บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 480

เจ้าพระยาจิ้งได้ยิน ผิดหวังอย่างหนัก จึงเอ่ยอย่างโมโห “หยวนชิงหลิง ในสายตาเจ้ามีบิดาเช่นข้าหรือไม่?”

หยวนชิงหลิงไม่ต้องการพูดกับเขา เห็นเขาโมโห ไม่เอ่ยถามอาการของท่านย่า เกรงว่าเขาเพราะโมโหจะเอ่ยคำด่าทอออกมา

เรื่องฆ่าคนขายบุตรสาวเขาล้วนลงมือทำได้ ด่าทอมารดาอาจทำได้เช่นกัน

ดังนั้นนางจึงหมุนกายจากไป

เจ้าพระยาจิ้งเอ่ยตะคอกนางอย่างเดือดดาล “หากเจ้าไม่พูด ข้าจะไปหาบุตรเขยด้วยตนเอง”

หยวนชิงหลิงไม่หันศีรษะกลับไป แต่เอ่ยอย่างเย็นชาว่า “ข้าจะบอกเขา ให้หลบท่านไปให้ไกล พวกเราไม่กล้าล่วงเกินท่าน”

เจ้าพระยาจิ้งได้ยินคำนี้ นึกถึงตนพยายามทุ่มเทสนับสนุนนางให้มาถึงตำแหน่งตอนนี้ แต่นางกลับไร้เยื่อใยอกตัญญู จึงโมโหสุดขีด อยากขว้างปาสิ่งของ แต่มิอาจทำได้เพราะตนไม่สามารถชดใช้ค่าเสียหายใด ๆ ได้ จึงเพียงจากไปอย่างไม่พอใจ

หยวนชิงหลิงกลับมาถึงห้อง โมโหจนปวดท้อง แต่กังวลเรื่องท่านย่าเช่นกัน จึงเรียกหมันเอ๋อเชิญหมอหลวงเฉาไปที่จวนเจ้าพระยา ดูอาการของท่านย่า

หมอหลวงเฉากลับมาถึงตอนใกล้ค่ำ มารายงานแก่หยวนชิงหลิง “ฮูหยินใหญ่พอได้สติ แต่พูดไม่ได้ ร่างกายซีกซ้ายขยับไม่ได้ ข้าได้ฝังเข็มให้ท่านผู้อาวุโสแล้ว หวังว่าอาการจะดีขึ้น เพียงการฝังเข็มต้องใช้เวลาสักระยะ ระยะนี้ หวังว่าฮูหยินใหญ่จะไม่ได้รับความสะเทือนใจอีก”

“ท่านย่ายังอยู่ในอันตรายใช่หรือไม่?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม

“พูดยากพ่ะย่ะค่ะ อาการยังไม่สู้ดี” หมอหลวงเฉากล่าว

หยวนชิงหลิงร้อนใจ อยากกลับไปสักครั้ง แต่แม่นมสี่เอ่ยเตือนว่า “ตอนนี้ฮูหยินใหญ่เจ็บป่วย ท่านกำลังอยู่ไฟ ร่างกายแฝงไปด้วยกลิ่นคาวเลือด กลับไปอาจทำให้ธาตุไฟย้อนกลับ ถือเป็นข้อห้าม กลับไปไม่ได้เจ้าคะ”

หยวนชิงหลิงไม่งมงาย แต่หากเป็นข้อห้าม ยังต้องปฏิบัติตามธรรมเนียม นางจึงเพียงให้หมอหลวงเฉาไปฝังเข็มให้ฮูหยินใหญ่ทุกวัน และอาศัยอาการที่หมอหลวงเฉาเล่ามา สั่งยาไปจำนวนหนึ่ง และให้หมอหลวงเฉากำชับซุนมามาดูแลท่านย่า

แม่นมสี่ห่วงใยนางเป็นพิเศษ ขณะที่ตั้งครรภ์ผ่านมาอย่างยากลำบาก จนถึงตอนคลอดแทบเอาชีวิตไม่รอด หลังเห็นคลอดบุตรกับตา ควรสามารถดูแลร่างกายอย่างเงียบได้หลายเดือน คิดไม่ถึง บาดแผลนี้ยังไม่สมานตัว เรื่องราววุ่นวายมากมายก่ายกองประดังเข้ามา

หยวนชิงหลิงตอนนี้ยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้แล้ว อย่ามัวแต่อยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุข เพราะเอาแต่คาดหวัง สุดท้ายจะไม่ปรากฏ

พระชายาจี้มารับยาด้วยตนเอง สีหน้านางดีขึ้นบางส่วน และนางยังเอ่ยถึงอ๋องจี้ “คนยังไม่ถูกปล่อยตัว แต่ไม่ได้ขังอยู่ในคุกฟ้าแล้ว ตอนนี้ถูกขังที่ทางเรือนสำนึกผิด ให้คนจับตาดู”

เรือนสำนึกผิดคือสถานที่ขังเหล่าเชื้อพระวงศ์ที่กระทำผิดโดยเฉพาะ อยู่ในมุมลับตาของวังหลวง เป็นตำหนักขนาดเล็กแห่งหนึ่ง แต่มีกำแพงสูงหนา คนทั่วไปไม่สามารถเข้าไปได้

“ยังไม่ได้จัดการหรือ?” หยวนชิงหลิงเอ่ย เพราะเวลาผ่านไปนานแล้ว

“คาดว่ายังต้องรอให้บุตรของเจ้าครบเดือนก่อน” พระชายาอ๋องจี้กล่าว

หยวนชิงหลิงนึกถึงพระชายารองตระกูลฉู่ผู้นั้นขึ้นมา จึงเอ่ยถามว่า “ฉู่หมิงหยางยังอยู่ที่บ้านของบิดามารดาตลอดหรือ?”

“กลับมาเก็บของแล้วจากไปแล้ว ตอนนี้ในจวนเงียบเหงายิ่งนัก” พระชายาอ๋องจี้กล่าว

หยวนชิงหลิงแปลกใจ “เก็บของ นางไม่คิดกลับมาแล้วหรือ?”