บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 914

และในตอนนี้ หรงเยว่เรียกอยู่ตรงหน้าประตูว่า "อะซี่ หมันเอ๋อ พวกเจ้ารีบมา"

ทั้งสองคนหันมาตอบ เดินผ่านไหล่แม่นมฉินออกไป

แม่นมฉินนิ่งอึ้ง หันไปมองดูเงาหลังของหมันเอ๋อกับอะซี่ แววตาลึกซึ้ง

ตอนที่หันกลับมา นางถามฉี่หลอว่า "แม่นาง สาวใช้สองคนเมื่อกี้นั่น เป็นคนของจวนไหนหรือ?"

"เจ้าหมายถึงอะซี่กับหมันเอ๋อหรือ?" ฉี่หลอยืนพร้อมตรงถามขึ้น

"ใช่ หมันเอ๋อ......" ปากของนางพูดชื่อนี้ขึ้นมา แววตาแลดูเศร้าเล็กน้อย

"หมันเอ๋อเป็นทาสหนานเจียง ต่ำต้อยอย่างมาก รับใช้ทั่วทุกจวน ทำงานหนัก ใครๆก็สามารถใช้งานได้" ฉี่หลอหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า "แต่นางก็สามารถทำได้เพียงงานหนัก อะไรก็ทำไม่เป็น มักทำให้พวกเจ้านายโกรธ ถูกทุบตีไม่น้อย"

"ทุบตี?" สีหน้าแม่นมฉินตึงเครียด

"ไม่ใช่หรือ?" ฉี่หลอมองไปรอบๆ เขาลดเสียงลงและยิ้มพร้อมพูดขึ้นด้วยเจตนาร้ายว่า "หมันเอ๋อคนนี้ สมดังชื่อ มีแรงเยอะ ทนต่อการทุบตี ตอนที่พวกเจ้านายไม่พอใจ ก็จะระบายกับนาง ทุบตีก่อน จากนั้นก็ค่อยให้ทานเนื้อ นางก็ดีใจอย่างที่สุดแล้ว ขอเพียงให้นางได้ทานเนื้อ เจ้าก็สามารถตบนางอย่างไรก็ได้"

แม่นมฉินยืนอยู่ที่เดิม ดวงตาเบิกโต ยืนนิ่งอยู่กับที่สักพักเหมือนดั่งถูกฟ้าผ่า ท่าทียังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่แววตาประกายไปด้วยความโกรธ พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า "ใช่ ทาสหนานเจียง ล้วนถูกคนดูถูก"

นางค่อยๆหันตัวไป ร่างกายนางแลดูสั่นเทาเล็กน้อย ไหล่พยายามกดไว้นั้นแลดูแน่น

ภายในกองของฝากนั่น ค้นเจอทองคำสองพันตำลึง ที่ประทับตราสัญลักษณ์ท้องพระคลัง ยังมีสิ่งของขององค์ชายแปดบางส่วน แต่เมื่อตรวจสอบดูรายการบันทึกของฝากในจวน กลับไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งมา ของที่ถูกส่งมาจากแต่ละตำหนักแต่ละจวน ล้วนถูกบันทึกไว้ มีเพียงกองนี้ที่ไม่ได้ถูกบันทึกไว้

คนของฮองเฮารีบพูดขึ้นว่า จะเข้าไปรายงานภายในวัง แต่คนของหวงกุ้ยเฟยกลับเอาเรื่องนี้ไปรายงานหยวนชิงหลิง หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า "นี่เป็นรายการของฝากที่คนในจวนบันทึกเอง ตรวจดูของฝากเสริมที่ส่งมาจากแต่ละตำหนักแต่ละวัง ว่าถูกต้องไหม"

แม่นมหวูที่ฮองเฮาส่งมา พูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า "ได้ ในเมื่อจะตรวจสอบ ก็เร่งรีบหน่อย ของในวังสูญหาย ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว ปกติในพระตำหนักฮองเฮา ก็มักจะมีสิ่งของสูญหายบ่อยครั้ง ล้วนได้ตรวจสอบดูแล้ว องค์ชายเก้าเป็นคนเอาไป"

ตอนนั้นฮองเฮาไม่ชอบหยู่เหวิยเทียนเลย ชอบหาความผิดแล้วก็ลงโทษเขา ความผิดฐานชอบลักเล็กขโมยน้อย เป็นการทำลายชื่อเสียงของคนได้อย่างมากที่สุด เลวร้ายอย่างไร้ปณิธาน เป็นสิ่งที่สกปรกที่สุด

ดังนั้น ตอนที่แม่นมหวูพูดประโยคนี้ออกมา คนภายในวังต่างก็เงียบ

หยวนชิงหลิงกวาดสายตามองดูแม่นมหวูอย่างเรียบเฉยแวบหนึ่ง พร้อมพูดขึ้นว่า "ความผิดสถานหนักขนาดนั้นของหลอกุ้ยผินที่ผ่านมา สุดท้ายล้วนสืบกระจ่างแล้วว่าเป็นการเข้าใจผิด ตอนนี้เจ้ามั่นใจได้อย่างไรว่า ทองคำกับสิ่งของพวกนี้องค์ชายเก้าเป็นคนขโมย?"

แม่นมหวูเป็นคนของฮองเฮาที่เพิ่งย้ายมาใหม่ แน่นอนว่าต้องการที่จะทำผลงาน ได้ยินหยวนชิงหลิงพูดเช่นนี้ นางตอบโต้อย่างไม่ยอมแพ้ว่า "พระชายารัชทายาท ทองคำพวกนี้กับของเล่นขององค์ชายแปดล้วนค้นพบในจวนอ๋อง หากไม่มีคนขโมย จะมีเท้าเดินมาเองได้หรือ?"

"ข้าบอกแล้ว ในเมื่อจะตรวจสอบ ก็จะต้องสืบรู้ให้ชัดเจน ไปตรวจสอบ รีบไปตรวจสอบของฝากที่ส่งมาจากแต่ละตำหนักแต่ละจวน" หยวนชิงหลิงพูดขึ้นด้วยเสียงเข้ม

"ได้ ตรวจสอบ" แม่นมหวูยกมือ พร้อมพูดขึ้นว่า "งั้นข้าน้อยจะรอดู เชิญพระชายารัชทายาทรีบสั่งคนไปตรวจสอบ"

หยวนชิงหลิงเรียกแม่นมฉินมา พร้อมถามขึ้นว่า "รายการของฝาก ได้เก็บไว้ไหม?"

"เรียนพระชายารัชทายาท ของฝากที่ส่งมาจากแต่ละจวนแต่ละตำหนัก ข้าน้อยล้วนใส่ไว้ในกล่อง ท่านรอสักครู่ ข้าน้อยจะไปเอามาเดี๋ยวนี้" แม่นมฉินพูดเสร็จ ก็รีบไปเอากล่องผ้ากล่องหนึ่งมาจากในตู้ เอามาเปิดออกตรงหน้าหยวนชิงหลิง

หยวนชิงหลิงตรวจด้วยตนเอง ดูอย่างละเอียดทีละอัน