บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 568

อาซี่ขมวดคิ้วมุ่น "ใครไม่เข้าใจสวีอีบ้างล่ะ? คนอย่างนั้นเข้าใจได้ไม่ยากหรอก ก็แค่คนโง่เง่าคนหนึ่ง"

หยวนหย่งอี้ยิ้มแล้วพูดว่า "ดู ๆ ไปแล้ว เหมือนว่าเรื่องแต่งงานของเจ้าจะมีวี่แววแล้วล่ะ"

หยวนชิงหลิงมารู้ตัวทีหลัง หันไปมองอาซี่ด้วยความประหลาดใจ "เจ้ากับสวีอี?"

อาซี่เป็นเบื้อใบ้ไปครู่หนึ่ง หน้าแดงด้วยความเขินอาย กระทืบเท้าด้วยความโกรธ “พี่สาว! เจ้าพูดจาเหลวไหลอะไรกัน? ข้ากับสวีอีจะอยู่ร่วมกันได้อย่างไร? เขาก็แค่คนโง่คนหนึ่ง ข้าไม่มีทางต้องตาคนโง่ได้หรอก”

“คนโง่สิดี ซื่อสัตย์ ใจแข็ง เปิดใจยอมรับคนเพียงคนเดียว ทั้งยังดีกับคนเพียงคนเดียว” หยวนหย่งอี้พูดอย่างจริงใจและตรงไปตรงมา

จากนั้นก็มองไปที่หยวนชิงหลิง “พี่หยวน เจ้าว่าจริงหรือไม่?”

หยวนชิงหลิงไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องของสวีอีกับอาซี่มาก่อนเลยจริง ๆ พอตอนนี้ได้ยินหยวนหย่งอี้พูด ก็ยิ้มหวานเต็มใบหน้า "นั่นสิ ถ้าแต่งให้สวีอีจริง ๆ ล่ะก็ ชีวิตนี้คงจะเรียบง่ายมากทีเดียว แต่ฮูหยินใหญ่จะยอมรับสวีอีได้รึ ? ภูมิหลังครอบครัวของสวีอี....."

ตระกูลหยวน เป็นตระกูลทหารที่มีอำนาจและโดดเด่น แม้จะบอกว่าภูมิหลังทางครอบครัวของสวีอีจะไม่ได้แย่ แต่ในสายตาของผู้มีอำนาจบารมี มันก็ดูยาจกไปหน่อยจริง ๆ

อีกทั้งคอยติดตามอยู่ข้างกายเจ้าห้า แม้ว่าจะได้ชื่อว่าเป็นมือขวา แต่ก็ไม่มีโอกาสที่จะได้แสดงความโดดเด่นให้เห็นมากนัก

หยวนหย่งอี้ยิ้มพลางพูดว่า "ท่านย่าไม่สนใจภูมิหลังของครอบครัวหรอก ขอแค่เป็นคนดีก็พอแล้ว"

หยวนชิงหลิงอดชื่นชมในใจไม่ได้ "ฮูหยินใหญ่ช่างเป็นคนใจกว้างและโปร่งใสยิ่งนัก"

อาซี่ได้ยินที่พวกนางพูด เหมือนจะเริ่มหลุดประเด็นมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็โกรธจนใบหน้าแดงก่ำ กระทืบเท้าอย่างไม่พอใจแล้วหันหลังจากไป

หยวนหย่งอี้กับหยวนชิงหลิงต่างก็หัวเราะขึ้นมา ตระกูลหยวนมีเด็กสาวที่กำลังเติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวแล้วสิ!

เนื่องจากอาการบาดเจ็บของหยวนหย่งอี้ เดิมทีแผนการที่ว่าจะไปพายเรือที่ทะเลสาบกับหยู่เหวินเห้าจึงต้องมีอันล่าช้าออกไป แต่ในเมื่อมาถึงซีโจวแล้ว หยู่เหวินเห้ารู้สึกว่าเขาควรไปภูเขาหมื่นพุทธเสียหน่อย

ภูเขาหมื่นพุทธเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงในซีโจว ภูเขาไม่ใหญ่แต่มีข้อดีที่สูง ดูแปลกตาและงดงามโดดเด่น มีพระพุทธรูปให้กราบไหว้บูชาจนเต็มภูเขา

ทุกปีที่นี่จะดึงดูดนักอ่านวรรณกรรม รวมถึงผู้แสวงบุญจากทั่วทุกมุมของเป่ยถัง คนที่ท้อแท้ คนที่สมหวัง ล้วนต้องมาที่นี่เพื่อกราบไหว้บูชาสักครั้ง

จากตีนเขาถึงยอดเขาหมื่นพุทธ จะมีพระพุทธรูปตลอดเส้นทาง คนที่มากราบไหว้บูชาสามารถกราบไหว้ได้ตลอดเส้นทางที่เดินขึ้นไป คนที่ศรัทธาอย่างแรงกล้ามาก ๆ ก็จะคุกเข่ากราบไหว้ขึ้นเขาไปก็มี

ได้ยินมาว่า ภูเขาหมื่นพุทธแห่งนี้ตอบสนองต่อทุกคำขอ ไม่ว่าจะเป็นคำขอเรื่องอนาคต ขอเพื่อวงศ์ตระกูล ขอเพื่อให้ได้เจอเนื้อคู่ ไปจนถึงขอให้มีลูก คนที่เชื่อถือศรัทธาหลายคนได้รับสิ่งที่ปรารถนาหลังจากมาอธิษฐานขอพร ดังนั้นผู้ที่มาทำบุญจุดธูปขอพรที่นี่จึงมีมากมาย สถานที่ก็ยิ่งเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นเรื่อย ๆ

หยู่เหวินเห้าไม่เคยเชื่อในเรื่องพระเรื่องเจ้า ดังนั้น ในตอนที่รถม้ามาถึงตีนเขาหมื่นพุทธ หยวนชิงหลิงก็อดถามไม่ได้ว่า "พายเรือกับไหว้พระ เจ้าเลือกไหว้พระจริงๆหรือนี่ ? เจ้าเริ่มจะทำให้คนคาดเดาไม่ได้ไปทุกที ๆ แล้ว"

หยู่เหวินเห้าลืมตาขึ้น นัยน์ตาเป็นประกายวาบวับราวกับแสงดาว "จะให้ทำอย่างไรได้ล่ะ? ในบ้านมีศพยืมร่างคืนชีพอยู่ อย่างไรก็ต้องมาอธิษฐานขอให้ทุกสิ่งคุ้มครองแบบรอบด้านนั่นล่ะ"

คำตอบนี้เป็นอะไรที่เหนือคาดมาก หยวนชิงหลิงจับมือเขาลงจากรถม้าแล้วพูดว่า “อาศัยความช่วยเหลือจากทุกสิ่งรอบด้าน? จะช่วยคุ้มครองอะไรข้าได้ล่ะ?”

“ไม่สำคัญว่าจะคุ้มครองหรือไม่ ข้าก็ภาวนาแค่ ขออย่าให้วิญญาณของเจ้าของร่างเดิมกลับมาพัวพันจนไล่ให้เจ้ากลับไปก็พอ” หยู่เหวินเห้าพูด

หยวนชิงหลิงยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าจะกลับมายึดคืน ก็ให้เขายึดคืนไปเถอะ เดิมทีข้าก็เป็นแค่ผู้ที่บุกรุกมาครอบครองบ้านของผู้อื่นอยู่แล้ว ถ้าเจ้าของกลับมา พวกเจ้าก็ถือว่ามีชะตาได้กลับมาเป็นสามีภรรยากันจริงๆแล้ว”

หยู่เหวินเห้าเหยียดมือใหญ่ออกไป รัดรอบเอวของนางหมับ พูดอย่างดุดันว่า “ถ้าเจ้าพูดประโยคนี้ให้ข้าได้ยินอีกเป็นครั้งที่สองล่ะก็ ข้าจะผลักเจ้าลงไปจากยอดภูเขาหมื่นพุทธเลยคอยดู!”

หยวนชิงหลิงแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ “แบร่! ดุอะไรขนาดนี้น่ะ? ทำข้าตกใจแทบตายแล้ว”

หยู่เหวินเห้าพ่นลมหายใจ พูดอย่างไม่พอใจว่า "เจ้าต่างหากที่ทำให้ข้าตกใจแทบตายแล้ว หยวนชิงหลิงคนเดิมนิสัยน่ารังเกียจ น่าขยะแขยงถึงขนาดนั้น เจ้าอยากให้นางกลับมาจริง ๆ น่ะรึ?"

ทั้งคู่เดินไปข้างหน้า หมันเอ๋อกับสวีอีเดินตามอยู่ข้างหลัง เดินทิ้งระยะห่างจากกันช่วงหนึ่ง จึงได้ยินไม่ค่อยชัดนักว่าพวกเขากำลังพูดอะไรกัน