บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 856

ทั้งสองไปถึงห้องครัว แม่นมสี่ยังคงยุ่งอยู่กับการตุ๋นน้ำซุป เห็นทั้งสองคนเดินเข้ามาพร้อมกัน ก็พูดว่า “พวกท่านมาทำอะไร ข้าจะทำเสร็จแล้ว ประเดี๋ยวจะให้คนยกออกไปให้”

“เสด็จปู่อยากจะดื่มเหล้า ให้เขาดื่มสักคำสองคำ ”หยวนชิงหลิงพูดยิ้มๆ

แม่นมสี่ขมวดคิ้วขึ้นมา “ห้ามอย่างเด็ดขาดมิใช่หรือ ทำไมจึงมีเหล้าให้ดื่มได้เล่า”

“เป็นเหล้าที่เซียวเหยากงกับโสวฝู่ฉู่นำมา”หยวนชิงหลิงยักไหล่ “ห้ามดื่มมาเป็นเวลาหลายวันแล้ว วันขึ้นปีใหม่ทั้งทีก็ให้เขาได้ดื่มให้หายอยากเสียหน่อย”

แม่นมสี่ได้ยิน ก็พูดอย่างโมโหว่า “เขามาก็พอแล้ว ทำไมต้องนำเหล้ามาด้วย ไท่ซ่างหวงไม่สามารถดื่มได้ เขาเองก็สามารถดื่มได้หรืออย่างไร พูดตั้งหลายครั้งแล้วก็ไม่ฟัง สุขภาพของเขาก็ไม่ค่อยดีอยู่ด้วย”

หยู่เหวินเห้าคิดไม่ทัน “เซียวเหยากงสุขภาพไม่ดีอย่างนั้นหรือ ข้าเห็นเขาอายุมากแล้วแต่ยังแข็งแรงดี ดีมากๆเลยด้วย”

“แม่นมพูดถึงท่านโสวฝู่”หยวนชิงหลิงยิ้มและตีหยู่เหวินเห้าทีหนึ่ง

หยู่เหวินเห้าออหนึ่งเสียง เพิ่งจะนึกถึงเรื่องของพวกเขาสองคนขึ้นมา พูดว่า “แม่นม ท่านต้องพูดกับเขาดีๆ ต้องดูแลสุขภาพให้ดี ข้าเองก็พบว่าช่วงนี้สุขภาพของเขาแย่ลงไปมาก ความจำก็ไม่ดี”

แม่นมได้ยินก็ตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง “จริงหรือ ความจำไม่ดีแล้วหรือ”

“ไม่เพียงแต่ความจำไม่ดี สมองก็แล่นได้ช้ากว่าเมื่อก่อนมาก ”หยู่เหวินเห้าพูด

หยวนชิงหลิงพูดว่า “ท่านอย่าเจตนาพูดให้คนอื่นตกใจไปเลย แม่นมตกใจหมดแล้ว”

หยู่เหวินเห้าพูดแก้ตัวว่า “ไม่ได้พูดให้กลัว เป็นเรื่องจริง เมื่อก่อนไม่ว่าจะเรื่องอะไรโสวฝู่ล้วนวางแผนได้เป็นอย่างดี ในใจชัดเจนยิ่งนัก ตอนนี้แม้แต่เสด็จพ่อเขาก็อ่านใจไม่ออกแล้ว”

แม่นมมองหยู่เหวินเห้า สายตาเต็มไปด้วยความกังวล

หยวนชิงหลิงรีบพูดปลอบว่า “แม่นมอย่าไปฟังเขา ใจคนไหนเลยจะมองออกได้ ส่วนเรื่องความจำ อายุมากแล้ว ความจำย่อมต้องถดถอยไปบ้าง ก่อนหน้านี้ท่านเองก็เคยบอกกับข้าไม่ใช่หรือว่าความจำของท่านก็ไม่ค่อยดี ล้วนเป็นเหมือนกันหมด”

เห็นได้ชัดว่าแม่นมมีท่าทีใจหาย ถอนหายใจหนึ่งเฮือก “ใช่ ต่างก็แก่แล้ว แต่ข้ายังคงจดจำเขาตอนอยู่ในวัยหนุ่มเสมอ ”

หยวนชิงหลิงค้อนให้กับหยู่เหวินเห้าแวบหนึ่ง ดูเจ้า ทำไมต้องพูดเหลวไหลด้วย

พวกผู้ชายขวานผ่าซากไม่รู้เรื่องความเสียใจของผู้หญิงที่มีต่อการเปลี่ยนแปลงของกาลเวลา ได้แต่สนใจที่จะยกน้ำแกงออกไปเท่านั้น

แม่นมให้คนทำกับข้าวที่เหลือให้เสร็จ ให้บ่าวรับใช้ในพระที่นั่งได้กินอาหารดีๆสักมื้อ

นางออกไปพร้อมกับหยวนชิงหลิง เพิ่งจะกลับไปถึงหน้าประตูห้องโถงใหญ่ ก็เห็นแม่นมทั้งสามคนอุ้มเหล่าของว่างเดินเรียงกันออกมาทีละคน

“นอนแล้วหรือ”แม่นมสี่ประหลาดใจมาก “ข้าวยังไม่ทันได้กินก็นอนหลับไปเสียแล้ว กลางคืนคงต้องหิวแน่ๆ”

“เมาเหล้าแล้ว ”แม่นมเอ่ยอย่างระอาใจ