บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 638

ในที่สุดสองสามีภรรยาอ๋องหวยก็เข้าไปได้อย่างราบรื่น ในที่สุดอ๋องชินสู้ก็ไม่หาเรื่องอีกแล้ว ได้แต่กำชับอย่างเคร่งขรึมจริงจังเหมือนเดิม กำชับว่าหรงเยว่เป็นสะใภ้ของราชวงศ์ อย่าได้เอาแต่ใจหาเรื่องยุ่งยากอีก เกรงว่าจะทำให้อ๋องหวยลำบากไปด้วย

แม้ว่าปากของหรงเยว่ยังคงเถียงคำไม่ตกฟาก แต่ในใจนั้นรับรู้แล้ว อย่างน้อยตาเฒ่าก็นับว่ายอมรับลูกเขยคนนี้แล้ว

หยวนชิงหลิงเห็นคนทั้งบ้านต่างก็มีความสุข ก็รู้สึกดีใจมาก และไม่ได้อยู่รบกวนการพูดคุยของพ่อลูก หมุนตัวจากไปเพื่อกลับจวน

นางอยากจะอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าให้มากหน่อย อยู่ข้างนอกนานๆไม่ไหวจริงๆ

แต่เมื่อรถม้ากลับมาถึงจวนอ๋องฉู่ ก็เห็นชาวบ้านที่เดิมทีรวมตัวกันเพื่อมุงดูการประท้วงหาเรื่องอยู่ที่นี่มากันอีกแล้ว คนที่เป็นหัวโจก มีสีหน้าท่าทีไม่สำรวม ตะโกนด่าอยู่ที่หน้าประตูใหญ่ ด่าได้ไม่น่าฟังเอาซะเลย

คนเฝ้าประตูได้เดินเข้าไปขับไล่ แต่ว่าคนพวกนั้นราวกับคลุ้มคลั่งไปแล้ว ล้อมตัวคนเฝ้าประตูเอาไว้ คนข้างหลังอีกส่วนหนึ่งก็มุงกันเข้าไป ทำให้สถานการณ์รุนแรงขึ้น ยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่

สวีอีโมโหมาก กำลังจะเข้าไป หยวนชิงหลิงเรียกเขาเอาไว้ พูดว่า “พวกเราเข้าไปทางประตูหลัง อย่าสนใจพวกเขา”

สวีอีพูดว่า “พระชายารัชทายาท จะยอมพวกเขาอีกไม่ได้แล้ว ถ้าวันนี้ไม่สยบพวกเขา พรุ่งนี้ก็คงจะมาอีก”

หยวนชิงหลิงพูดเสียงเรียบๆว่า “วันนี้สยบได้ พรุ่งนี้ก็ยังจะมาอีกอยู่ดี คนพวกนั้นล้วนเป็นนักเลง ถูกจ้างมาให้หาเรื่อง ชาวบ้านถูกพวกเขาหลอกให้หลงเชื่อ ถ้าเกิดการต่อสู้ขึ้นมา พวกนักเลงคงหลบไป ที่บาดเจ็บคงเป็นชาวบ้าน เช่นนั้นเรื่องราวจะบานปลายไปกันใหญ่”

“ถูกจ้างงานมาหรือ ”สวีอีเข้าขึ้นมาทันที เอ่ยอย่างโมโหว่า “ต้องรู้แน่ๆว่ามีแขกคนสำคัญจากต้าซิงอยู่ในจวน ฉะนั้นพวกเขาก็เลยมาหาเรื่อง ต้องการจะทำให้ชื่อเสียงของรัชทายาทกับท่านเสียหายดังไกลไปถึงต้าซิง ใครกันที่มันชั่วร้ายเช่นนี้”

หยวนชิงหลิงพูด “พวกเราเข้าไปทางประตูหลัง จอดรถม้าเอาไว้ที่นี่”

เกรงว่าคุณย่าจะไม่เคยพบเห็นสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน ต้องรีบกลับไปปลอบนาง

นางเพิ่งจะลงจากรถม้า ก็มีคนเห็นนางเข้าแล้ว ร้องเสียงแหลมว่า “เป็นนาง เป็นนาง”

“ว่ากันว่ารัชทายาทจะหย่านางมิใช่หรือ ทำไมนางยังอยู่ที่นี่ ”

“คัดค้านพระชายารัชทายาทขึ้นเขาโรคเรื้อน คัดค้านพระชายารัชทายาทนำภัยสู่เมืองหลวง”

“พระชายารัชทายาทเป็นภัย รัชทายาทต้องหย่าภรรยา”

คนที่เป็นหัวโจกเหล่านั้นยกมือขึ้นสูงและนำคนพุ่งเข้ามา สวีอีกับหมันเอ๋อคุ้มกันหยวนชิงหลิงอ้อมเข้าไปในซอย

ด้านหลังมีไข่ไก่กับผักเน่าบินตามมาไม่หยุด กระแทกไปบนร่างของสวีอีกับหมันเอ๋อ หยวนชิงหลิงเองก็ไม่ได้มีโชคเข้าข้างให้รอดพ้นไฟ ถูกไข่ไก่หลายใบกระแทกที่ศีรษะ ไข่เหล่านี้ล้วนเป็นไข่เน่า หลังจากที่แตกอยู่บนหัว น้ำเน่าเหม็นก็กระจายไปทั่ว กลิ่นเหม็นเกือบจะรมให้ตายแล้ว

ก่อนหน้านี้ชาวบ้านเคยมาอาละวาดหาเรื่องหลายครั้ง แต่ก็ล้วนเป็นการคัดค้านไม่ให้หยวนชิงหลิงขึ้นเขาโรคเรื้อน ไม่มีการด่าทอหยาบคายเลยเถิด ยิ่งไม่เคยลงมือขว้างปาสิ่งของ วันนี้เห็นทีจะถูกปลุกระดมขึ้นมาจริงๆ

คนเฝ้าประตูวิ่งเข้ามาจากทางนั้นคุ้มกันพวกเขาเอาไว้ ทหารจวนก็ออกมาแล้ว ทหารจวนหลายสิบคนเผชิญหน้ากับชาวบ้านหลายร้อย และไม่กล้าจะลงมือทำร้าย ช่างไม่เอาไหนจริงๆ

แต่ดีที่สามารถคุ้มกันให้หยวนชิงหลิงเข้าไปทางประตูหลังได้อย่างราบรื่น ประตูหลังปิดลง เสียงด่าทอข้างนอกยิ่งรุนแรงขึ้นมา

สวีอีโมโหจนหน้าเขียวคล้ำ “เจ้าพวกไร้สมองพวกนี้ ข้าจะออกไปจัดการพวกมันสักครั้ง”

หยวนชิงหลิงชะงักฝีเท้า ฟังอย่างตั้งใจอยู่ชั่วครู่ พูดด้วยแววตาเย็นชาว่า “เจ้าฟังดูสิว่าตอนนี้พวกเขาตะโกนอะไรกัน”

สวีอีกลั้นอารมณ์โมโหเอาไว้ ฟังอย่างตั้งใจ ฟังเสียงด่าทอที่ดังสะท้านไปทั่ว กลับมีคนตะโกนคำพูดหนึ่งขึ้นมาว่า “สนับสนุนให้มีการถอดถอนรัชทายาท สนับสนุนอ๋องหวย”