บำเรอรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++ นิยาย บท 1

ประเทศไทย

เครื่องบินลำใหญ่ร่อนลงยังพื้นดินประเทศไทยด้วยความปลอดภัย ก่อนที่ชายหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นจะเดินออกมาจากด้านในสนามบินด้วยท่าทีสบาย ๆ ตามมาด้วยชายชุดดำที่เป็นลูกน้องของเขาอีกสองคน เคนจิ กับ เคนตะ ลูกน้องมือซ้ายและมือขวาของเพลิงกัลป์หรือริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ของประเทศญี่ปุ่นที่ลงทุนบินตามน้องชายอย่าง เร็น ซาโต้อิชิบะมาที่เมืองไทยด้วยความเป็นห่วง

หลังจากที่ไปเป็นหมออาสากลับมาที่โรงพยาบาลเขาก็พบว่าน้องชายตัวดีได้ตัดสินใจทิ้งอดีตที่แสนเจ็บปวด เพื่อมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองไทยเสียแล้ว ส่วนพี่ชายที่รักน้องชายมากแบบเขาจะปล่อยให้น้องมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่รู้ว่าจะมีอันตรายเข้ามาใกล้ตัวเมื่อไรคนเดียวได้อย่างไรกัน

“เหมื่อยชะมัดเลย” ร่างสูงภายใต้แว่นตาสีดำแบรนด์ดังระดับโลกบิดตัวไปมาด้วยความเหมื่อยล้าทำเอาสาว ๆ ที่เดินผ่านไปผ่านมาพากันหันมามองความเพอร์เฟ็กต์ของร่างสูงที่ถึงจะมีแว่นตาดำปกปิดใบหน้าที่แสนหล่อร้ายเอาไว้ แต่ความดูดีและออร่าที่แผ่ออกมาก็ยังกระแทกตากระแทกใจสาว ๆ จนพากันเหลียวหลังมามองด้วยความสนใจ แต่เพลิงกัลป์กลับไม่สนใจใครสักคน

“เรื่องที่พักเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” หันไปถามเคนจิกับเคนตะที่รีบตอบรับคำถามของผู้เป็นนายทันที

“เรียบร้อยครับนาย ก่อนที่จะเดินทางมาท่านเรียวอิจิได้ติดต่อซื้อบ้านไว้นอกเมืองหลังหนึ่งพร้อมด้วยคอนโดชั้นบนสุดของ PS กรุ๊ปเอาไว้ให้นายแล้วครับ”

เคนจิรายงานเรื่องที่พักให้เพลิงกัลป์ได้รับทราบ เพราะตั้งแต่ที่รู้ว่ารองหัวหน้าแก๊งอย่างเร็นได้ขอลาออกและตั้งใจจะมาใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไทยเงียบ ๆ ท่านเรียวอิจิผู้เป็นนายใหญ่ของทุกคนก็เตรียมการซื้อบ้านกับคอนโดเอาไว้ให้ลูกชายคนโต เพราะนายใหญ่เดาว่าอย่างไรคุณริวก็ไม่มีทางปล่อยให้คุณเร็นมาอยู่ที่เมืองไทยคนเดียวแน่นอน

“แล้วรถล่ะ” หันมาถามเรื่องรถ แต่ยังไม่ทันที่เคนจิกับเคนตะจะได้ตอบคำถามรถซูเปอร์คาร์แลมโบกินีรุ่นล่าสุดก็ขับเข้ามาจอดที่หน้าสนามบินที่มีเพลิงกัลป์ยืนอยู่ ก่อนที่โยชิดะลูกน้องคนสนิทของเรียวอิจิผู้เป็นบิดาจะลงมาจากรถและก้มหัวทำความเคารพริวลูกชายของนายใหญ่แห่งแก๊งซาโต้

“สวัสดีครับคุณหนูริว นายท่านสั่งให้ผมเตรียมรถเอาไว้ให้คุณหนูเรียบร้อยแล้วครับ” รายงานเรื่องรถที่ตนเองได้เตรียมเอาไว้ให้ก่อนที่จะมีรถตู้คันใหญ่ขับตามหลังมาอีกหนึ่งคันพร้อมด้วยลูกน้องของแก๊งซาโต้เดินลงมาทำความเคารพเพลิงกัลป์ ชายหนุ่มพยักหน้ารับทราบและยื่นมือมารับกุญแจจากโยชิดะ

“ฝากจัดของให้ด้วยนะโย ขอไปทำความรู้จักกับประเทศไทยก่อนแล้วกัน” พูดจบก็ขยิบตาให้ลูกน้องคนสนิทของบิดาก่อนที่จะเดินอย่างอารมณ์ดีขึ้นรถและขับออกไปทันที ทิ้งให้ทุกคนส่ายหน้ากับความเฟียร์สของผู้เป็นนายที่เพิ่งมาถึงเมืองไทยก็ขอแว้นไปทำความรู้จักเสียแล้ว ไม่เหนื่อยบ้างหรืออย่างไรนะเดินทางมาไกลตั้งหกชั่วโมงกว่า

บ้านลูกพีช

ลูกพีชเปิดประตูเข้าบ้านมาด้วยความเหนื่อยล้าวันนี้เธอควงเวรควบสองแทนเพื่อนสนิทที่ติดธุระด่วน และด้วยความงกเธอเลยยอมเข้าเวรแทนเพื่อน ค่าตอบแทนดี ๆ แบบนี้ทำไมลูกพีชจะไม่รับละกลิ่นของเงินมันหอมจริง ๆ นะคะทุกคน

“พีชพ่อขอเงินหน่อย พอดีวันนี้พาแม่แกไปซื้อของใช้เงินหมดแล้ว”

ชยพลบิดาของลูกพีชแบมือไปตรงหน้าลูกสาวเพื่อขอเงินใช้อย่างทุกวัน เพราะเขาไม่ได้ทำงานเวลาจะใช้เงินก็แค่แบมือขอเงินลูกสาวคนโตที่เป็นเสาหลักของครอบครัวอย่างลูกพีช

“อะไรกันพ่อ เมื่อวานซืนพีชเพิ่งให้เงินพ่อไปตั้งห้าพันนะ”

ลูกพีชร้องถามบิดาด้วยความแปลกใจบิดาเธอเพิ่งจะมาขอเงินจากเธอเมื่อสามวันก่อนนี่เอง ซึ่งเธอก็ให้ไปแล้วเงินตั้งห้าพันมันต้องเหลืออยู่ไหมไม่ใช่มาบอกเธอว่าหมดแล้ว

“อุบ๊ะ อีนี่ก็กูบอกว่าหมดแล้ว หมดแล้ว มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงลูกเวร กูเป็นพ่อเลี้ยงมึงมาจนโตเรียนจบมีงานดี ๆ ทำ มึงเป็นลูกควรจะตอบแทนกูสิวะไม่ใช่มาถามแบบนี้”

ชยพลขึ้นเสียงใส่ลูกสาวด้วยถ้อยคำที่หยาบคายเวลาโมโหทีไรคำพูดดี ๆ ไม่เคยมีให้ลูกพีชเลยสักครั้ง ใช่สิเธอไม่ใช่ลูกรักเหมือนลูกพลับนี่ที่ขออะไรพ่อก็ให้ทุกอย่างในขณะที่เธอปากกัดตีนถีบกว่าจะได้ของที่อยากได้แต่ละอย่าง

“เถียงอะไรกันนักหนา พ่อแกขอแกก็ให้ไปสิจะมาลีลาอยู่ทำไมเนี่ย”

ช้องนางแม่เลี้ยงของลูกพีชที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวเมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายก็รีบออกมาดูก่อนจะพบว่าสามีกับลูกเลี้ยงกำลังมีปากเสียงกันอย่างทุกที

