บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 938

ฮองเฮามาคุมด้วยตัวเองแบบนี้ ทำให้นางผดุงครรภ์กับหมอหลวงเริ่มลนลาน โดยเฉพาะนางสั่งให้คนบอกให้หยวนชิงหลิงไปหลายครั้งก็ไม่ไป ยิ่งโมโหหนักเข้าไปใหญ่

ช่วงเย็น อ๋องฉีสั่งให้คนไปแจ้งกับเจ้าหญิงทั้งหลาย ให้พวกนางมาอยู่คุมด้วย โดยเพราะเจ้าหญิงเหวินจิ้งที่รู้ใจฮองเฮามาตลอด และสามารถโน้มน้าวฮองเฮาได้บ้าง ไม่เช่นนั้นนางก็จะเอาแต่ตำหนิเรื่องในจวน น่ารำคาญมาก

พอค่ำแล้ว มดลูกของหยวนหย่งอี้ก็เริ่มบีบตัวถี่มากขึ้น หยวนชิงหลิงให้คนทำอาหารให้นาง กินได้เท่าไรก็กินเท่านั้น รักษากำลังไว้

หยวนหย่งอี้เป็นคนฝึกยุทธ์ ตอนตั้งครรภ์ใหม่ๆ ทรมานอยู่หลายเดือน แต่ระยะหลังค่อยๆ บำรุงกลับคืนมา ดังนั้นความเจ็บปวดจากการบีบตัวของมดลูกนี้ สำหรับนางไม่ใช่ว่าอดทนไม่ได้

ประมาณช่วงสามถึงห้าทุ่มก็เข้าสู่ภาวะใกล้คลอด ฮองเฮาอยู่ห้องด้านนอกสั่งการเสียงเข้ม เดิมอ๋องฉีรออยู่ข้างๆ ก็เป็นห่วงร้อนรนมากอยู่แล้ว พอได้ยินนางจู้จี้จุกจิกอีกก็แทบอยากอุดปากนางซะ

เริ่มแรกหยวนหย่งอี้กลั้นเสียงเอาไว้ เพราะหยวนชิงหลิงให้นางเก็บแรงตะโกนไว้ข้างใน แต่เมื่อการบีบตัวของมดลูกโจมตีมาระลอกแล้วระลอกเล่า เด็กใกล้จะออกมาดูโลก นางก็กลั้นเสียงแห่งความเจ็บปวดไม่ไหวอีก

อ๋องฉีใจตุ้มๆ ต่อมๆ “สวรรค์ สวรรค์ โปรดคุ้มครองให้ปลอดภัยด้วยเถิด”

ฮองเฮาเหลือบมองเขาทีหนึ่ง “ผู้หญิงก็...”

“หุบปาก!” ด้วยความร้อนรุ่ม พอเห็นนางจะเอ่ยปากพูด อ๋องฉีก็พลั้งทำหน้าเข้มตะคอกออกไป

ฮองเฮาตะลึงงัน “เจ้าว่าอะไรนะ?!”

เมื่อนั้นเจ้าหญิงเหวินจิ้งก็รีบพูดอยู่ข้างๆ “เสด็จแม่ เขากำลังร้อนใจน่ะเพคะ เป็นคนพ่อครั้งแรกก็อย่างนี้แหละ ยังจำได้ ตอนที่ท่านคลอดหม่อมฉัน เสด็จพ่อก็ร้อนใจว้าวุ่นอยู่ด้านนอกไม่ใช่หรือเพคะ? ท่านยังเคยเล่าให้หม่อมฉันฟังอยู่เลย”

“ก็นั่นนะสิ! เป็นพ่อครั้งแรกก็อย่างนี้แหละเพคะ!” ครั้งแล้วเจ้าหญิงทั้งหลายก็พูดแทรกกันขึ้นมา ทำจนฮองเฮาพูดไม่ออก

ภายในห้องราบรื่นมาก อย่างไรก็เป็นคนฝึกยุทธ์ ถึงจะทรมานอยู่บ้าง แต่ออกแรงไม่กี่ครั้ง เด็กก็ไหลออกมาแล้ว พอนางผดุงครรภ์รับเด็กทารก เด็กก็ส่งเสียงร้องไห้แรกที่มาสู่โลก

“คลอดแล้ว คลอดแล้ว!” อ๋องฉีดีใจมาก แทบกระโดดโลดเต้น ตะโกนเข้าข้างใน “พี่สะใภ้ห้าๆ อี้เอ๋อเป็นยังไงบ้าง?”

“ไม่เป็นไร นางสบายดี!” หยวนชิงหลิงยิ้มแย้มตอบรับไป หยิบผ้าขนหนูเช็ดน้ำเหงื่อที่หน้าผากหยวนหย่งอี้ พูดชมเชย “เจ้าเก่งมาก! เป็นแม่คนแล้วนะ!”

หยวนหย่งอี้ดีใจจนน้ำตาไหล ให้นางผดุงครรภ์อุ้มเด็กมาให้นางดู

แต่ยังไม่ทันได้อุ้มมา เสียงของฮองเฮาก็ดังขึ้น “เป็นท่านชายหรือเปล่า?”

นางผดุงครรภ์ให้หยวนหย่งอี้ได้เห็นลูกน้อยก่อน แล้วค่อยพูดกับด้านนอก “ยินดีกับท่านอ๋องด้วยเพคะ เป็นจวิ้นจู่!”

“ดี! ดีมาก!” อ๋องฉีดีใจจนแทบร้องไห้ อยากผลักประตูเข้าไปแต่ถูกเจ้าหญิงเหวินจิ้งห้ามไว้เสียก่อน “อย่าเพิ่งรีบเข้าไป รอซักเดี๋ยว”

ทว่าสีหน้าฮองเฮากลับขมึงตึงไปทันที “ท่านหญิง?”

นางลุกขึ้นยืนพรวด พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่ได้เรื่อง! เจ้าไม่ต้องร้อนใจไป ไว้กลับไปแล้วข้าจะจัดการเรื่องชายารองให้เจ้าเอง!”

คำพูดนี้เห็นชัดว่าพูดให้หยวนหย่งอี้ฟัง ดังนั้นจึงเสียงดังมาก นางผิดหวัง หากท้องนี้เป็นลูกชาย นั่นเป็นหลานสายหลักของฮ่องเต้เชียวนะ ฐานะสูงส่งหาที่เปรียบ แต่คิดไม่ถึงว่าจะคลอดลูกสาว นางยังถึงกับรู้สึกว่าที่พยายามมาทั้งหมดนั้นเสียเวลา เป็นความผิดพลาด