Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3238

ตอนที่ 3238 กลับมา

โลกจำศีล

“ตอนนี้ข้าถึงเข้าใจ ว่าเหตุใดตอนนั้นจักจั่นทองจึงมั่นใจขนาดนั้นว่าเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพมาจากแหล่งสถานอัศจรรย์”

เฉินหลินคงถอนหายใจเบาๆ

เมื่อหลายปีก่อนเขาพยายามไปหาผู้บงการหลังม่านเคราะห์แห่งยุคสมัย ยังเป็นจักจั่นทองที่บอกเขาว่าเคราะห์นี้เกี่ยวข้องกับแหล่งสถานอัศจรรย์

เพียงแต่ตอนนี้หลังจากเข้าใจแล้ว อารมณ์ของเฉินหลินคงกลับซับซ้อนและหดหู่มาก

“สหายยุทธ์ จักจั่นทองไม่เคยทำร้ายพวกเรา ไม่จำเป็นต้องเอ่ยถึงเขาอีกแล้ว”

โพธิกล่าวยิ้มๆ เพียงแต่ในดวงตาเขาก็เผยอารมณ์ซับซ้อนเสี้ยวหนึ่งเช่นกัน

จักจั่นทอง…

นี่คือ ‘ผู้ร่วมมรรค’ ที่ทำให้เขาและเฉินหลินคงไม่มีทางลืมได้

ยามทั้งสองสนทนา หลินสวินพาซย่าจื้อมาถึงแล้ว บอกเรื่องที่ตนตัดสินใจกลับบ้านออกไป

โพธิและเฉินหลินคงไม่ได้ประหลาดใจ

เรื่องของแหล่งสถานอัศจรรย์จัดการเรียบร้อยแล้ว ด้วยนิสัยของหลินสวินย่อมต้องกลับบ้าน รวมตัวกับญาติมิตร อย่างน้อยก็ต้องดูแลญาติมิตรให้ดีก่อน เขาถึงจะมีสมาธิกับการสร้างมรรคแห่งชีวิตใหม่ในแหล่งสถานอัศจรรย์

เฉินหลินคงหัวเราะฮ่าๆ ก่อนเอ่ยว่า “สหายน้อยหลิน ยามเจ้ากับแม่นางซย่าจื้อแต่งงานกัน อย่าลืมบอกข้าเด็ดขาดเชียว”

หลินสวินยิ้มกล่าว “นี่แน่นอนอยู่แล้ว”

ซย่าจื้อเองก็ยิ้มบางๆ

หลินสวินมองโพธิแล้วเอ่ยว่า “อาจารย์ สหายเก่าที่ตอนนี้ยังอยู่ในแหล่งสถานอัศจรรย์เหล่านั้น ต้องลำบากท่านดูแลแล้ว”

เขาหมายถึงพวกเฒ่าโดดเดี่ยว ราชครู สิงเจี้ยนสยา ฟู่หนานหลี

โพธิตอบรับพร้อมรอยยิ้ม “ยามเจ้ากลับไป อย่าลืมไปหาบรรดาศิษย์พี่ที่ทะเลโชคชะตา บอกพวกเขาสักหน่อยว่าไม่ต้องเป็นห่วงข้ากับเจ้าอีกต่อไปแล้ว”

“ได้!”

หลินสวินพยักหน้าตอบรับ

ในวันนั้นหลินสวินพาซย่าจื้อออกจากแหล่งสถานอัศจรรย์แล้ว

…

ทะเลโชคชะตา แหล่งสถานคุนหลุน

โลกวิญญาณยุทธ์

รั่วซู่นั่งอยู่หน้าลำธารสายหนึ่ง กำลังคุยกับจ้งชิว

“ไม่กี่วันมานี้ข้าจิตใจไม่สงบอยู่ตลอด ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร”

รั่วซู่เอ่ยเสียงขรึม “ข้าคำนวณแล้วคำนวณอีก ในทะเลโชคชะตานี้ศัตรูเหล่านั้นถูกกวาดล้างหมดสิ้นก่อนศิษย์น้องเล็กจะจากไปแล้ว ย่อมไม่มีทางมีอันตรายใกส่งผลต่อพวกเรา ส่วนศิษย์น้องสี่ก็ฝึกปราณในแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์โดยตลอด ด้วยสติปัญญาและความสามารถของเขา ต่อให้เจออันตรายก็สามารถสลายได้อย่างง่ายดาย”

จ้งชิวขมวดคิ้วกล่าว “เจ้ากำลังเป็นห่วงศิษย์น้องเล็กกับอาจารย์หรือ”

รั่วซู่พยักหน้า

“จิตใจไม่สงบ ใช่ว่าจะต้องมีเภทภัยใดเกิดขึ้นเสมอไป อย่าคิดมากเลย” จ้งชิวเอ่ยเบาๆ

รั่วซู่ขานรับว่าอืมแล้วเอ่ยว่า “ข้ากลับหวังว่าวันหนึ่งเมื่อศิษย์น้องเล็กกลับมา จะสามารถช่วยเหล่าศิษย์น้องที่ร่วงหล่นในตอนนั้นกลับมาได้”

