บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 981

สองพี่น้องนี้มักจะต่อสู้กัน ดังนั้นทุกคนไม่มีใครห้ามได้ จึงต่างก็มองดูอยู่ด้านข้าง ที่ผ่านมาอ๋องเว่ยล้วนได้เปรียบ แต่วันนี้อ๋องอานทานยาผิดไปหรือเปล่าถึงได้เก่งขนาดนี้ มีครั้งนั้นครั้งหนึ่งอ๋องเว่ยแทบไม่สามารถตอบโต้

แต่อ๋องอานก็ไม่สามารถโจมตีได้สำเร็จ สุดท้ายอ๋องเว่ยกลับแพ้เป็นชนะ สู้จนเขาไม่สามารถหลบหลีกได้

คนในจวนอ๋องวิ่งมา พร้อมพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า “ท่านอ๋อง ไม่ต้องต่อสู้แล้ว พระชายาเจ็บท้องแล้ว”

ทั้งสองคนที่กำลังต่อสู้กันแยกออกจากกันทันที อ๋องอานเช็คดินกับเลือดบนใบหน้า มีรอยเปื้อนเลือดที่มุมตาซ้าย แลดูดุร้าย พร้อมตะคอกพูดขึ้นว่า “ไปตามหมอมาแล้วหรือยัง?”

คนใช้รีบตอบว่า “เชิญมาแล้ว ท่านรีบกลับไปดูพะย่ะค่ะ”

เขาหารองเท้าเจออย่างวุ่นวาย เมื่อจะสวมใส่ แต่เพราะอาการบาดเจ็บที่ตา บวกกับมือที่สั่น ทำให้ยังไงก็ใส่ไม่ได้ อ๋องเว่ยเห็นแล้วจึงก้มลงช่วยสวมให้กับเขา แล้วเขาก็หยิบชายเสื้อผ้าขึ้นมาเช็ดหน้าให้เขา เช็ดดินกับรอยเลือดเสร็จแล้วก็พูดขึ้นว่า “ข้ากลับไปพร้อมกับเจ้า”

พูดเสร็จ แล้วก็คว้าดึงข้อมือของเขาวิ่งออกไปข้างนอก

ทั้งสองคนสู้กันจนต่างก็ได้รับบาดเจ็บ กะโผลกกะเผลก หลังจากพลิกตัวขึ้นม้าแล้วก็มุ่งหน้าวิ่งไปยังจวนอย่างสุดชีวิต

ครั้งนี้ที่พระชายาอ๋องอานสามารถตั้งครรภ์ได้ ที่จริงถือเป็นเรื่องบังเอิญ เริ่มตั้งแต่ตั้งครรภ์แล้วก็ไม่สบายมาตลอด อย่าว่าแต่แพ้ท้องอย่างรุนแรง ยังเคยตกเลือด ครั้งนี้หลังจากทะเลาะกัน ก็เกิดเจ็บท้องขึ้นมาในทันใด นางเองก็ตื่นตกใจอย่างมาก

หลังจากอ๋องอานกลับไปแล้ว ก็ตรงไปยังห้องพัก หมอกำลังเขียนใบสั่งยา เห็นเขาเข้ามา หมอก็พูดขึ้นอย่างไม่เกรงใจว่า “ท่านอ๋อง ข้าเคยบอกหลายครั้งแล้ว? ตอนนี้พระชายาตั้งครรภ์ จะต้องพักผ่อนให้ดี ทำไมท่านถึงยังทะเลาะกับนาง?”

หมอจวนเจียงเป่ย ฝีมือทางการแพทย์ไม่ค่อยดี แต่อารมณ์ค่อนข้างรุนแรงพอสมควร และก็ไม่เห็นแก่สถานะว่าสูงส่งขนาดไหน จนถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะสนใจสถานะสูงส่งอะไรอีก?

ตอนที่ถามอาการ สาวใช้บอกแล้วว่า เพราะทะเลาะกันจนโกรธจึงทำให้เจ็บท้อง ดังนั้นเมื่อเห็นอ๋องอาน ก็ก่นด่าขึ้นมาทันที

ตอนนี้อ๋องอานไม่กล้ามีเรื่องกับหมอคนนี้ ที่จริงเคยมีหมอในเมืองหลวงมา เดิมตอนที่รักษาอาการบาดเจ็บบนหัวของพระชายาอ๋องอาน ถูกเขาโกรธจนไล่ตะเพิดไปแล้ว ตอนนี้จึงจำเป็นต้องขอร้องขอหมอจวนเจียงเป่ยคนนี้ พร้อมรีบถามขึ้นว่า “หมอ อาการของนางเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ส่งผลกระทบต่อเด็กในครรภ์ ต้องพักผ่อนให้ดี ภายในสิบวัน พยายามอย่าลงจากเตียงเดินไปมาบ่อยครั้ง ข้าเขียนใบสั่งยาบำรุงครรภ์ สั่งคนตามข้าไปเอายามา” หมอพูดเสร็จ เก็บใบสั่งยาเสร็จเรียบร้อยแล้วก็สั่งสาวใช้ให้นางตามเขาไป

หลังจากหมอไปแล้ว อ๋องอานเปิดม่านเดินเข้าไป สีหน้าพระชายาอ๋องอานขาวซีด ผมเผ้ายุ่งเหยิงสยายอยู่บนหมอน เห็นใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล ดวงตาแดงก่ำขึ้นมาพร้อมพูดขึ้นอย่างสะอึกสะอื้นว่า “หากเจ้าโกรธข้า ก็ต่อว่าข้าก็ได้ เจ้าออกไปต่อสู้ทำไม?”

อ๋องอานนั่งลงด้านข้างเตียง ฉีกยิ้มเห็นฟัน ตามไรฟันล้วนเปื้อนไปด้วยเลือด จากนั้นเขาก็ตบหน้าตัวเอง ดวงตาก็แดงก่ำขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าสมควรตาย ไม่ควรที่จะโกรธและทะเลาะกับเจ้าในเวลาแบบนี้”

ไปหน้านั้นเดิมก็บวมอยู่แล้ว หลังจากถูกตนเองตบไปหนึ่งที จึงปรากฏรอยนิ้วมือหลายรอยให้เห็น มีสีสันยิ่งหนัก

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?” พระชายาอ๋องอานรีบดึงมือของเขาไว้ น้ำตาร่วงไหล ทั้งน้อยใจทั้งสงสาร

อ๋องอานลูบใบหน้าของนาง แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดว่า “ขอโทษ ข้าไม่ได้อยากทะเลาะกับเจ้า เพียงแค่ไม่รู้ว่าทำไมช่วงนี้ถึงมักจะค่อนข้างหงุดหงิด ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ ต่อไปจะไม่ทำเช่นนี้อีก”

พระชายาอ๋องอานใช้ใบหน้าแนบชิดฝ่ามือของเขา หลับตาพริ้ม น้ำตายังคงร่วงไหล พยักหัว สะอึกสะอื้นอย่างพูดอะไรไม่ออก

อ๋องอานขยับกายอุ้มนาง เช็ดน้ำตาให้กับนาง หัวของอ๋องเว่ยปรากฏภายในม่าน พร้อมถามขึ้นว่า “ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

พระชายาอ๋องอานรีบดิ้นรนผละออก เช็ดหน้าอย่างเขินอาย พร้อมพูดขึ้นว่า “พี่สามก็มาหรือ”

“น้องสะใภ้ เป็นอย่างไรบ้าง?” อ๋องเว่ยก้าวเดินยาวๆเข้ามา ไม่คิดหลบหลีกเลยสักนิด ตามหัวล้วนเต็มไปด้วยบาดแผลเหมือนกับอ๋องอาน