บัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่ นิยาย บท 245

หวังหยวนไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี!

พี่ไห่เทียนช่วยปั่นราคาให้เขา!

ต้องบอกว่าเขาช่วยปั่นราคาได้ดีมาก เพราะเขาได้เพิ่มอีกถึงสี่พันตำลึง

ทันทีที่มีการขายดาบทั้งสองเล่มเสร็จแล้ว ทุกคนก็จ้องมองดาบราชวงศ์ถังเล่มสุดท้ายบนหลังของต้าหู่ แม้แต่เสวี่ยผานและไป๋เฟยเฟยที่ซื้อไปแล้วก็ไม่มีข้อยกเว้น!

สำหรับจวิ้นวั่ง ชนชั้นสูง และขุนนาง พวกเขามีทองคำและเงินมากมาย แต่มีของที่เป็นมรดกสืบทอดไม่มาก

หลังจากยอมแพ้สองครั้งติดต่อกัน หลายคนก็หยุดสุภาพและต่อสู้เพื่อมันอย่างสุดกำลัง!

ราคาของดาบราชวงศ์ถังเล่มที่สามยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดไป๋เฟยเฟยก็ซื้อด้วยหนึ่งหมื่นห้าพันตำลึงทอง

ดาบราชวงศ์ถังสามเล่มขายได้ทั้งสิ้นสามหมื่นเจ็ดพันตำลึงทอง!

ไป๋เฟยเฟยที่ครอบครองดาบราชวงศ์ถังสองเล่มพึงพอใจมาก ในขณะที่เสวี่ยผานที่ได้ไปหนึ่งเล่มก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย

ส่วนคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้ ต่างมีสีหน้าไม่พอใจ!

แม้ว่าจะเคยเห็นเงินมามากมาย แต่หูเมิ่งอิ๋งก็ตกตะลึงกับการประมูลนี้

การทำธุรกิจนี้เพียงครั้งเดียว ก็ได้เงินใกล้เคียงกับความมั่งคั่งของตระกูลหูที่สะสมมาตลอดศตวรรษที่ผ่านมา

ไม่น่าแปลกใจที่คุณชายกล้าพูดว่า ตราบใดที่นางเต็มใจที่จะทำงานร่วมกับเขา ทำงานหนึ่งปีจะได้ผลดีพอ ๆ กับรายได้สิบปีของตระกูลหู!

สมองของต้าหู่กำลังมึนงง เขาไม่อาจคำนวณได้ว่าตำลึงทองนั้น เมื่อถูกแปลงเป็นเหรียญทองแดงจะเยอะมากเพียงใด แต่เขารู้ว่ามันเยอะพอที่จะทำให้เขาสามารถมีกินได้ในช่วงสองสามชั่วอายุคน

หลี่ซานซือจ้องมองด้วยสีหน้าว่างเปล่า รู้สึกโล่งใจอย่างยิ่งที่น้องสาวของเขาจะไม่ต้องกังวลไปตลอดชีวิต

หยางว่านหลี่เยาะเย้ยจากด้านข้าง

ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้าคนบ้านนอกคนนี้มีความมั่นใจที่จะทำสัญญากู้เงิน ปรากฏว่ามีอาวุธวิเศษขายนี่เอง

แต่เขาโง่มากที่ยอมแลกอาวุธวิเศษล้ำค่า เป็นทองคำและเงิน!

หวังหยวนพอใจกับตั๋วทองหนาเป็นปึกในกระเป๋าของเขา

ปัญหาเกลือได้รับการแก้ไข ขายดาบราชวงศ์ถังไปสามเล่ม ได้เวลากลับบ้านแล้ว!

ตอนนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการเดินทางกลับไป พร้อมกับเงินทอง เวลาว่าง และอำนาจ

ทันใดนั้นก็มีคนพูดว่า “ท่านหมิงถัน ท่านยังไม่ได้ตั้งชื่อบทกวีอันโด่งดังนั้นเลยขอรับ!”

ทุกคนพยักหน้า!

หวังหยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ตั้งชื่อว่า 'แดงทั่วธาร รำลึกถึงอู๋มู่' ก็แล้วกัน!”

เปรี้ยง!