บุบผาร้อยเสน่ห์ นิยาย บท 565

บทที่ 565 ขนลุกขนพอง

สายน้ำได้มาจากสวรรค์ มิอาจตั้งชื่อโดยพละการ

ส่วนด่านเจิ้งสุ่ยก็ตั้งอยู่เหนือสายน้ำนี้ขึ้นไป50ลี้ เป็นพื้นที่สำคัญทางการทหารของแคว้นชางหลาน ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน จะต้องมีคนคอยเฝ้าดูแลตลอดเวลาโดยไม่มีเหตุผล

ตามตำนาน ถ้าสายน้ำแห่งนี้มีอะไรผิดปกติ ใต้หล้าก็จะวุ่นวาย ก็เลยตั้งชื่อเจิ้ง

กู้อ้าวเวยยอมให้ซ่านจินจื๋อดึงนางลงจากรถม้า พอเห็นท่าเรือของด่านเจิ้งสุ่ยก็รู้สึกว่าเล็กเหมือนกับสระน้ำธรรมดา เอาหินมาก่อเป็นกำแพง บนกำแพงมีทหารคอยเฝ้า ส่วนประตูกำแพงก็มีคนคอยกั้นไม่ให้รถม้าเข้าไป

พอเห็นซ่านจินจื๋อ หัวหน้ากองทหารหวางก็ออกมาต้อนรับ ข้างหลังก็มีคนที่คุ้นๆหน้าตามมาด้วย “คุณหนู！” จื่อยิ้มและโบกมือให้นาง แล้วสายตาก็มองมือของซ่านจินจื๋อที่กอดเอวนาง

“”ทำไมเจ้ามาอยู่ที่นี่?กู้อ้าวเวยรีบเดินออกจากอ้อมกอดของซ่านจินจื๋อ แล้วมองค้อนเขา ที่นี่มีทหารมากมาย ไม่รู้กาลเทศะ

ซ่านจินจื๋อก็เลยหยุดทักทายกับหัวหน้ากองทหารหวาง คนคนนี้ก็นับว่าเป็นผู้อาวุโสของเขาคนหนึ่ง ตระกูลอยู่เมืองเทียนเหยียน แต่เขากลับมาอยู่ที่ห่างไกลเช่นนี้ ตอนที่ซ่านจินจื๋อออกรบตอนยังเยาว์วัยนั้น ก็ได้รับการสั่งสอนจากหัวหน้ากองทหารหวางคนนี้

ส่วนจื่อก็แอบดึงแขนเสื้อนางมากระซิบว่า “ตำบลเหยสุ่ยแห่งนี้ คนธรรมดาหาไม่เจอหรอก แต่ข้าจำเส้นทางน้ำได้ มาครั้งนี้ก็เอาข่าวล่าสุดมาด้วย”

ดูท่าทางที่โดนชื่นชมของเขาสิ กู้อ้าวเวยก็เลยเอามือเคาะที่ผมของนาง “ข่าวอะไร?”

“เซียวไห่หาตัวกู้เฉิงมาช่วยเหลือซูพ่านเอ๋อ แต่เรื่องทำได้อย่างละเอียดมาก พวกเราหาข่าวจากหลายด้านจนกว่าจะรุ้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกู้เฉิง ถึงแม้ตอนนี้ซูพ่านเอ๋อจะถูกจับอยู่ พวกเจ้าก็ต้องระวังว่านางจะมีอะไรกับกู้เฉิง”

จื่อพูดเบาๆ แต่ซ่านจินจื๋อและหัวหน้ากองทหารหวางกลับได้ยินชัดเจน

กู้อ้าวเวยครุ่นคิด แล้วก็หัวเราะเบาๆ “ก็ไม่เลวนะ ถ้าซูพ่านเอ๋ออยากจะเล่นเกม ข้าก็จะเล่นเป็นเพื่อนนางก็แล้วกัน”

“เจ้าคิดแผนชั่วอะไรได้อีกแล้วใช่ไหม?” จื่อเอียงหัว

“ตอนแรก ไม่ใช่นางหรอกหรือที่รังแกข้า? คราวนี้ก็ต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน ” กู้อ้าวเวยพูดไป สายตาก็แอบมองซ่านจินจื๋อ เขาเองก็ตอบรับ พยักหน้าอยู่ตรงนั้น

“เด็กคนนี้ ถูกผู้หญิงควบคุมเสียแล้ว ” หัวหน้ากองทหารหวางดุเขาเบาๆ แล้วก็โบกมือสั่งลูกน้องไปยกของขึ้นเรือ เตรียมตัวออกเดินทาง

ซ่านจินจื๋อไอเบาๆ แล้วก็วางมาดนิดหน่อย มีแต่หัวหน้ากองทหารหวางที่รู้ว่าเขากำลังหลงผู้หญิง ซ่านจินจื๋อนั้นหน้าหนา ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมเสียหน้า

ซ่านจินจื๋อเข้ามาดึงกู้อ้าวเวยออกไป จื่อก็รีบไปดึงนางไว้ ดึงจนกู้อ้าวเวยสะดุด แล้วก็มองมาทางจื่อ “ทำไมหรือ?”

“ครั้งนี้ข้ายังเอาหญิงงามมาด้วยมากมาย ซื้อตามทางมา ” จื่อกอดแขนของกู้อ้าวเวย ก็เลยเห็นแผลเป็นที่แขนของนาง แล้วก็เห็นซ่านจินจื๋อหน้าบึ้งใส่พูดว่า “อ๋องจิ้งกำลังเป็นหนุ่ม เลือกเข้าจวนไปสักหน่อยก็พอแล้ว จะได้ไม่ต้องมาจอแจกับคุณหนู”

ไม่นึกว่าจื่อจะบอกแบบนี้ กู้อ้าวเวยก็เลยลากนางเดินออกไป

ซ่านจินจื๋อหน้าบี้ง เฉิงซานอยู่ข้างหลังก็เหงื่อตก

ถ้าเป็นช่วงปกติ เขาคงจะโมโหไปแล้ว