บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 271

บทที่ 271 มีทั้งความรู้และความสามารถในการต่อสู้

ตอนเช้าในวันนี้ ได้ยินเสียงกลองดั่งฟ้าร้องจากที่ทำการปกครองของเมืองเทียนเหยียน ประชาชนหลายร้อยคนมารวมกันที่ตลาด ข้างหน้าที่ทำการปกครอง เพื่อกล่าวหาความยุติธรรม นักเรียนชายที่ชื่อว่า หวางโม่ กำลังเขียนตัวอักษรว่า ยวน（การปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม)

แต่ไม่มีใครไปไล่เขาออกไป

ในขณะเดียวกัน องค์ชายสามรับทราบเรื่องนี้ และไปซื้อความภักดีของพวกโจรภูเขา จึงจัดการเรื่องนี้อย่างเรียบร้อยที่ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งเดือนเอง หลังจากได้ใจประชาชนแล้ว เขายังเสียเงินตัวเองจำนวนมากเพื่อสร้างหลังบ้านให้แก่ประชาชน ภรรยาของเขา ฉางอีฉินไปทำบุญตักบาตรที่หน้าร้านชาซ่านด้วย

ช่วงนี้ ซ่านเซิ่งหานมีชื่อเสียงมาก ฮ่องเต้ให้รางวัลเป็นเงินทองจำนวนมาก และมีรางวัลอย่างอื่นอีกมากมายด้วย

ในเมืองเทียนเหยียนมาถึงฤดูร้อนแล้ว กู้อ้าวเวยกับเมิ่งซู่ไปค้นหาผู้ที่มีความสามารถ และสุดท้ายได้รายชื่อของผู้ที่มีความสามารถให้แก่ซ่านจินจื๋อและกู้เฉิง

กู้อ้าวเวยนั่งอยู่บนเก้าอี้ ปกติไปเยี่ยมเยือนจนถึงกลางคืน และคุณหมอของจี้ซื่อถางมักจะชวนเธอไปช่วยดูคนไข้้ด้วย วันนี้กู้เฉิงเยี่ยมตำหนักอ๋อง เธอได้นอนเพียงแค่สองชั่วโมงก็ถูกชิงต้ายปลุกขึ้นมาละ แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยรีบไปที่ห้องรับแขก เป็นเวลาที่กำลังง่วงมาก

“สวี่กุย ดูเหมือนไม่ค่อยมีความสามารถเท่าไหร่นะ” กู้เฉิงอ่านบทความที่สวี่กุยเขียนและพร้อมคิ้วขมวด ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่กับการที่กู้อ้าวเวยเลือกคนนี้

กู้อ้าวเวยไม่พูดอะไร หาวอย่างขี้เกียจ ไม่ได้เถียงสักคำ

คนอย่างสวี่กุย ยกให้องค์ชายสามจะมีประโยชน์มากกว่า ผู้ที่มีความสามารถพวกนี้ ที่ได้รับการยอมรับจากกู้เฉิงและซ่านจินจื๋อมีไม่มาก คนที่ไม่มีความสามารถจะไม่เอา และคนที่มีความสามารถแต่คุมยากอย่างหวางโม่ ก็ไม่เอาเหมือนกัน

ซ่านจินจื๋อถูกใจกับคนที่ชื่อว่าโจวต้ามากกว่า กู้อ้าวเวยพยักหน้าและเห็นด้วยว่า “ฉันคิดว่าเขาก็ใช้ได้อยู่ เพียงแต่ว่าจะขาดความกล้าหาญนิดหน่อยเมื่อเจอผู้คนที่มีตำแหน่งสูง”

เห็นกู้อ้าวเวยพูดและพร้อมหาวไปด้วย ซ่านจินจื๋อวางหนังสือไว้บนโต๊ะ พูดว่า “เรื่องที่องค์ชายสามทำ คุณมีส่วนร่วมด้วยใช่ไหม”

“แน่นอนค่ะ จี้ซื่อถางตั้งใจหาผื่นที่ให้รักษาสำหรับประชาชนในตลาดนั้น ฉันเองก็ยุ่งทั้งวันทั้งคืน” กู้อ้าวเวยพยักหน้าและตอบมา แต่จริงๆ เธอได้ถือโอกาสนี้ติดต่อกับพวกนักล่า ฝีมือขององค์ชายสามนั้น เธอย่อมมีส่วนร่วมด้วยแน่นอน”

ซ่านจินจื๋อแค่พยักหน้า บอกว่า “ถ้าเหนื่อยแล้ว ก็ไปนอนพักที่ข้างหลังก่อนนะครับ”

“งั้นขอบคุณท่านอ๋องมากค่ะ” กู้อ้าวเวยยิ้มและตอบเขา เดินไปที่ข้างหลังฉากบังลม ไม่สักพักก็หลับอย่างสบาย

ซ่านจินจื๋อได้ยินเสียงหายใจอย่างเสถียร รู้ว่าเธอหลับแล้วแน่นอน

กู้เฉิงรู้สึกความอบอุ่นจากแววตาของซ่านจินจื๋ออย่างชัดเจน และพูดว่า “ปกติ เวยเอ๋อจะรีบร้อนไปหน่อย ต้องรบกวนท่านอ๋องช่วยดูแลด้วยครับ”

“ครับ” ซ่านจินจื๋อพยักหน้า

สองคนไม่ได้คุยเรื่องนี้ต่อ กลับมาปรึกษากันเรื่องที่ไปค้นหาผู้คน

หลับจนถึงกลางคืน กู้อ้าวเวยจึงตื่นมา ลืมตาและเห็นตัวเองนอนอยู่ที่วิหารเฟิ่งหมิงที่เธอคุ้นเคย คิดสักพัก จึงกลับตัวไปอีกด้านและนอนต่อ

ข้างๆประตู ซ่านจินจื๋อช่วยเธอปิดประตูอย่างเบา และจากไป

เฉิงซานเดินมาข้างๆเขา พูดอย่างเบาๆว่า “คุณหนูซูชวนท่านอ๋องไปเจอครับ และยังเตือนท่านอ๋องให้ระวังกู้อ้าวเวยด้วย บอกว่ากู้อ้าวเวยกับองค์ชายสามย่อมมีอะไรที่ปิดบังไว้แน่นอนครับ”

ซ่านจินจื๋อสีหน้ามืดมนลง กู้อ้าวเวยยุ่งจัดการเรื่องพวกนี้ทั้งวันทั้งคืน จะมีเวลาไปช่วยองค์ชายสามได้ไง และอีกอย่าง กู้อ้าวเวยก็ไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอก