บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 644

คุณย่าหยวนได้ยินแล้ว ก็เผยรอยยิ้มแห่งปัญญาออกมา “อืม ไม่สามารถปล่อยวางได้ง่ายๆ แต่ว่า พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องปะทะ พรุ่งนี้ย่าจะพาหลานออกไปเยี่ยมหมอหลิน หมอหลินไปพบแขกที่หมู่ตึกเหมย ได้เชิญพวกเราให้ไปพักที่นั่นสักครึ่งเดือนหรือหนึ่งเดือน”

หยวนชิงหลิงเข้าใจขึ้นมาทันที เอ่ยอย่างดีใจว่า “คุณย่า คุณย่าฉลาดมาก”

คุณย่าหยวนหัวเราะออกมาเบาๆ “ไม่ใช่ย่าฉลาด แต่ว่าย่ามีประสบการณ์ในเรื่องต่างๆมามาก ประสบการณ์ในการรับมือเรื่องพวกนี้มีอยู่มากมาย ใต้ฟ้านี้มีเรื่องราวมากมายที่ไม่สามารถทำให้ให้ทั้งสองฝ่ายพอใจได้ แต่ว่า พวกเราสามารถทำอย่างสุดความสามารถได้ ”

จวนโสวฝู่

หลังจากที่ทั้งสามคนคุยกันคร่าวๆแล้ว ต่างก็เข้าสู่ภวังค์แห่งความเงียบขรึม

เหลิ่งจิ้งเหยียนเอ่ยปากพูดขึ้นมาก่อน ว่า “อ๋องอันมีใจทะเยอทะยาน ฮ่องเต้ก็รู้ดี ถ้าหากเขาเรียกอ๋องอันกลับมาเพื่อสืบทอดตำแหน่งเจ้ากรมการพระนครด้วยอารมณ์ชั่ววูบ จะทำให้เกิดเป็นหายนะครั้งใหญ่”

เขามองโสวฝู่ฉู่ ถามขึ้นว่า “โสวฝู่ ท่านคิดว่าฮ่องเต้จะทำเช่นนี้จริงหรือ ”

โสวฝู่ฉู่พยักหน้ารับ “จริง”

หยู่เหวินเห้าเอ่ยอย่างหนักอึ้งว่า “ข้าเองก็คิดว่าเสด็จพ่ออาจจะทำเช่นนั้นจริงๆ แต่เขาคงไม่ได้คิดจะให้เจ้าสี่กุมอำนาจอย่างแท้จริง เขาคิดว่าตนเองสามารถควบคุมเจ้าสี่ได้ ฉะนั้นจึงใช้วิธีนี้ในการบีบบังคับหรือลงโทษข้า ”

โสวฝู่ฉู่พูด “รัชทายาทพูดถูกเพียงครึ่งเดียว ฮ่องเต้นั้นคิดว่าตนเองสามารถควบคุมอ๋องอันได้จริงๆ แต่ไม่ใช่เพื่อจะลงโทษท่าน แต่เพราะคิดว่าท่านหัวแข็งดื้อรั้น อาจไม่ใช่วาสนาแท้จริงของเป่ยถังก็ได้”

เหลิ่งจิ้งเหยียนอึ้งไปชั่วครู่ “โสวฝู่ ความหมายของท่านก็คือฮ่องเต้เคยคิดจะปลดรัชทายาทอย่างนั้นหรือ”

โสวฝู่ฉู่เอ่ยอย่างลึกซึ้งกระตุ้นความสนใจว่า “อย่างน้อย เขาคิดว่ามีคนคนหนึ่งสามารถถ่วงดุลรัชทายาทได้นั้นถูกต้องแล้ว”

เหลิ่งจิ้งเหยียนพูดด้วยเสียงอ่อนๆว่า “ใช่ ตอนนี้คนมากมายต่างก็คิดว่าตำแหน่งรัชทายาทนั้นได้มาอย่างง่ายดาย รัชทายาทไม่จำเป็นต้องมีความสามารถโดดเด่น ความปรารถนาแรกเริ่มของฮ่องเต้นั้นดี แต่อ๋องอันไม่ใช่หมาป่าน้อยแสนเชื่อง แต่เป็นหมาป่าล่าเนื้อที่โหดเหี้ยม”

หยู่เหวินเห้าน้ำเสียงสุขุม “ถ้าเป็นเช่นนี้ สุดท้ายไม่ว่าพระชายารัชทายาทยอมประนีประนอมหรือไม่ เสด็จพ่อก็ต้องให้เจ้าสี่กลับเมืองหลวงอยู่ดี ”

