บทพิสูจน์รักฉบับท่านประธาน นิยาย บท 18

เวินหนี่เห็นว่าลู่เซินยังอยู่ใกล้ ๆ กลัวว่าเขาจะได้ยินเข้า แล้วสถานการณ์จะกระอักกระอ่วน จึงบอกให้ถังเยาหยุดพูดไร้สาระ

ถังเยาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อฟังและไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น

ลู่เซินทักทายผู้อื่นอย่างสุภาพพอเป็นพิธี และกลับมาหาเวินหนี่

ถังเยาเอ่ยทัก “คุณลู่ คุณเป็นแขกที่หาตัวได้ยากนะคะ”

ลู่เซินตอบ “นิทรรศการของคุณถังประสบความสำเร็จมาก ผมคิดว่ามันจะต้องมีอิทธิพลมากแน่ ๆ ครับ”

“งานอดิเรกของนักวิชาการเทียบไม่ได้กับคุณลู่เลยค่ะ” ถังเยาสะกิดเวินหนี่ “ฉันได้ยินมาว่าพวกคุณเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่ากัน งั้นคุณช่วยไปส่งเวินหนี่หน่อยได้ไหมคะ ตอนบ่ายเธอต้องกลับบริษัทน่ะค่ะ”

จู่ ๆ เวินหนี่ก็ถูกดันออกไป เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย และก่อนที่จะได้พูดอะไร ลู่เซินก็ตอบกลับทันที “ได้สิครับ ผมไม่ได้มีธุระอะไร เดี๋ยวผมจะไปส่งเธอให้เอง”

ถังเยาขยิบตาให้เวินหนี่และพูดขึ้นอย่างสุภาพ “รบกวนด้วยนะคะ”

เธอผลักเวินหนี่ไปข้าง ๆ ลู่เซิน “เพื่อนร่วมชั้นเก่าคงอยากลำลึกความหลังกัน พวกคุณค่อย ๆ คุยกันไปก็แล้วกันค่ะ ฉันขอไม่ไปส่งก็แล้วกันนะคะ”

เธออยากให้พวกเขามีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น

เวินหนี่มองไปที่ถังเยาด้วยคำพูดมากมายที่ติดอยู่ที่ปาก เนื่องจากลู่เซินอยู่ด้วย เธอจึงไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้

หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จ ถังเยาก็รีบหนีไปอย่างรวดเร็ว

เวินหนี่มองไปที่ลู่เซิน แม้ว่าทั้งสองจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่ากันแต่ก็ไม่ได้เจอกันมานานมาก แล้วจะให้ลำลึกความหลังกันอย่างไรล่ะ “อย่าไปฟังถังเยาเลย ถ้านายยุ่งก็ไปได้เลย ไม่จำเป็นต้องไปส่งฉันก็ได้”

เธอยังไม่ลืมว่าเย่หนานโจวต้องการให้เธอกลับบริษัทพร้อมกันกับเขา

ลู่เซินพูดขึ้นว่า “แค่ไปส่งเธอเอง ไม่เห็นเป็นอะไร อีกอย่างฉันก็อยากจะพูดคุยกับเธอด้วย”

เวินหนี่ตกตะลึง “หา?”

ลู่เซินยิ้มและพูดต่อว่า “อย่าเข้าใจผิดสิ ฉันอยู่ต่างประเทศมานาน เลยไม่ค่อยมีเพื่อนในประเทศเท่าไหร่ แล้วฉันก็ดีใจมากที่ได้เจอเธอนะ”

เวินหนี่ทัดผมตัวเองอย่างไม่รู้ตัว และเดินไปพร้อมกันกับเขา “เมื่อกี้ฉันเพิ่งอ่านข่าวนาย นายมีอิทธิพลมากในประเทศ M คิดไม่ถึงเลยว่านายจะทำได้ดีขนาดนี้”

“ฉันก็แค่คนธรรมดาที่โชคดีก็เท่านั้นเอง” ลู่เซินตอบ

“นายถ่อมตัวเกินไปแล้ว”

ลู่เซินหันหน้าไปมองเวินหนี่อีกครั้ง “โชคดีผสมกับความพยายามน่ะ แต่เวินหนี่ เธอยังคงเหมือนเดิมเลยนะ ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด”

เวินหนี่เงยหน้าขึ้น “จริงเหรอ? ไม่แปลกใจเลยที่นายจะจำฉันได้ในทันที”

เธอไม่รู้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านเธอมีการเปลี่ยนแปลงหรือไม่

แต่เธอคิดว่าก็คงมีเปลี่ยนไปบ้าง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน