บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 664

ไม่กี่วันต่อมา มีข่าวดีมาจากเขาโรคเรื้อน หลังจากหมอในโรงหมอหุ้ยหมิงและหมอหลวงได้ร่วมกันวินิจฉัยแล้ว พบว่าอาการของผู้ป่วยบนเขาถูกควบคุม และมีบางส่วนเกือบหายดีหมดแล้ว ตามคำบอกกล่าวของพระชายารัชทายาท ไม่ใช่เป็นโรคติดต่ออีกต่อไป

ยิ่งกว่านั้น หมอหลวงได้เห็นแนวทางใบสั่งยานี้ หลังจากกลับถึงวังแล้วจึงไปรายงาน แล้วถอนหายใจด้วยความอัศจรรย์ของแนวทางใบสั่งยา ซึ่งมีผลในการขจัดสารพิษห้ามเลือดและส่งเสริมการเจริญเติบโตของกล้ามเนื้อ ตลอดจนมีผลในการกำจัดไวรัส ใช้แนวทางใบสั่งยานี้สามารถรักษาโรคให้หายได้อย่างแน่นอน

ฮ่องเต้หมิงหยวนดีใจมาก ออกราชโองการให้โลกรู้ และมอบรางวัลให้พระชายารัชทายาท โดยมอบเงินติดต่อกันสองสามครั้ง

หยวนชิงหลิงได้ขอให้ฮ่องเต้หมิงหยวนออกราชโองการ บอกว่าแม้โรคเรื้อนจะเป็นโรคติดต่อ แต่ก็ไม่จำเป็นต้องทำให้เกิดความตื่นตระหนก เพียงต้องทำการป้องกันและกักตัว และเข้าสู่การรักษา และอัตราการรักษานั้นดีมาก

เหตุการณ์นี้ เป็นเหตุการณ์สำคัญในเป่ยถังจริงๆ นอกจากฮ่องเต้หมิงหยวนจะประกาศแนวทางใบสั่งยาออกไปแล้ว ยังออกคำสั่งให้เมืองหลวงและทั่วประเทศจัดงานเฉลิมฉลองอีกด้วย

ในเมืองหลวงก็จะต้องเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่

เมื่อเทศกาลฤดูหนาวมาถึง ดังนั้น การเฉลิมฉลองครั้งนี้จะฉลองพร้อมกันกับเทศกาลฤดูหนาว เจ้าหน้าที่รัฐจะหยุดสามวัน ที่ทำการปกครองจะจัดงานเฉลิมฉลองร่วมกับราษฎร หยู่เหวินเห้าเจ้ากรมการพระนครจะจัดงานเฉลิมฉลองดอกไม้ไฟในตอนกลางคืน

ดอกไม้ไฟจะมีเฉพาะในเทศกาลโคมไฟคือเดือนหนึ่งวันที่สิบห้าเท่านั้น แต่สามารถรักษาโรคเรื้อนจนหายขาด เป็นความสุขของประเทศ บีบบังคับให้ฮ่องเต้หมิงหยวนต้องใช้เงินทองมากมาย งานดอกไม้ไฟจะต้องจัดให้เลิศหรู

เจ้าหน้าที่และราษฎรเฉลิมฉลองร่วมกัน ในวังก็จัดงานเลี้ยงของครอบครัว และสมาชิกในราชวงศ์ต้องเข้าไปในวังเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำด้วยกัน

ย่าหยวนไม่ชอบความครึกครื้น และนางชอบสุนัข อยู่ในจวนจึงพาตอเป่าไปเดินเล่น ฝึกฝนสุนัข และฝึกหมาป่าหิมะด้วย

สุนัขมีความรอบรู้ในธรรมชาติของมนุษย์ ในยุคปัจจุบัน ทั้งชีวิตท่านย่าก็ได้ทำเรื่องช่วยเหลือสัตว์เร่ร่อน และคลุกคลีกับแมวและสุนัข

หยวนชิงหลิงกับรักฝูเป่าและตอเป่าขนาดนี้ เพราะว่าเห็นกันตั้งแต่เล็กๆ

ตอนเที่ยง หยวนชิงหลิงแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว คืนนี้นางจะเป็นจุดเด่น และเป็นที่จับตามองของทุกคน ดังนั้นแม่นมสี่จึงลงมือช่วยแต่งตัว แม้แต่พระชายาจี้ก็มาร่วมสนุกด้วย บอกว่าปกติหยวนชิงหลิงแต่งกายธรรมดามาก ทำให้เสียหน้าราชวงศ์ นางได้นำเอาปิ่นปักผมที่ล้ำค่าบางส่วนมา

และยังนำกำไลหยกทองคำกลวงคู่หนึ่งมามอบให้ย่าหยวนด้วย

พระชายาจี้เข้าใจคนได้ง่าย แม้ว่านางจะไม่รู้จักตัวตนของย่าหยวน แต่แขกที่มาจากราชวงศ์ต้าซิง และอาศัยอยู่ในจวนอ๋องฉู่ หยวนชิงหลิงก็เข้าๆออกพร้อมนาง คิดแล้วคงไม่ธรรมดา ดังคำที่ว่ามีมารยาทไม่มีใครว่า นางจะต้องลงมือก่อนถึงจะได้เปรียบ

ในคืนนี้หยวนชิงหลิงสวมชุดยาวปักลายดอกโบตั๋นสีแดง ด้านในหุ้มด้วยขนนกบางๆ และเสื้อคลุมด้านนอกสีดำปักด้ายสีทอง แต่งหน้า ทาลิปเขียนคิ้ว ด้วยการแต่งหน้าที่ละเอียด และสวมมงกุฏรูปหัวใจที่หลอมด้วยทอง มีสร้อยคอหินปะการังสีแดงคล้องคอ ปะการังสีแดงกลมทุกเม็ดกลมๆ ดูแพงมาก แต่งเช่นนี้ ดูสง่างามมาก

หยวนชิงหลิงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “มันจะหรูหราเกินไปหรือเปล่า?”

พระชายาจี้พูดเบาๆ “ปกติเจ้าจะแต่งตัวโทรมมาก ไม่มีรูปลักษณ์ของพระชายารัชทายาทเลย? ผู้คนเห็นแล้วจะคิดว่าราชวงศ์นั้นยากจนมาก”

หยวนชิงหลิงบ่นพึมพำ “ราชวงศ์นั้นก็ยากจนจริงๆ”

หยวนชิงหลิงนึกถึงฉากที่เจ้าห้าผมหงอกแล้วยังมีหญิงชราผู้หลงใหลคลั่งไคล้เขานำดอกไม้มารออยู่ข้างนอก ชั่วขณะในใจรู้สึกหมดหนทาง

แต่งงานกับสามีที่ไร้ความสามารถก็กลุ้มใจ แต่งงานกับสามีที่ดีและเก่งกาจยิ่งทำให้กลุ้มใจมากขึ้นไปอีก

แม่นมสี่เห็นนางกังวลใจ ก็ปลอบเธอ “พระชายา คำพูดของพระชายาจี้ไม่มีมูลเหตุที่ชัดเจน รัชทายาทจริงใจต่อท่านมาก และจะไม่มีสตรีอื่นใดแน่นอน”

พระชายาจี้ยิ้ม “แม่นมสี่ มันก็ไม่แน่นะ ดั่งที่ว่าแมวไม่กินของคาว แต่เมื่อเข้าถึงปาก? แม้ว่าแมวไม่กิน แต่ก็มีคาบกลิ่นคาว ทำไมต้องให้ตัวเองลำบาก? ควรจะแต่งตั้งตำแหน่งเหลียงหยวนเหลียงตี้ดีกว่า เลือกด้วยตัวเองคงจะดีกว่าที่จะให้ผู้หญิงเหล่านั้นดิ้นรนแย่งชิงกัน”

หยวนชิงหลิงสูดหายใจเข้าลึกๆ “คิดว่าข้าบ้าหรือเปล่า? ยังจะเลือกด้วยตัวเอง ข้าเห็นหนึ่งคนฆ่าหนึ่งคน”

“ดูบ้าอำนาจมาก” พระชายาจี้ปิดปากแอบยิ้ม

แม่นมสี่ยิ้มและตีพระชายาจี้ “พระชายารัชทายาท นางจงใจหัวเราะเยาะท่าน”

หยวนชิงหลิงขมวดคิ้ว ใบหน้าของนางบึ้งตึง “ สามีและภรรยาอยู่กินด้วยกันสองคนไม่ได้เหรอ? พวกข้าไม่มีความคิดที่จะรับนางสนม คนนอกมีความกระตือรือร้นกันเอง น่ารำคาญที่สุด มีเวลาเช่นนี้ ทำเรื่องดีๆกันไม่ดีกว่าเหรอ? ข้ายุ่งจะตายอยู่แล้ว ถ้ามีเรื่องไร้สาระแบบนี้จริงๆ ต้องให้เจ้าห้าแสดงทัศนคติออกมา”

พระชายาจี้เห็นว่านางหงุดหงิดจริงๆ ก็ยิ้มและพูดว่า “เอาล่ะ วางใจเถอะ ด่านของเจ้าห้าผ่านไปไม่ได้ ใครก็อยากคิดว่าจะเอาคนยัดเยียดเข้าไปในจวนอ๋องฉู่ เจ้าก็เป็นพระชายารัชทายาทอย่างเรียบง่าย ทำธุระสำคัญของเจ้า สำหรับงานสังสรรค์ชิงดีชิงเด่นคืนนี้ เจ้าแค่ดูๆไป ไม่ต้องไปสนใจ”