“แม่จะบ้าเหรอ พีชเพิ่งให้ไปเองนะ” ลูกพีชหันมาถามแม่เลี้ยงที่ทำหน้าไม่พอใจพร้อมกับเบะปากใส่เธอด้วยความไม่ชอบขี้หน้า

“มึงจะให้ไม่ให้” ชยพลย่างสามขุมเข้ามาลูกสาว แต่ลูกพีชกลับไม่พูดตอบโต้อะไรเพียงเท่านั้นชยพลก็กระชากกระเป๋าออกจากมือของหญิงสาวที่กำลังเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะรีบเข้าไปยื้อแย่งกระเป๋ามาจากผู้เป็นบิดา

แต่ช้องนางกลับมาจับลูกพีชเอาไว้ทำให้เธอต้องมองดูบิดาเทของทุกอย่างของเธอลงในกระเป๋าลงพื้น เมื่อเห็นกระเป๋าเงินชยพลก็รีบหยิบขึ้นมาเปิดก่อนที่จะพบเงินในกระเป๋าจำนวนสามพันบาทก็รีบหยิบออกไปทันที ลูกพีชถึงกับน้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวดใจเมื่อเห็นบิดาทำแบบนั้น

“ให้ตั้งแต่ทีแรกก็จบจะมาลีลาอยู่ทำไม เอาไป” ชยพลโยนกระเป๋าเงินใส่ลูกพีชเต็มแรงก่อนที่จะเดินยิ้มกริ่มขึ้นไปข้างบนบ้าน ส่วนช้องนางก็ปล่อยลูกพีชที่ค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งน้ำตาไหล แต่กลับไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้นหลุดออกมามือบางกำเข้าหากันแน่นด้วยความเจ็บปวดใจ

ตั้งแต่ที่แม่เธอเสียพ่อก็พาเมียใหม่เข้ามาที่บ้านก่อนที่ทั้งคู่จะมีลูกคนใหม่ด้วยกัน เธอกลายเป็นหมาหัวเน่าไม่เป็นที่ต้องการของคนในบ้าน ส่วนคนที่ส่งเสียเธอเรียนจริง ๆ ก็คือน้าต้องตาน้องสาวของแม่เธอต่างหากที่สงสารและเวทนาหลานแบบเธอ

ร่างเล็กค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนช้า ๆ ก่อนที่จะตัดสินใจเด็ดขาดในวินาทีนั้นว่าเธอจะออกจากบ้านหลังนี้ไปใช้ชีวิตที่ไม่ต้องทนถูกขู่รีดไถเงินจากบิดาและมารดาเลี้ยงอีกต่อไป

“อีขวัญ กูขอไปอยู่ด้วยหน่อยสักพัก หาที่พักได้เมื่อไรเดี๋ยวกูย้ายออก” เมื่อขึ้นมาบนห้องลูกพีชก็ต่อสายหาพาขวัญเพื่อนรักที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้นจนเรียนจบพยาบาลและมาทำงานที่เดียวกัน

(ทำไมอีพีช อย่าบอกนะว่าพ่อมึงตีมึงอีกแล้ว)

พาขวัญถามเพื่อนสาวด้วยความเป็นห่วง เพราะมันเรื่องปกติที่ลูกพีชจะโดนบิดาตีเป็นประจำ ก็เพื่อนเธอไม่ใช่ลูกรักนี่เป็นแค่ลูกสาวที่พ่อไม่ต้องการ แต่เพื่อนอย่างเธอต้องการลูกพีชเสมอ

“เออ อย่าถามมากไปถึงเดี๋ยวเล่าแค่นี้นะ”

ลูกพีชกดวางสายพาขวัญไปก่อนที่จะลงมือเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าลวก ๆ และกวาดเครื่องสำอางใส่กระเป๋าใบใหญ่แล้วจัดการปิดให้เรียบร้อย

