ตอนที่ 60 ข้อเสนอที่น่าอิจฉา
“ต้องเป็นคนของโหวเซ่อขวางไว้แน่” เฉิงซานพูดเสริมต่อ เมื่อเห็นซ่านเซียนหยวนโบกมือจึงได้พูดต่อ “นี่เป็นเพียงการคาดเดา จุดประสงค์ครั้งนี้ของโหวเซ่อน่าจะเป็นองค์ชายสี่ ถึงอย่างไรก่อนที่จะเข้าโจมตีพิษใช้ก็ไม่ได้ทำลายเลือดของพระชายา พวกมันคงไม่ได้คิดจะฆ่าพระชายา”
ซ่านจินจื๋อขมวดคิ้วคิดไม่ถึงเลยว่าคนของโหวเซ่อนั้นมีความแค้นอะไรกับซ่านเซียนหยวน
“ท่านอ๋อง แม่ทัพเซียวมาขอเข้าเฝ้าขอรับ” ทหารยามหน้าประตูเข้ามาถวายทำความเคารพ
“ให้เขาเข้ามา” ซ่านจินจื๋อดึงสติกลับมา
เฉิงซานไม่ได้พูดอะไรต่อ พวกเขายังไม่เข้าใจจุดประสสงค์ของโหวเซ่อมากนักและยิ่งไปกว่านั้นโหวเซ่อเองก็ไม่ใช่คนแคว้นชางหลานอีก พวกเขายิ่งไม่สามารถรู้ไปมากกว่านี้ได้อีก ถ้าหากว่าโหวเซ่อทำการค้ากับแคว้นอื่นความคิดที่จะลอบฆ่าองค์ชายก็สมเหตุสมผล
ถ้าหากเป็นเช่นนั้น เขานั้นก็เข้าใจกู้อ้าวเวยผิดไป
เพียงแค่เขาเห็นหน้ากู้อ้าวเวยก็เกิดโทสะขึ้นมาอย่างไม่มีอะไรสามารถเปรียบเทียบได้
เซียวไห่สวมชุดสีขาวเดินเข้ามาพร้อมกับถือไหเหล้าอย่างดีมาด้วย “ข้ามีเรื่องสำคัญมากราบทูลเกี่ยวกับพระชายาของท่าน”
โบกมือไล่คนออกไปและปิดประตูหน้าต่างให้สนิท เซียวไห่วางแก้วหยกสองใบที่ไม่รู้ว่าไปเอามาจากไหนลงพร้อมกับรินสุราชั้นดี “วันนี้ คนของโหวเซ่อเข้าโจมตีองค์ชายสี่และพระชายา และเมื่อคืนวาน หยุนชิงหยางก็ได้รับข่าวสารมาและออกเดินทางในคืนเดียวกัน ในตำหนักที่ใหญ่เช่นนี้เหลือเพียงแค่หยุนฝูคนเดียวแต่คนของข้ากลับส่งเข้าไปไม่ได้”
“กองกำลังของตระกูลหยุนยังไม่ได้ออกไป ควรที่จะรอกู้อ้าวเวยเพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่งเสียก่อน” ซ่านจินจื๋อพูดต่อจากประโยคของเขา
เซียวไห่พยักหน้าพลางดื่มไปหนึ่งจอกจากนั้นก็พูดต่อว่า “ประเด็นสำคัญคือหยุนชิงหยางรู้ว่าคนของโหวเซ่อได้ลักลอบเข้ามาอยู่ในเมื่องเทียนเหยียนแต่กลับไม่ได้กราบทูลให้พระชายาทรงทราบ พวกเราไม่ทราบว่าตระกูลหยุนแห่งหลิ่งหนานนั้นมีจุดประสงค์อะไรกันแน่”
ตระกูลหยุนแห่งหลิ่งหนานผนวกกับโหวเซ่อทั้งสองตระกูลนี้ถูกเรียกว่าลึกลับ มีเพียงฝ่าบาทกับคนของตระกูลหยุนที่มีการติดต่อมากเกินไป และพวกเขาก็ส่งคนไปตรวจสอบหยุนชิงหยางบ่อยเกินไปกลับถูกขัดขวางทั้งหมด
“และในคืนเดียวกันหลังจากที่หยุนชิงหยางออกจากเมืองไป วันนี้ตอนเช้าพวกเราก็ได้รับข่าวว่าให้ขุดรากถอนโคนกองกำลังของโหวเซ่อให้สิ้นซากและฝ่าบาทก็ให้ความสำคัญแก่กู้อ้าวเวย ถ้าหากท่านได้รับความช่วยเหลือจากกู้อ้าวเวย ฝ่าบาทก็จะยิ่งเชื่อใจท่านและยังได้ตำแหน่งฮ่องเต้มาไว้ในมืออีกด้วย” เซียวไห่พูดเสริม
ซ่านจินจื๋อพยักหน้าหมายถึงตอบตกลง
เพราะเรื่องของซูพ่านเอ๋อ ทำให้เขานั้นมีความขัดแย้งกับฝ่าบาทและตั้งแต่ที่เขานั้นแต่งกู้อ้าวเวยเข้ามาฝ่าบาทก็ว่าง่ายขึ้นซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่ดี
เขานวดขมับเบา ๆถ้าหากเป็นแบบนี้ไม่เท่ากับเขาหักหลังพ่านเอ๋อหรือ?
เซียวไห่เหมือนรับรู้ได้ถึงความสงสัยของเขาจึงตบบ่าของเขา “นี่เป็นสัจธรรมของโลก ฝ่าบาทดูแลท่านอย่างดี หรือว่าท่านจะฆ่าเขาสักวัน?”
“ข้าเข้าใจแล้ว” สังหารองค์ชายประโยคนี้โจมตีเขา
ไม่ว่าเขาจะโหดร้ายอย่างไรเขาก็ไม่สามารถฆ่าพี่น้องที่ดีต่อเขาได้
“และข้าก็เห็นอุบายของพระชายาการที่ฝ่าบาทให้ความสนใจตระกูลหยุนเป็นพิเศษแบบนี้นับเป็นเรื่องที่ดี” เซี่ยวไห่หัวเราะจากนั้นก็หยิบใบรายการออกมาวางตรงหน้าซ่านจินจื๋อในนั้นเขียนจำนวนเครื่องปรุงยาจำนวนมาก “นี่เป็นรายการยาที่พระชายาใช้ตั้งแต่เข้าวังมา”
“ทั้งหมดนี่นางใช้คนเดียวหรือ?” ซ่านจินจื๋อรู้สึกว่ายาที่ใช้นั้นจำนวนค่อนข้างมากทีเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุบผาร้อยเสน่ห์
นางเอกเหมือนจะเก่งแต่ก็ยอมให้ผัวทำร้ายร่างกายตลอด...
บางคำแปลแบบ งงๆ อ่านแล้วเหนื่อยเรื่องนี้ พักก่อน...
สรุปแล้วใครคือพระเอก อ๋องจิ้งไม่เหมาะเลย ขอเป็นคนอื่นแทนได้ไหม...