บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 766

นั่งอยู่สักพักใหญ่ ด้านนอกก็มีเสียงเคาะดังขึ้น ห้าทุ่มแล้ว

คืนนี้ชั่งยืดยาวจังเลยนะ!

หยู่เหวินเห้ากลับมาแล้ว เข้ามาพร้อมกับทังหยาง ทังหยางจัดการให้คนอื่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องออกไป แล้วปิดประตู

หยู่เหวินเห้าก็ใช้แก้วของหยวนชิงหลิงดื่มชาร้อนไปทั้งแก้ว ถอดเสื้อคลุมแล้วนั่งลง มองดูพระชายาจี้ “ท่านพี่สะใภ้ใหญ่ ในนี้ไม่มีคนอื่น เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ท่านบอกมา”

พระชายาจี้มองดูหยู่เหวินเห้า กล่าวถามด้วยเสียงแหบพร่า: “ท่านบอกข้าก่อน แผนที่ทางการทหารนั่นค้นออกมาได้จากในห้องลับของเขา จะถูกตัดสินชี้ขาดว่าเป็นการก่อกบฏหรือไม่?”

หยู่เหวินเห้าถอนหายใจ กล่าว: “พร้อมกับวิชามนต์ดำ ทั้งสองอย่างทูลถวายให้เสด็จพ่อ ท่านคิดว่าอย่างไรล่ะ?”

สีหน้าของพระชายาจี้ซีดขาว “ข้า.....ข้าไม่รู้ว่าทำไมแผนที่ทางการทหารนั่นถึงอยู่ด้านใน”

นางก็ถอนหายใจอย่างหนักหน่วง เงยหน้ามองหยู่เหวินเห้าแล้วกล่าว: “ท่านก็น่าจะเดาออกคร่าวๆแล้ว คืนนี้จวนอ๋องจี้ไม่ได้มีการถูกขโมยของ เป็นข้าที่บอกให้คนทำ จุดประสงค์ก็คือล่อพวกท่านมาดูสิ่งของด้านในห้องลับนั่น เหล่านี้ก็ไม่ใช่ข้าที่ใส่ร้ายป้ายสี เป็นเขาทำเอง ข้ารู้เรื่องสิ่งของด้านในมาระยะหนึ่งแล้ว แต่วิธีการเช่นนี้ข้าไม่ได้เห็นค่าโดยสิ้นเชิง จึงไม่ได้สนใจ หลังจากนั้นเขาจะคิดหมายปองเมิ่งเยว่ ข้าจึงจำเป็นต้องเปิดโปงเขา จุดประสงค์ของข้าเพียงแค่ต้องการให้เขาถูกลงโทษเท่านั้น”

นางหมุนขยับแก้วน้ำในมือ กล่าวต่อ: “ตอนนั้นข้าพาเมิ่งเยว่มาหาพระชายารัชทายาท ต้องการให้นางไหว้พระชายารัชทายาทเป็นอาจารย์ ป้องกันก็คือมีวันหนึ่งที่ข้าอดไม่ได้ต้องการทำเช่นนี้ ข้าและเขาสามีภรรยาเป็นคนคนเดียวกัน เขาถูกลงโทษ ข้าก็จะถูกลดขั้นเป็นประชาชน ดังนั้นจึงได้ไตร่ตรองจัดการเมิ่งเยว่ให้ดีก่อน สำหรับเมิ่งซิง ข้าก็ได้ฝากฝังกับพี่ชายที่ครอบครัวของตัวเองล่วงหน้าแล้ว ไม่สามารถเอาพวกเขาทั้งสองฝากฝังให้พวกท่านดูแลทั้งหมดได้......จัดการอุบัติเหตุการถูกขโมยครั้งนี้ ข้าก็ได้ครุ่นคิดทบทวนแล้ว เสด็จพ่อจะลงโทษเขาอย่างเฉียบขาด แม้ว่าจะลงโทษเขา ก็จะไม่พัวพันถึงข้าและจวิ้นจู่มากนัก ใครจะรู้ ด้านในห้องลับนั่น จะมีแผนที่ทางการทหารที่ถูกขโมยของกรมการทหารอย่างคาดไม่ถึง ข้าคิดไม่ถึงจริงๆ หากว่าพิจารณาด้วยโทษของการก่อกบฏจริงๆ กลัวเพียงแค่ทั้งบ้าน......”

เสียงของพระชายาจี้ค่อยๆลดต่ำลง เช่นนั้นผลลัพธ์นางก็สามารถเดาได้

หยวนชิงหลิงได้ฟังนางพูดเช่นนี้ ตกใจเป็นที่สุด “แผนที่ทางการทหารเป็นอ๋องจี้ขโมยหรือ? เขา......ไม่ใช่ว่าข้าดูถูกเขา เพียงแค่รู้สึกว่าเขาไม่สามารถวางแผนการใหญ่เช่นนี้ได้ ขโมยแผนที่ทางการทหารไปก่อน แล้วค่อยหยิบเอาป้ายเหล็กของเสด็จพ่อไป ต่อจากนั้นก็วางแผนทำให้เจ้าเจ็ดเกือบจะตกเข้าไปในหลุมพรางลึก เขาไม่สามารถทำได้”

หยู่เหวินเห้ากล่าว: “ดูแล้วเขาไม่ได้รู้เรื่อง ยังคิดว่าข้าใส่ร้ายป้ายสีเขาอยู่เลย”

มือสองข้างของพระชายาจี้กำที่เท้าแขนของเก้าอี้แน่น นิ้วมือกดไว้ เล็บมือล้วนขาวเป็นแผ่นใหญ่แล้ว “เช่นนั้นบุคคลเบื้องหลัง ลึกลับขนาดนี้อีกทั้งแข็งแกร่งขนาดนี้ ข้างกายข้าเกรงว่าจะมีคนที่ถูกเขาติดสินบนแล้ว คนผู้นั้นต้องการกำจัดหยู่เหวินจุนอย่างสมบูรณ์”

“กำจัดพระโอรสองค์หัวปี เอื้อประโยชน์อะไรต่อคนผู้นี้ล่ะ?” หยวนชิงหลิงมองไปทางหยู่เหวินเห้า

หยู่เหวินเห้าขมวดคิ้วแน่น “เจ้าคิดดู ผู้ใดที่เห็นเขาขวางหูขวางตาต้องการจะกำจัดล่ะ? ใครเป็นผู้ได้ประโยชน์มากที่สุด? คนที่สมควรโดนสงสัยที่สุดเกรงว่าก็คือข้าหรือเจ้าเจ็ดแล้ว”

“ดังนั้น จุดประสงค์ของคนผู้นี้คือต้องการตีให้พ่ายแพ้ไปทีละขั้นหรือ?” หยวนชิงหลิงตกตะลึง

หยู่เหวินเห้าคิดไตร่ตรองอย่างละเอียดครู่หนึ่ง “ไม่แน่ว่าจะเป็นเช่นนี้ เขาต้องการทำให้ความขัดแย้งภายในของพวกเราเลวร้ายขึ้น ก่อนหน้านี้เสด็จพ่อล้มป่วย พวกเราพี่น้องถึงได้ปรองดองสามัคคีกัน ตอนนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น จะต้องระแวงกันและกันอีกแน่นอน อย่างน้อย มองวิเคราะห์ไปจากตอนนี้ ถ้าหากคนที่อยู่เบื้องหลังแผนการไม่ใช่พี่สี่ เช่นนั้นพี่สี่จะต้องคิดว่าข้าลงมือต่อพี่ใหญ่แน่ ในเมื่อข้าสามารถขุดรากถอนโคนพี่ใหญ่ได้ ก็จะต้องขุดรากถอนโคนเขา อย่างน้อยเขาก็จะสงสัยเช่นนี้”

ทังหยางพูดต่อ “ในทางกลับกัน ก็เช่นกัน เกรงเพียงแค่ว่ารัชทายาทก็จะสงสัยอ๋องอาน”