บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 454

ไทเฮาที่ทรงประชวรอยู่ได้ฟังคำแนะนำของเสียนเฟย ก็พยายามฝืนตัวเองสั่งให้คนไปทูลเชิญฮ่องเต้หมิงหยวน เสนอเรื่องจัดพิธีบูชาสวรรค์

ฮ่องเต้หมิงหยวนในยามนี้ จะไปมีแก่ใจจัดพิธีบูชาสวรรค์เสียที่ไหนกันล่ะ? แต่เพราะเสด็จย่าทรงคิดว่าเป็นเพราะปีที่แล้ว ไม่ได้จัดงานพิธีให้ใหญ่โตสมฐานะ จึงส่งผลให้เกิดภัยพิบัติจากสรวงสวรรค์

ฮ่องเต้หมิงหยวนเกรงว่า ความคิดอันฟุ้งซ่านจะทำร้ายร่างกายของนางให้ยิ่งอ่อนแอ ดังนั้นจึงต้องตกลง

เพียงแต่พิธีบูชาสวรรค์นั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ อย่างการแค่ออกไปร้องตะโกนแซ่ซ้องสองสามประโยค ก็จะสามารถทำได้สำเร็จเสร็จสิ้น

ฮองเฮาทรงมีพระราชเสาวนีย์เชิญให้ท่านเจ้าอาวาสเข้าวัง เพื่อมาหารือกับกรมพิธีการเกี่ยวกับพิธีบูชาสวรรค์

ก่อนที่เจ้าอาวาสจะเข้าวัง เขาได้ย้ำกับหยู่เหวินเห้าหลายต่อหลายครั้งว่า หากพระชายาแสดงสัญญาณว่าจะคลอด ต้องรีบแจ้งเขาทันที

ก่อนหน้านี้หยวนชิงหลิงพูดกับหยู๋เหวินเห้าไว้ว่า ขอให้รั้งตัวท่านเจ้าอาวาสให้ท่านสวดมนต์ แต่เพราะหยู่เหวินเห้าได้ยินว่าจะจัดพิธีบูชาสวรรค์ จึงไม่ได้ขัดขวาง ระหว่างให้ท่านมาสวดมนต์ขอพรในจวน กับให้ท่านไปสวดบูชาสวรรค์ อย่างหลังดูจะมีอานิสงที่ยิ่งใหญ่กว่า บางทีมันอาจส่งผลที่ดีกว่าหน่อยก็เป็นได้

เขาบอกกับหยวนชิงหลิงแค่ว่า จะมีการจัดพิธีสวดภาวนาบูชาสวรรค์เพื่อขอพรให้นาง แต่ไม่ได้บอกเรื่องที่ท่านเจ้าอาวาสจะต้องออกไป

ผู้คนในเมืองหลวง ต่างก็ให้การสนับสนุนพิธีบูชาสวรรค์นี้เช่นกัน ความวุ่นวายกาหลที่เกิดในเมืองหลวงทุกวันนี้ เป็นเรื่องที่สร้างความรำคาญใจให้กับผู้คนมากเหลือเกินแล้วจริง ๆ การสวดอ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์บนท้องฟ้า เพื่อขอให้ความสงบสุขของเป่ยถังฟื้นฟูกลับมาเหมือนแต่ก่อน จึงเป็นความคิดที่ดีมาก

พิธีจะจัดขึ้นในวันที่แปดเมษายน แปดเมษายน เป็นวันประสูติของพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นวันประสูติของพระอมิตาภพุทธะ

เมื่อสองสามวันก่อนมีฝนตกต่อเนื่องไม่หยุด แต่มาถึงวันนี้ จู่ ๆ ท้องฟ้าก็สว่างขึ้นและดวงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิก็ส่องแสง ขจัดความหนาวเย็นและไอความชื้น ทำให้ผู้คนรู้สึกกระชุ่มกระชวย

ในเช้าวันที่แปดเมษายน หยวนชิงหลิงรู้สึกปวดท้องเล็กน้อย อีกทั้งอาการปวดหลังก็แย่ลงอย่างเห็นได้ชัด

นางคิดว่าบางที อาจจะเป็นวันนี้แล้ว

แม้ว่าหลังจากพักฟื้นหลายวัน ร่างกายของนางจะดีขึ้นบ้างเล็กน้อย แต่รากฐานของนางยังคงอ่อนแอเกินไป หมอหลวงเฉาเคยพูดไว้ว่า เขากลัวว่าเมื่อถึงตอนคลอดจริง ๆ นางจะไม่มีแรงมากพอ

“เจ้าห้า!” หยวนชิงหลิงพยุงเอวแล้วค่อยๆ หันกลับมามองหยู่เหวินเห้า “ข้ารู้สึกปวดท้องนิดๆ บางทีวันนี้อาจจะคลอดแล้วก็เป็นได้”

ใบหน้าของหยู่เหวินเห้าซีดขาว มือสั่นระริกไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงออกแรงจับมือนางไว้จนแน่น "จะคลอดแล้ว? สวรรค์ จะคลอดแล้ว จริง ๆ น่ะหรือ? เจ้าแน่ใจนะ?"

หยวนชิงหลิงพยักหน้าตอบรับเบา ๆ หายใจเข้าออกเพื่อสัมผัสถึงการเคลื่อนไหวในท้อง

หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นมาทันที “แล้วตอนนี้ พวกเราต้องทำอะไรบ้างล่ะ?”

แม้ว่าจะจำลองเหตุการณ์เอาไว้ในหัวหลายครั้งแล้ว แต่ชั่วเวลานี้ พอได้ยินหยวนชิงหลิงพูดว่าจะคลอด เขาก็ยังคงตื่นตระหนกจนมือเท้าอ่อนแรงอยู่ดี

“ไปทำความสะอาดห้องผ่าตัดให้ข้าอีกครั้ง ข้าจะรอให้มีการหดตัวที่ชัดเจนแล้ว ค่อยย้ายไปคลอดที่นั่น” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

อันที่จริงนางยังคงอยากลองคลอดธรรมชาติ  หากยืนยันได้ว่าไม่สามารถคลอดธรรมชาติได้แน่แล้ว ค่อยให้รุ่นน้องทำการผ่าตัดคลอด

หยู่เหวินเห้าเรียกให้ทังหยางไปทันที เขามือเท้าสับสนอยู่ข้าง ๆ หยวนชิงหลิง แต่กลับไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรได้บ้าง เขาทำได้แค่ผลักหมอหลวงสุ่ม ๆ แล้วถามว่า "ข้าควรทำอย่างไรดี ? ข้าควรทำอย่างไรดี?"

หมอหลวงเฉาพยายามพูดปลอบใจเขาว่า: "ท่านอ๋องโปรดวางใจ นางผดุงครรภ์กับพวกข้าจะอยู่ข้างกายพระชายาตลอดเวลา ตอนนี้เพิ่งจะรู้สึกปวดท้องเล็กน้อย ยังไม่ถึงเวลา ครรภ์แรก หากสามารถคลอดได้ในคืนนี้ก็นับว่าดีมากแล้ว"

แม้ว่าหมอหลวงเฉาจะพูดด้วยรอยยิ้ม แต่ในใจของเขากลับเครียดกังวลจนแทบจะทนไม่ไหว นี่เป็นการทดสอบครั้งใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัยเลยทีเดียว

ผู้คนในจวนได้ยินว่าพระชายาเริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้ว ต่างก็ตกประหม่าเคร่งเครียดกันหมด มีคนรีบไปทูลรายงานต่อฮ่องเต้และคนในวังทันที

หมอหลวงเตรียมการรอไว้อย่างเต็มที่ นางผดุงครรภ์คอยดูแลแบบทุกย่างก้าว แม่นมสี่ก็นับยาที่ต้องใช้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งผ้าพันแผลรวมถึงสิ่งของที่ก่อนหน้านี้ พระชายาได้จัดเตรียมไว้สำหรับตัวเองจนเรียบร้อย นางก็ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร เป็นของชิ้นใหญ่ ๆ ที่ด้านในล้วนเป็นฝ้าย ก็ไม่รู้ว่านางไปซื้อมันมาจากที่ไหน

ทุกคนต่างกลืนความวิตกกังวลลงท้อง ไม่กล้าแสดงออกมา เพราะกลัวจะทำให้พระชายาหวาดกลัวไปด้วย

ฮูหยินเจ้าพระยาเจียงหนิงนำผงอู๋โยวมาให้หยวนชิงหลิงใช้ แล้วพูดว่า "อย่ากังวล พยายามปรับการหายใจของเจ้าลงช้า ๆ พักผ่อนสักครู่ กินอะไรสักหน่อย"

หยวนชิงหลิงสูดลมหายใจช้า ๆ นางไม่กังวลเลยแม้แต่น้อย ถึงขั้นที่เรียกได้ว่า นางมีความรู้สึกปลอดโปร่งผ่อนคลายเลยทีเดียว

นางสั่งการอย่างใจเย็น อาบน้ำสระผม เปลี่ยนเสื้อผ้าหลวม ๆ ที่แช่ในน้ำยาฆ่าเชื้อแล้ว อาศัยช่วงที่การหดตัวยังไม่ชัดเจน ขยับตัวออกกำลังกายเสียหน่อย