จ้งชิวกลับถอนหายใจ “ยากมาก ศิษย์น้องเหล่านั้นไม่เหมือนกับศิษย์พี่ใหญ่ ร่วงหล่นมานานเกินไป พลังชีวิตที่เหลืออยู่ก็เล็กน้อยแทบสัมผัสไม่ได้ อยากให้พวกเขา ‘ฟื้นคืนชีพ’ อาจจะเป็นการลำบากศิษย์น้องเล็กเกินไป”

ตอนนี้เองเสียงหัวเราะหนึ่งดังขึ้น “ศิษย์พี่รอง สำหรับข้านี่ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไรแล้ว”

ศิษย์น้องเล็ก!

รั่วซู่และจ้งชิวอึ้งไป ลุกขึ้นโดยพลัน ก็เห็นหลินสวินมาเยือนกลางอากาศไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใด พวกเขาล้วนไม่สังเกตเห็นสักนิด

“เจ้า… กลับมาได้อย่างไร”

รั่วซู่ประหลาดใจ ยากจะเชื่อ

คำนวณเวลาดูแล้ว ตั้งแต่หลินสวินออกจากทะเลโชคชะตามุ่งหน้าไปแหล่งสถานอัศจรรย์จนวันนี้ เป็นเวลาเพียงสิบกว่าปีเท่านั้น

“จัดการปัญหาเรียบร้อยหมดแล้ว ข้าจึงกลับมาดูสักหน่อย”

หลินสวินว่าพลางเล่าเรื่องที่ตนพบเจอในแหล่งสถานอัศจรรย์ออกมาทั้งหมดอย่างกระชับได้ใจความ แต่กลับทำให้รั่วซู่และจ้งชิวฟังจนขวัญหนีดีฝ่อ

กระทั่งสุดท้ายยามได้รู้ถึงความตายของจักจั่นทอง ไท่ชูและไท่ซ่าง นอกจากผ่อนคลาย ทั้งสองยังอดรู้สึกทอดถอนใจไม่ได้

“เจ้ารอก่อน ข้าไปเรียกศิษย์น้องคนอื่นๆ”

รั่วซู่ยิ้มพูดก่อนจากไปอย่างเร่งรีบ

ไม่นานหลินสวินก็ได้เจอศิษย์พี่คนอื่นๆ อย่างหลี่เสวียนเวย จวินหวน ชื่อจวิน ปู่ซ่วนจื่อ เสวี่ยหยา ชิงถิง ผู่เจิน จิ่งจงเยวี่ย เฉิงอวี๋เป็นต้น

กลับไม่เจอศิษย์พี่ใหญ่คนเดียว

นี่ทำให้เขาอดประหลาดใจไม่ได้ หลังจากนั้นถึงรู้ว่าเมื่อไม่กี่ปีก่อนศิษย์พี่ใหญ่ไปจากทะเลโชคชะตา โดยสารบัวชะตามหามรรคมุ่งหน้าไปแหล่งสถานอัศจรรย์แล้ว

หลินสวินจนคำพูดอย่างไม่ได้ แต่พอคิดว่าในอนาคตตนก็จะยังไปแหล่งสถานอัศจรรย์ อย่างไรก็ต้องได้เจอศิษย์พี่ใหญ่อีก ในใจก็ปล่อยวางลง

วันนั้นงานเลี้ยงเริ่มต้น ผู้สืบทอดคีรีดวงกมลทั้งหมดดื่มสุราพูดคุย มีความสุขอย่างที่สุด

กระทั่งหลังจากงานเลี้ยงจบลง หลินสวินจึงตัดสินใจว่าจะช่วยชีวิตเหล่าศิษย์พี่ที่สิ้นชีพไปนานเหล่านั้น

ในโถงแห่งหนึ่ง

พวกจ้งชิว รั่วซู่กลั้นหายใจจับจ้อง รอคอยอยู่เงียบๆ

หลินสวินยืนอยู่กลางโถงเพียงลำพัง แขนเสื้อโบกสะบัด แสงมรรควัฏจักรที่เร้นลับคลุมเครือเป็นสายๆ ปรากฏ คล้ายมีกาลเวลาไร้จำกัดโคจรเปลี่ยนแปลงอยู่ภายในรางๆ

ในมือหลินสวินมีของต่างหน้าของศิษย์พี่เหล่านั้น

เมื่อสัมผัสกลิ่นอายบนสมบัติเหล่านั้น จิตรับรู้ของเขาแทรกเข้าไปในวัฏจักร ย้อนอดีตท่องไปในวัฏจักรอันงดงามไม่อาจคาดเดา

เพียงครู่หนึ่งให้หลัง