บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 865

วันรุ่งขึ้น คณะทูตออกเดินทางอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรแล้ว

หรงเยว่จัดเตรียมคนห้าคนติดตามไป รวมพี่ซูหลงในนั้นด้วย จัดการทั้งหมดหกคน สองคนในนั้นเป็นนักฆ่าผู้หญิงและจัดอยู่ในห้าสิบอันดับแรกในยุทธภพ แต่พวกเขาล้วนปิดบังตัวตนต่ออ๋องซุนสามีภรรยา บอกเพียงแค่จวนอ๋องฉู่จัดให้มาคอยปรนนิบัติดูแล

ก่อนออกเดินทาง หยู่เหวินเห้ากำชับต่อพี่ซูหลงครั้งแล้วครั้งเล่ารอบหนึ่ง และได้แจ้งตัวตนที่แท้จริงของคนทั้งห้าที่ติดตามให้รู้ ระหว่างทางจนถึงประเทศซู่ มีสถานการณ์อะไรสามารถหารือกับพวกเขาได้

พี่ซูหลงรู้ว่าการไปครั้งนี้มีอันตราย ก็ระมัดระวังเป็นที่สุด สามารถเตรียมตัวได้ก็เตรียมตัวแล้ว ขอเพียงกลับมาอย่างปลอดภัยไร้กังวลเท่านั้น

หลังจากคณะทูตออกเดินทางแล้ว พระราชโองการมาถึงจวนอ๋องฉู่ รัชทายาทกลับมารับตำแหน่งราชการ ขณะเดียวกันก็ช่วยเหลือโรงหล่อหลอมทำการหล่อหลอมอาวุธ

อาการป่วยของไท่ซ่างหวงก็เริ่มดีขึ้น แต่เขาคิดว่าอยู่ในพระที่นั่งค่อนข้างสบาย จึงไม่ย้ายกลับพระราชวังแล้ว และทุกคนจะได้ไม่ต้องน้อมทักทาย มีใจก็สามารถมาเยี่ยมได้ ไม่ว่างก็ทำธุระของแต่ละคนไป

หยวนชิงหลิงยังพาพวกเด็กๆมาอยู่ในพระที่นั่งด้วย อะซี่ก็ไปด้วย ในจวนอ๋องฉู่ ก็ฟื้นกลับมาเป็นลักษณะเหมือนตอนที่หยู่เหวินเห้ายังเป็นโสด อยู่กับทังหยางสวีอีและชายชาตรีคนอื่นๆ แต่ออกไปตั้งแต่เช้ากลับมาตอนมืดค่ำ ยุ่งวุ่นวายเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด

อันที่จริงหยวนชิงหลิงก็ไม่ค่อยว่างมากนัก เพราะว่ายังต้องกลับไปช่วยที่โรงเรียนแพทย์ วิ่งทั้งสองทาง บางครั้งยังต้องกลับไปปลอบโยนสามีอีก วุ่นเป็นอย่างมาก แต่ก็เป็นวันเวลาที่มีความหมายมาก

วันนี้ หยวนหย่งอี้เก็บข้าวของมาพระที่นั่งอย่างกะทันหัน บอกว่าต้องการอยู่เป็นเพื่อนหยวนชิงหลิงในพระที่นั่งปรนนิบัติไท่ซ่างหวง

อะซี่มองดูนาง “ตอนนี้ท่านก็ไม่ใช่สะใภ้ของเชื้อพระวงศ์แล้ว ท่านจะปรนนิบัติดูแลอะไรไท่ซ่างหวง?”

หยวนหย่งอี้ถูกน้องสาวตัวเองตอกประโยคหนึ่ง กล่าวด้วยความโกรธ: “ไท่ซ่างหวงเป็นเสด็จปู่ของพสกนิกรในเป่ยถัง ข้ามาปรนนิบัติไม่ได้หรือ?”

อะซี่กระซิบกล่าว: “ได้ก็ได้ แต่ทีแรกท่านไม่ได้บอกว่าต้องการอยู่ปรนนิบัติท่านย่าในจวนหรือ?”

“ข้างกายท่านย่ามีคนมากมาย ในพระที่นั่งคนน้อย” ดูเหมือนหยวนหย่งอี้จะละอายใจเล็กน้อย

“ท่านย่าหาสามีให้ท่านอีกแล้วใช่หรือไม่?” อะซี่เอ่ยถาม

หยวนหย่งอี้ส่ายหน้า “ไม่มี แค่ในจวนมักจะมีพวกแมลงวันที่ทำให้คนรำคาญเข้ามาบ่อยๆ”

พวกแมลงวันที่ทำให้คนรำคาญก็คืออ๋องฉี ในที่สุดก็นับว่าหอยทากตัวนี้ได้เปิดฉากโจมตีอย่างรวดเร็วและรุนแรงแล้ว กรมการพระนครทางนั้นปลีกตัวได้เล็กน้อย เข้าก็เริ่มไล่ตามภรรยา

ทุกวันหลังจากที่เขาเลิกงานจากกรมการพระนครแล้ว ก็ไปตระกูลหยวน เขาเรียนวิธีหนึ่งกับฝู่ฉู่ ทุกครั้งที่ไปจะไม่ไปมือเปล่า เอาของขวัญไปเยี่ยมถึงบ้าน ผู้ใดก็ไล่เขาได้ไม่ง่าย อีกอย่าง เขายังเป็นอ๋องฉีผู้สูงศักดิ์อีกน่ะ

หลังจากอะซี่เข้าใจสถานการณ์ ก็กลับมาบอกให้หยวนชิงหลิงรู้ หยวนชิงหลิงหัวเราะแล้ว “เจ้าทึ่มนี่ ในที่สุดก็รู้จักพยายามแล้ว”

คู่นี้ได้เผชิญความยากลำบากมามากมาย อันที่จริงควรได้อยู่ด้วยกันแล้ว

เพียงแค่ เห็นได้ชัดว่าในใจของหยวนหย่งอี้มีเขา แต่ทำไมกลับต้องหลบเลี่ยงเขา?

หยวนชิงหลิงไปคุยความในใจเป็นเพื่อนนาง ในใจของหยวนหย่งอี้ก็อัดอั้นตันใจเป็นอย่างมาก ระบายความทุกข์ระทมต่อหยวนชิงหลิงยกใหญ่ “เขาทำเหมือนข้าเป็นอะไรล่ะ? ไม่ก็ไม่สนใจ เย็นชาจนทำให้หัวใจคนจืดจาง ตอนนี้นึกถึงข้าขึ้นมาแล้ว ก็พยายามวิ่งไล่ตามถึงที่สุด ใครจะรู้ว่าในใจเขาคิดอย่างไร? ชั่ววูบก็เปลี่ยนแปลง ข้าไม่มีเวลาเล่นเป็นเพื่อนเขา”

“ถูกต้อง ควรจะต้องสั่งสอนเขา” หยวนชิงหลิงเออออตามคำพูดนาง “พวกเราสังเกตการณ์ ถ้าหากว่าไม่ใช่ความสนใจชั่วครั้งคราว แต่เป็นการตื่นรู้เข้าใจอย่างซาบซึ้งจริงๆ เช่นนั้นก็ควรให้โอกาสเขาสักครั้ง”

“ไม่คิดเพคะ เหนื่อยเป็นอย่างมาก ตอนนั้นขณะที่ข้ากับลู่หยวนคุยเรื่องการแต่งงาน ยังไม่ได้ตกลงกัน เขาก็มอบของขวัญแสดงความยินดีมาให้ถึงบ้านโดยเฉพาะ อวยพรว่าในที่สุดข้าก็แต่งงานออกไปได้แล้ว ท่านไม่ได้เห็นท่าทางที่ชั่วร้ายของเขาตอนนั้น เหมือนกับว่าข้าตามตื๊อเขาตลอดไม่ยอมปล่อยเช่นนั้น นึกขึ้นมาข้าก็รู้สึกหนาวจับใจ”

หยวนชิงหลิงไม่ค่อยเข้าใจความรักมากนัก แต่ดูคอลัมน์พิเศษเกี่ยวกับความรักในยุคปัจจุบันล้วนบอกว่าเมื่อหัวใจของผู้หญิงเย็นชาแล้ว หันหลังกลับไปก็เป็นไปไม่ค่อยได้แล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเช่นนี้หรือไม่ อธิษฐานให้น้องเจ็ดละกัน

หยวนหย่งอี้มาพระที่นั่งแล้ว อ๋องฉีก็เปลี่ยนสนามรบเข้ามา ควบม้ามาฝากท้องที่พระที่นั่งทุกวัน ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย