บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 136

“พวกมนุษย์สมควรตาย บังอาจสังหารบุตรชายข้า บัดซบ!”

เสียงคำรามแหลมเล็กดังกังวานไปรอบๆ หมื่นลี้ ก่อนปักษาเทพสีทองตัวมหึมาจะพุ่งขึ้นฟ้า

มันกางสองปีกใหญ่พันจั้ง ทุกส่วนเหมือนหลอมขึ้นจากทองคำเทพ ส่องแสงวาววับใต้แสงตะวัน บดบังดวงตะวัน

นี่คือปักษาโหดเหี้ยมน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งตัวหนึ่ง ทั่วร่างลุกโชตช่วงด้วยเปลวไฟเทพสีแดงอมทอง มวลอากาศบริเวณรอบๆ กรงเล็บคมกริบแตกกระจาย ไม่อาจรับอานุภาพของมันไหว

นี่คือผู้อาวุโสสามแห่งเผ่าปักษาสวรรค์ และเป็นหนึ่งในเจ้าผู้ปกครองสูงสุดของเทือกเขาปักษาสวรรค์ เป็นยอดฝีมือที่สุดแห่งยุคของทั้งดินแดนทักษิณ!

ต้องรู้ว่าผู้อาวุโสของเผ่าอสูรกับผู้อาวุโสของแดนศักดิ์สิทธิ์เผ่ามนุษย์ต่างกัน พวกมันถูกจำกัดให้เป็นผู้อาวุโสไปตลอดชีวิต ขอแค่ยังมีชีวิตอยู่ ขณะเดียวกันถ้ายังไม่มีเผ่ามนุษย์แข็งแกร่งกว่าพวกมัน พวกมันก็จะเป็นผู้คุมอำนาจในเผ่าพันธุ์ตลอด

การจำกัดเช่นนี้ต่างกับจำกัดการเปลี่ยนอำนาจทุกพันปีของแดนศักดิ์สิทธิ์เผ่ามนุษย์ แต่นี่ก็ทำให้เผ่าอสูรมีการแย่งชิงมากกว่าเช่นกัน

กล่าวได้ว่าปักษาเทพตัวนี้รับฐานะผู้อาวุโสสามอันสูงส่งในเผ่าปักษาได้ นั่นหมายความว่ากำลังรบของมันอยู่ห้าอันดับแรกในเผ่าปักษา

นอกจากราชาของเผ่าปักษาเทพ ผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสรองแล้ว กำลังรบของมันแข็งแกร่งที่สุดในเผ่าปักษา

กระทั่งตอนนั้นมันยังเคยก่อกรรมทำชั่วในดินแดนบูรพา ฉีกร่างผู้อาวุโสสูงสุดของแดนศักดิ์สิทธิ์สักแห่งเอามากินอย่างมีความสุข

พูดได้ว่านี่คือเจ้าผู้ปกครองที่ทำชั่วอย่างไม่เกรงกลัวสิ่งใด และจะยอมโดนเอาเปรียบไม่ได้เด็ดขาด!

ทันทีที่ได้ข่าวว่าบุตรชายของตนถูกผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวมรกตสังหารและเอามาย่างกินต่อหน้าทุกคนนั้น มันก็โมโห

มันสยายปีกมหึมาจะบุกไปแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์แห่งดินแดนบูรพาทันที จะใช้เลือดเนื้อของผู้อาวุโสเทพสวรรค์จำนวนมากมาเซ่นไหว้ให้บุตรชายตนที่สิ้นชีพไป

บึ้ม~!

ปีกยักษ์สีทองหลายพันจั้งขยับกระพือ ก่อให้เกิดพายุหมุนน่าสะพรึงอย่างยิ่งขึ้น ผ่านไปที่ใดแม้แต่แผ่นดินยังถูกไถเป็นร่องลึก

ผู้อาวุโสสามแห่งเผ่าปักษามีความเร็วสูงสุดของเผ่าปักษาสวรรค์ สยายสองปีกทียังพุ่งไปได้ไกลหมื่นลี้ ราวกับดวงตะวันทองคำทะลวงอากาศไป

ในเวลาสั้นๆ มันก็บินข้ามชายแดนไร้ที่สิ้นสุดมุ่งหน้าไปดินแดนบูรพา

ทว่าตอนนี้เองพลันปรากฏม่านเปลวเพลิงสีแดงหมื่นจั้งขึ้นมาขวางหน้ามันเอาไว้

นัยน์ตาผู้อาวุโสสามแห่งเผ่าปักษาฉายแววเสียใจระคนโมโห “องค์ราชินี ข้าอยากจะแก้แค้นให้บุตรชาย ขอให้ท่านอย่าขวางข้าเลย!”

เปลวเพลิงสีแดงกลางมวลอากาศรวมออกมาเป็นหงส์เพลิงร่างมหึมาอย่างยิ่งตัวหนึ่ง ทั่วร่างมีประกายแสงเซียนเข้มข้นวนเวียน ราวกับหงส์เซียนลงมาเยือน

“ไม่เจียมตัว!”

เสียงผู้หญิงดังมาจากเปลวเพลิงประกายเซียน สุภาพเยือกเย็นและสูงศักดิ์ เย็นชาและเต็มไปด้วยความน่าเกรงขาม ทำให้ในใจคนอดเกิดความคิดอยากจะกราบไหว้มิได้

ร่างจำแลงหงส์เพลิงตัวนี้คือนางพญาอสูรสูงสุดของดินแดนทักษิณ เป็นผู้แข็งแกร่งหมายเลขหนึ่งของเผ่าหงส์ที่ควบคุมทั้งป่าแห่งนิพพาน…ราชินีหงส์อมตะ

นางกำเนิดในยุคโบราณเมื่อหมื่นปีก่อน เมื่อพันปีก่อนผงาดขึ้นในสงครามศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ ผ่านร้อยสงครามไม่สิ้นชีพจนบรรลุนิพพานเป็นผู้อริยะ

ในสงครามศักดิ์สิทธิ์นั้น ขุมอำนาจมากมายพลังปราณเดิมบาดเจ็บสาหัส แต่เผ่าหงส์อมตะกลับยิ่งสู้ยิ่งแกร่งขึ้นภายใต้การนำของนาง จวบจนถึงตอนนี้ สงครามศักดิ์สิทธิ์ผ่านไปหมื่นปี ป่าแห่งนิพพานยังพัฒนาขึ้นเป็นขุมอำนาจที่แกร่งที่สุดของทั้งเผ่าอสูรแดนทักษิณ

ทางด้านราชินีหงส์อมตะยังกลายเป็นราชินีไร้มงกุฎของทั้งเผ่าอสูรแดนทักษิณ บัญชาการทั้งเผ่าหงส์อมตะ ควบคุมดูแลแดนทักษิณมากกว่าครึ่ง

อย่าว่าแต่ผู้อาวุโสสามของเผ่าปักษาสวรรค์เลย แม้แต่เจ้าเผ่าปักษาสวรรค์ที่อยู่ขั้นปักษาอริยะเจ็ดด่านเคราะห์คนนั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าราชินีหงส์ยังไม่กล้าบุ่มบ่าม

นางพูดเสียงเย็นชาว่า “ข้าเคยพูดไว้ว่าให้พักฟื้นพลังชีวิตในหมื่นปี ผู้อริยะแห่งแดนทักษิณห้ามออกจากดินแดน เจ้ากำลังสงสัยข้าอยู่รึ”

คำพูดของราชินีหงส์อมตะไม่มีคลื่นอารมณ์ใดๆ แต่กลับทำให้ผู้อาวุโสสามที่กำลังพุ่งขึ้นฟ้าด้วยความโมโหหนาวสั่น

เขารีบพูดว่า “ข้ามิได้จะต่อต้านปณิธานขององค์ราชินีแน่นอน แต่ข้าอยู่ร่วมโลกกับคนที่มันสังหารบุตรชายข้าไม่ได้”