บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 933

หยวนชิงหลิงจำต้องถามไป “ที่จริงตอนนั้นเขาก็เคยทิ้งเจ้า แล้วทำไมเจ้ายังเอาแต่คิดถึงเขาล่ะ?”

ดวงตาเสี้ยวหงเฉิงแฝงความเศร้า “เขาก็ถูกบีบจนจนตรอกเหมือนกัน เรื่องแต่งงานเขาตัดสินใจเองไม่ได้ เขาเคยบอกข้า ว่าใจเขามีข้าเพียงคนเดียว ที่ต้องแยกทางเขาก็เสียใจมากเหมือนกัน”

เสี้ยวหงเฉิงไม่ได้บอกฐานะของผู้ชายคนนี้ แต่ก่อนหน้านี้เหมือนเคยได้ยินเจ้าห้าเล่าให้ฟัง ว่าผู้ชายคนนั้นมีตำแหน่งอยู่ในยุทธภพ ถึงหยวนชิงหลิงจะไม่รู้เรื่องในยุทธภพ แต่ทุกสาขาอาชีพล้วนมีผู้นำทั้งนั้น ในเมื่อมีฐานะสูงส่งในยุทธภพ เช่นนั้นเขาไม่จำเป็นต้องฟังความคิดเห็นของคนในตระกูล ตัดสินใจเองก็ได้

อีกอย่าง จากที่เสี้ยวหงเฉิงเล่ามาว่าตอนนั้นพวกเขาพูดคุยเรื่องแต่งงานแล้ว หรือก็หมายถึงผู้ชายคนนี้ทรยศเสี้ยวหงเฉิงไปแต่งกับผู้หญิงคนอื่น สำหรับความจำเป็นที่เขาพูดกับเสี้ยวหงเฉิง เรื่องพรรค์นี้ไม่คุ้นหูเหรอ? ก็คือผู้ชายเลวๆ ไง!

อีกอย่าง นางคิดว่าใจเขามีนาง ถึงจำใจต้องแต่งงานกับหญิงอื่น แต่เขาก็น่าจะตัดความสัมพันธ์กับเสี้ยวหงเฉิงให้เด็ดขาด ไม่ใช่มาแสดงท่าทางว่าเสียใจมาก ทำให้นางยังคิดถึงเขาจนถึงทุกวันนี้

นี่เป็นรักที่ไหนกัน? เป็นการทำร้ายชัดๆ!

ถ้าเป็นคนอื่น บางทีหยวนชิงหลิงอาจไม่ถามไม่ยุ่งมาก ที่จริงแล้วความรู้สึกและการเลือกของแต่ละคนไม่ใช่เรื่องที่ใครก็เข้าแทรกได้ แต่เสี้ยวหงเฉิงไม่เหมือนกัน สำนักเหมยแดงของนางทำงานให้เจ้าห้า แล้วเจ้าห้าก็เชื่อถือนางมากด้วย แผนการกับคนด้านนอกทั้งหมดรวมถึงเบาะแสทุกอย่างก็บอกนางจนสิ้น หากนางเกิดอะไรขึ้น เช่นนั้นต้องเป็นจุดถึงฆาตได้แน่

เสี้ยวหงเฉิงเลือกผ้าชิ้นแล้วให้คนตัดเย็บในจวน บอกว่าอีกสองสามวันจะมาเอา ตอนนางจากไป หยวนชิงหลิงเห็นความคาดหวังและความระรื่นจากดวงตานาง ราวกับรอคอยมาแสนนาง ในที่สุดก็มาถึงสักที

นี่ทำให้หยวนชิงหลิงยิ่งกังวล

ซาลาเปาไปยุคปัจจุบันมาหนหนึ่งแล้ว พอกลับมาก็บอกเล่าคำพูดของเจ้าอาวาส บอกว่าเซลล์สมองของนางกำลังค่อยๆ เพิ่ม แต่ตอนนี้ยังอยู่ในสัดส่วนที่สมเหตุสมผล จากนั้นก็ให้ซาลาเปาถามสภาพการณ์ของนางแล้วกลับไปบอกเขา

นอกจากอาการจากการตั้งครรภ์แล้ว หยวนชิงหลิงก็ไม่มีปัญหาอะไรมาก กินนอนได้หมด

แต่...ตอนกลางคืนอาบน้ำ เนื่องจากท้องใหญ่มาก หมันเอ๋อจึงคอยประคองอยู่ข้างๆ พอเห็นส่วนท้องของนางแล้วก็ประหลาดใจ “พระชายา ทำไมแผลเป็นที่ท้องหายไปแล้วล่ะเพคะ?”

หมันเอ๋อเคยปรนนิบัติสวมชุดทางการให้นาง จึงเคยเห็นแผลเป็นที่ท้องนางหลายครั้ง

หยวนชิงหลิงก้มหน้าแต่มองไม่เห็น จึงเอามือลูบๆ ไม่รู้สึกถึงแผลเป็นจริงๆ “ข้าส่องกระจกหน่อย”

หมันเอ๋อหอบกระจกทองเหลืองมา แล้วยืนห่างจากหยวนชิงหลิงสองเมตร เห็นตำแหน่งที่หยวนชิงหลิงลูบอยู่ ไม่มีแผลเป็นจริงๆ หรืออาจพูดได้ว่าเหลือแค่รอยจางๆ เท่านั้น หากไม่มองให้ดีก็มองไม่ออก

“แปลกจริงๆ!” หยวนชิงหลิงประหลาดใจ ที่จริงตอนที่นางผ่าแฝดสามออกมาก็ยากจะตั้งท้องในสองปีอีก แต่ในเมื่อตั้งท้องแล้วก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าให้นางเลือกตั้งท้องที่สอง ก็คงต้องให้แฝดสามคนนั้นอายุเลยห้าขวบไปแล้ว

ผิวที่แผลเป็นกลับสู่สภาพเดิมแล้ว หรือว่ามดลูกก็คืนสภาพแล้วเหมือนกัน?

หมันเอ๋อดีใจมาก “พระชายา ถึงตรงนี้คนอื่นจะมองไม่เห็น แต่ไม่มีแผลเป็นยังไงก็ดีกว่านะเพคะ”

หยวนชิงหลิงฝืนยิ้ม “ก็ดีจริงๆ นั่นแหละ แต่มันหายไปได้แปลกมาก”

“หรือว่าเครื่องหอมที่ใช้อาบน้ำของท่านจะมีผลลบเลือนแผลเป็นเพคะ?” หมันเอ๋อถาม

หยวนชิงหลิงจึงถามขึ้นอีก “เครื่องหอมนี้ซื้อมาจากไหนเหรอ?”

“แม่นมสี่ทำเองเพคะ” หมันเอ๋อวางกระจกลง แล้วมาช่วยหยวนชิงหลิงสวมเสื้อผ้า