ายอมรับผิดแล้ว”

“ท่านอ๋อง”สวีอีกับทังหยางตะโกนอย่างตกใจขึ้นพร้อมกัน ท่านอ๋องบ้าไปแล้ว ถึงกับยอมรับผิด

“ข้ายอมรับผิด ที่หยวนชิงหลิงทำทั้งหมด เป็นข้าเองที่คอยสั่งการ”หยู่เหวินเห้าพูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก

สวีอีโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง คิดว่าท่านอ๋องจะยอมรับเรื่องที่ส่งคนร้ายลอบทำร้ายตัวเองเสียอีก

แต่ว่า แม้จะยอมรับว่าเป็นคนสั่งให้พระชายาไปรักษาไท่ซ่างหวงก็ไม่ควรอยู่ดี

“ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง นี่ท่านจะแบกความผิดไว้เองชัดๆ ”สวีอีกล่าว

ทังหยางครุ่นคิด กลับบอกว่า “ท่านอ๋องเชื่อมั่นในตัวพระชายาหรือ”

“มีแค่แผนนี้เท่านั้น”หยู่เหวินเห้าเอ่ยเสียงเย็น

ทังหยางมองหยู่เหวินเห้า “ท่านอ๋องตัดสินใจทำเช่นนี้ เช่นนั้นก็นับท่านก็ยืนบนเส้นด้ายเดียวกับพระชายาแล้ว ถ้าหากพระชายาไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ได้ เช่นนั้นจุดจบของท่านอ๋องคงจะยิ่งกว่าพระชายา ท่านอ๋องเคยไตร่ตรองก่อนหรือไม่”

“นอกจากนี้แล้ว ยังมีวิธีไหนอีก”หยู่เหวินเห้าโมโหในใจ เลือดในลำคอกำลังปั่นป่วน เขาบังคับกล้ำกลืนลงไป แต่ก็ได้กลิ่นคาวอยู่ดี

อ๋องจี้ทำงาน ลึกลับไม่เปิดเผย ไม่มีช่องโหว่

ในเมื่อคนร้ายฆ่าตัวตายแล้ว ก็คงไม่เหลือหลักฐานอะไรไว้แล้ว เรื่องนี้ เขาคงต้องเสียหายแต่พูดไม่ได้

ฉะนั้น การออกความเห็นในเรื่องนี้ ไม่มีประโยชน์ ได้แต่เพียงหวังว่าหยวนชิงหลิงจะสามารถรักษาไท่ซ่างหวงได้อีกครั้ง เช่นนั้น เขาก็คงจะใช้คุณความดีชดใช้ความผิด

ใจของเสด็จพ่อโหดเหี้ยมแค่ไหน เขารู้ดี

สวีอีไม่เข้าใจ “นี่มันวิธีอะไรกัน”

ทังหยางอธิบาย“ที่จริงไท่ซ่างหวงเกือบจะไม่ไหวแล้ว เป็นพระชายาที่ช่วยไท่ซ่างหวงได้อย่างทันท่วงที หากเรื่องที่ไท่ซ่างหวงถูกพิษไม่เกี่ยวกับพระชายา เช่นนั้นความดีที่พระชายาได้ช่วยไท่ซ่างหวงเอาไว้ และทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความเห็นของท่านอ๋อง เช่นนั้นท่านอ๋องก็จะได้รับความดีความชอบ”

สวีอีเอ่ยอย่างหวาดกลัว “แล้วถ้าหากพระชายาไม่สามารถยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองได้เล่า”

ทังหยางนิ่งขรึมไปสักพัก เอ่ยเสียงต่ำ “ถ้าเช่นนั้น สวีอี เจ้ากับข้าก็คงต้องตายพร้อมท่านอ๋อง”

ในอกของสวีอีมีความภาคภูมิใจอย่างหนึ่งพุ่งขึ้นมา “ดี ตายเป็นตาย รออยู่อย่างนี้ก็เหมือนรอความตาย ไม่สู้ ปล่อยเรื่องอื่นไปสู้กันสักตั้ง”

ทังหยางพยักหน้า มองหยู่เหวินเห้า “ตอนนี้ท่านอ๋องไม่สามารถเข้าวังได้ เพื่อแผนการในวันนี้ ทำได้เพียงหาอ๋องชินลุ่ยแล้ว”

“ใช่แล้ว”หยู่เหวินเห้าค่อยๆยืนขึ้น บาดแผลฉีกขาด ขยับแม้แต่นิดก็คือความเจ็บปวด ความเจ็บปวดเป็นรสชาติที่ดีมาก สามารถทำให้เขาสู้โดยที่ไม่ยอมแพ้ได้

หยวนชิงหลิงสามารถไปรักษาเสด็จปู่อยู่ในวังทั้งที่มีบาดแผลเต็มร่างได้ แล้วทำไมเขาจะไม่ได้

เกี้ยวมาถึงจวนอ๋องชินลุ่ย

อ๋องชินลุ่ยกำลังจะเข้าวังพอดี จึงได้พบกับเกี้ยวของหยู่เหวินเห้าที่หน้าประตู

อ๋องชินลุ่ยรู้ว่าหยู่เหวินเห้าบาดเจ็บหนัก เห็นเขามาเอง ก็ประหลาดใจเป็นอย่างมาก ทังหยางเดินเข้าไปรายงาน “อ๋องชิยลุ่ย เชิญท่านขึ้นไปก่อน อ๋องฉู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่สามารถลงมาได้ ”

อ๋องชินลุ่ยจูงม้าเดินเข้าไป ทังหยางเลิกผ้าม่านขึ้น เผยให้เห็นใบหน้าขาวซีดนิ่งขรึมของเขา

“เสด็จอา หยวนชิงหลิงทำการรักษาเสด็จปู่ เป็นความคิดของข้าเอง ขอเสด็จอาพาข้าเข้าวังด้วย”

อ๋องชินลุ่ยพยักหน้า “ไปเถอะ”

เขาได้สั่งการให้คนของเขาเปลี่ยนม้าเป็นเกี้ยว เข้าวังพร้อมกับหยู่เหวินเห้า

เกี้ยวถูกยกเข้าไปทางตงจื๋อเหมิน ตลอดทางที่เข้าไป มีอ๋องชินลุ่ยอยู่ด้วย จึงไม่มีใครกล้าขัดขวาง