บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 790

ทั้งสามคนถือคบเพลิงเดินเข้าไป ทางเทพเจ้าคดเคี้ยวเลี้ยงลดเป็นอย่างมาก ราวกับเขาวงกตก็ไม่ปาน ดีที่ทั้งสามคนดูแผนที่มาก่อน ไม่เช่นนั้นคงหลงทางแน่

ทางสวิ้นจ้างนั้นอยู่บริเวณรอบๆทั้งสี่ด้านของจุดศูนย์กลางวังใต้ดิน เป็นหลุมใหญ่ๆที่ขุดลึกลงไปด้านล่าง มีสิ่งของนานาชนิดที่ถูกฝังไว้พร้อมกันกับศพ โครงกระดูกของม้าวัวและแพะ เงินทองอัญมณีมีค่า เครื่องปั้นดินเผา อาวุธ นางกำนัลกับขันทีที่ปั้นขึ้นจากดินเหนียว ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ทั้งสามคนมองดูแวบหนึ่ง เหมือนสิ่งของที่ฝังร่วมกับโลงศพไม่เคยถูกแตะต้องมาก่อน

หรือพูดอีกอย่างก็คือ คนคนนี้ไม่ได้มาเพื่อขโมยของล้ำค่าในสุสานจริงๆ

เดินต่อเข้าไปข้างใน ก็เป็นจุดศูนย์กลางที่ใช้วางโลงศพแล้ว

ประตูหินได้ถูกทำลายแล้ว ระดับความเสียหายเท่ากับประตูสามหิน หินแตกละเอียดหล่นเกลื่อนพื้น แสงสว่างจากภายในส่องออกมา ทั้งสามคนดับคบเพลิงของตัวเอง โยนทิ้งไว้ข้างนอก แล้วเดินเข้าไป

อากาศข้างในไม่นับว่าอึดอัดมาก เห็นได้ชัดว่าที่นี่ได้ถูกทำลายไม่ใช่แค่เวลาวันสองวันแล้ว

ที่นี่เหมือนตำหนักในวังตำหนักหนึ่ง เสาทั้งสี่ต้นแกะสลักด้วยลวดลายมังกรเหิน ทั้งสูงทั้งยาว ราวกับจะทะลุขึ้นไปบนฟ้า ด้านบนสุดแกะสลักลายเมฆและลายมังกร ภาพวาดฝาผนังต่างๆ ไข่มุกมังกรสี่เม็ดส่องสว่างไปทั่ววังใต้ดิน

โลงศพของฮ่องเต้ฮุยจงถูกวางเอาไว้บนแท่นสูงในวังใต้ดิน ขนาดของแท่นวางนั้นออกแบบตามลักษณะของตำหนัก ราวบันไดหยกขาว ขั้นบันไดหยกขาว เผยให้เห็นถึงเกียรติอันสูงส่งของฮ่องเต้

โลงศพถูกทาด้วยสีทองทั้งหมด ทำมาจากไม้เนื้อทองหนานมู่ ทั้งสามยังไม่ทันเดินเข้าไปใกล้ หัวใจก็เย็นวาบไปกว่าครึ่ง เพราะว่าโลงศพไม่ได้ปิดสนิทเอาไว้ ระยะห่างแค่สิบก้าวก็เห็นรอยแยกบนโลงศพ ตะปูโลงศพได้ถูกงัดออกมาทั้งหมดแล้ว

“สวรรค์”กู้ซือสีหน้าขาวซีด หัวใจเต้นระส่ำตกใจเป็นอย่างยิ่ง “เข้ามาหาฮ่องเต้ฮุยจงจริงๆด้วย”

ทั้งสามคนสีหน้าเคร่งขรึม คนคนนี้ไม่ได้มาเพราะสิ่งของที่ได้ทำการฝังร่วมกับศพ แต่มาเพียงเพื่อทำลายศพของฮ่องเต้ฮุยจงอย่างนั้นหรือ นั่นก็หมายความว่าคนคนนี้ต้องเกลียดชังฮ่องเต้ฮุยจงเป็นอย่างยิ่ง

หัวใจของหยู่เหวินเห้าคิดถึงอ๋องชินเป่าขึ้นมาอีกครั้ง เห็นที การคาดเดาของยายหยวนไม่ใช่ก็ใกล้เคียง

เขาอยากจะเดินเข้าไปดู กู้ซือขวางเขาเอาไว้ “ระวังหน่อย ในเมื่อโลงศพเคยถูกคนลงมือแล้ว เป็นไปได้ว่าอาจมีอันตราย”

“เช่นนั้นก็ใช้พลังฝ่ามือผลักออกเถอะ”หยู่เหวินเห้าพูด

ทั้งสามคนคุกเข่าลงก่อนที่จะโขกหัวคำนับเพื่อเป็นการรายงาน จากนั้นก็ยืนขึ้นขับเคลื่อนพลังฝ่ามือ จึงเห็นฝาโลงของโลงศพไม้เนื้อทองหนานมู่ถูกยกขึ้นมาในทันใด และตกหล่นลงไปที่พื้น

มองโลงศพที่ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น หัวใจของหยู่เหวินเห้าไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายลงเลย กลับกัน ยิ่งรู้สึกหนักอึ้งเข้าไปใหญ่

เขาถึงกับไม่กล้าเข้าไปดู เกรงว่าศพของฮ่องเต้ฮุยจงจะถูกคน……

กู้ซือสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ค่อยๆเดินเข้าไปด้านหน้า ในปากพูดว่า “กระหม่อมกู้ซือ คำนับฮ่องเต้ฮุยจง ฮ่องเต้ฮุยจงอย่า……”

น้ำเสียงของเขา หยุดลงอย่างกะทันหัน สีหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง

หยู่เหวินเห้ากับอ๋องอันเห็นดังนั้น ก็รีบก้าวขึ้นไปดูข้างหน้า ต่างก็มีสีหน้าตกใจเช่นกัน ดวงตาแทบถลนออกมา

ในโลงศพ นอกจากเงินทองของมีค่ากับผ้าไหมที่ฝังรวมกับศพ ก็ไม่มีอะไรเลย

ศพของฮ่องเต้ฮุยจงหายไปแล้ว

“สวรรค์ ”กู้ซือตกใจจนหัวใจแทบจะหยุดเต้นแล้ว พูดพึมพำว่า “ใครกันแน่ที่ทำเช่นนี้ ถึงกับขโมยศพของฮ่องเต้ฮุยจงไปโดยที่ใครก็ไม่รับรู้เลย คนคนนี้ช่างบังอาจยิ่งนัก”

หลังจากหยู่เหวินเห้าผ่านความตกใจมาแล้ว แววตาเฉียบแหลมก็มองกวาดไปรอบๆ แววตาหยุดนิ่งลงบนฝาโลงที่ถูกเปิดออก เขาเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว “พวกเจ้าดู บนนี้มีตัวอักษรสลักไว้ด้วย”

อ๋องอันกับกู้ซือเดินเข้าไปทันที ด้านในของฝาโลงศพ มีตัวอักษรสิบสองตัวสลักเอาไว้ ถ้าหากไม่สังเกตดูดีๆ จะมองไม่เห็น

“ฮุยจงโหดเหี้ยมไร้ความเมตตา ไม่เหมาะสมที่จะถูกฝังในสุสานจักรพรรดิ”

หยู่เหวินเห้าสีหน้าเขียวคล้ำ กัดฟันกรอดเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ว่าคนคนนี้จะเป็นใคร ข้าต้องลากตัวเขาออกมาให้ได้ สับร่างให้เป็นชิ้นๆ”

ทั้งสามคนออกจากวังใต้ดิน ไปรายงานฮ่องเต้หมิงหยวนที่ตำหนักเสี่ยงเอิน