“ไม่ผิด แต่จะให้เขารับตำแหน่งเจ้ากรมการพระนครหรือไม่นั้น ไม่แน่นอน ”โสวฝู่พูด

หยู่เหวินเห้ารู้สึกโมโหขึ้นมาทันที “ไม่ง่ายเลยที่จะเตะเขาออกไปได้ แลกกับความสงบสุขครึ่งปี เขาก็จะกลับมาสร้างความปั่นป่วนอีกแล้ว เกรงว่าเป่ยถังนี้คงไม่มีวันได้สงบสุขจริงๆ”

เหลิ่งจิ้งเหยียนเอ่ยอย่างคนมองโลกในแง่ดีว่า “ขอเพียงฮ่องเต้ไม่ยอมปล่อยวางเขาสักที ในที่สุดเขาก็ต้องกลับมา ลมฝนครั้งนี้ อย่างไรเสียก็ต้องมาอยู่ดี ก็แค่ปัญหาจะเกิดขึ้นเร็วหรือช้าเท่านั้น แต่โชคดีที่ครึ่งปีมานี้ ท่านเองก็สะสมสายสัมพันธ์กับผู้คนไว้ไม่น้อย และยังตัดขาดผู้ช่วยฝีมือดีของอ๋องอันทิ้งไป ถ้าหากต้องเป็นปฏิปักษ์ต่อกันจริงๆ ยังไม่แน่ว่าอำนาจจะตกอยู่ในมือของใคร”

แม่ทัพหลอแห่งองครักษ์ลับผี เจ้าพระยาเจิ้งเป่ยผู้ทรงอิทธิพล พระชายาจี้ ท่านชายสี่เหลิ่ง ดูจากภายนอกแล้ว เป็นภาพลักษณ์ที่ดีมาก

แต่เสียดายที่ช่วงนี้เรื่องของเขาโรคเรื้อนนั้นทำให้จิตใจของราษฎรขาดความเชื่อมั่น ขุนนางไม่น้อยต่างก็คิดว่ารัชทายาทนั้นสะเพร่าและใจร้อนมากเกินไป ไม่สนใจผลที่จะเกิดขึ้นภายหลัง ไม่ใช่คนที่คิดการรอบคอบและระมัดระวัง

โสวฝู่ฉู่พูดว่า “ครั้งนี้เรื่องของเขาโรคเรื้อนวุ่นวายใหญ่โตนัก ก็คือของขวัญการพบหน้าที่อ๋องอันส่งมาให้เมื่อกลับมา ภายหน้าจะมีมาต่อเนื่องเรื่อยๆ รอรับกระบวนท่าก็พอ รัชทายาทเป็นคนเปิดเผย ไม่สู้อ๋องอันที่เป็นคนเชี่ยวชาญในการวางแผนชั่วร้ายเช่นนั้น และที่เขาจัดเตรียมไว้ในหลายปีมานี้ ล้วนจัดการอย่างลับๆ จะรับกระบวนท่าของเขายังคงต้องลำบากมาก ตอนนี้มีคดีฆาตกรรมหลายคดี ก็ไม่จำเป็นต้องคิดในทางที่ซับซ้อนนัก ส่วนมากเป็นฝีมือของอ๋องอันที่สร้างเรื่องขึ้นมาเพื่อเป็นการยืนยันว่ารัชทายาทนั้นไร้ความสามารถในการทำงาน ”

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “เดิมทีข้าเองก็เคยคิดถึงความเป็นไปได้ในข้อนี้ เพราะว่าช่วงนี้มีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นหลายคดี ทั้งหมดแทบจะไร้ร่องรอยให้สืบค้นต่อ แต่ว่าคดีคนตายคู่ที่สงสัยว่าแอบมีความสัมพันธ์อย่างลับๆนั้น ตอนนี้สงสัยว่าจะเป็นฝีมือของสามีของผู้ตายฝ่ายหญิง ”

เหลิ่งจิ้งเหยียนพูดว่า “พวกคดีที่ไม่มีปมของเรื่อง วางไว้ก่อนอย่าเพิ่งทำ ทำเรื่องที่มีปมเบาะแสก่อน ไขได้หนึ่งคดีก็ยังดี แม้ว่าฮ่องเต้บอกว่าจะปลดเจ้าออกจากตำแหน่งหน้าที่ แต่ว่ายังไม่มีราชโองการ กรมข้าราชการพลเรือนก็ไม่มีความเคลื่อนไหว ก็ให้ทำต่อไปก่อน แม้จะไขได้แค่หนึ่งคดีก็ยังดี”

หยู่เหวินเห้าเองก็คิดเช่นนี้ ทั้งสามพูดคุยกันต่ออีกสักพัก แล้วก็ต่างแยกย้ายกลับจวน