หึ ทนอยู่มาได้อย่างไรตั้งนาน แต่ก็นะตอนนี้เธอเรียนจบและมีงานทำแล้ว ไม่จำเป็นต้องทนอยู่บ้านที่เปรียบเสมือนนรกสำหรับเธออีกต่อไป

“จะไปไหนนังพีช” เมื่อลงมาด้านล่างช้องนางก็ถามลูกเลี้ยงด้วยความสงสัย เพราะลูกพีชลงมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่

“ก็ไปจากนรกขุมที่สิบหกน่ะสิ” ตอบแม่เลี้ยงไปอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่จะลากกระเป๋าออกจากบ้านไป แต่ช้องนางกลับดึงรั้งแขนเล็กเอาไว้ ถ้าลูกพีชไม่อยู่แล้วเธอกับสามีจะรีดไถเงินใครกันเล่า ก็นังลูกพีชน่ะบ่อเงินบ่อทองของพวกเธอเชียวนะ

“ไม่ได้นะ แกจะไปจากที่นี่ไม่ได้นะ” อีกฝ่ายพยายามยื้อยุดฉุดกระชากลูกพีชที่พยายามจะลากกระเป๋าเดินทางออกจากบ้าน แต่ทำอย่างไรช้องนางก็ไม่ยอมปล่อยเธอ จนลูกพีชทนไม่ไหวยกขาขึ้นถีบไปที่ท้องของแม่เลี้ยงจนกระเด็นล้มลงไปนั่งกองอยู่ที่พื้น

“กรี๊ดด นังลูกพีชกลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ” ช้องนางกรีดร้องด้วยความเจ็บใจก่อนที่จะมองดูลูกพีชที่ลากกระเป๋าหายลับไปจากสายตา

หึ จะหนีไปอยู่ข้างนอกได้สักกี่น้ำ สุดท้ายเดี๋ยวมันก็กลับมา ถึงจะไม่อยู่ให้รีดไถ แต่พวกเธอไปขอเงินที่ทำงานมันก็ได้นี่จะไปยากอะไร

หญิงวัยกลางคนค่อย ๆ ลุกขึ้นก่อนที่จะเดินไปทำกับข้าวต่ออย่างอารมณ์ดีเพื่อรอลูกสาวสุดที่รักของเธอกลับมาจะได้กินข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตา พ่อ แม่ ลูก โดยที่ไม่ต้องมีลูกนอกไส้มานั่งร่วมโต๊ะด้วย

Destiny club

เสียงเพลงจากวงดนตรีประจำคลับดังขึ้นชวนให้ลูกพีชอดที่จะโยกตัวตามจังหวะเพลงรักที่เธอชอบไปด้วยไม่ได้ รู้สึกว่าวันนี้วงดนตรีที่เธอชอบจะรัวเพลงรักตั้งแต่เข้ามาจนตอนนี้เธอเริ่มได้ที่แล้วก็ยังรัวเพลงรักมาไม่หยุด

“สบายใจขึ้นยังวะมึง” น้ำชาเพื่อนสนิทอีกคนของลูกพีชถามเพื่อนสาวที่โยกตัวตามจังหวะเพลงไปมา หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาอย่างรู้สึกผ่อนคลาย ถ้าไม่ได้มาปลดปล่อยวันนี้เธออกแตกตายแน่นอน หน้าอกยิ่งใหญ่ ๆ อยู่ คัพ D แม่ให้มาเลยนะจ๊ะ อิอิ

“ก็รู้สึกดีขึ้นแล้วแหละ หวังว่าการที่กูตัดสินใจก้าวขาออกมาจากบ้านหลังนั้นจะเป็นการตัดสินใจที่ถูก” บอกเพื่อนยิ้ม ๆ ก่อนที่จะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว เศร้า ๆ แบบนี้มันต้องเอาแอลกอฮอล์เข้าร่างกายสักหน่อยจะได้สดชื่น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน