บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 145

เมื่อเผชิญหน้ากับเสิ่นเทียนที่มีเพลิงปราณน่ากลัวลุกท่วมตัวและดูโอหังอย่างยิ่งแล้ว เถาจองจำเซียนอีกสามต้นที่เหลือต่างหวาดกลัวสุดขีด

เช่นนี้จะให้สู้อย่างไร เจ้ามนุษย์นี่สวมเกราะเต่าดำ การโจมตีของพวกมันทะลวงเกราะไม่ได้ และที่ไร้สาระไปกว่านั้นคือเส้นรากของมันมีการป้องกันเป็นหนึ่ง แม้แต่กระบี่เซียนสมบัติวิเศษยังตัดขาดได้ยากมาก

แต่เมื่อมาถึงมือเสิ่นเทียน เขากลับไม่มีแรงกดดันใดๆ ราวกับเคี้ยวอ้อย กินอย่างมีความสุขส่งเสียงดังแจ๊บๆ

สู้ก็สู้ไม่ได้ กัดก็กัดไม่เข้า เดิมทียังใช้เถาวัลย์มัดเขาไว้ได้ แต่ตอนนี้ขนาดมันยังมัดไม่อยู่แล้ว

เห็นๆ อยู่ว่าเจ้ามนุษย์นี่อยู่แค่ระดับสร้างฐาน ไม่ว่าจะความเร็ว พละกำลังหรือการป้องกันมันบ้าเกินไปหมด อุปกรณ์ในตัวยังเจ๋งขึ้นเรื่อยๆ ทั้งยังรูดบัตรเติมเงินได้ นี่มันจะรังแกเถาเกินไปแล้วกระมัง!

ตอนนี้เห็นเสิ่นเทียนผมตั้งชี้อยู่ในสภาวะทุ่มสุดตัวอย่างเห็นได้ชัดแล้ว เถาจองจำเซียนพวกนี้ก็เลือกที่จะหนีไป

ดังนั้นเถาจองจำเซียนสามต้นจึงตวัดเถาวัลย์ตบพื้นพร้อมกัน แบ่งออกเป็นงูเหลือมยักษ์จำนวนมากพุ่งไปหาเสิ่นเทียน

เสิ่นเทียนตะโกนเสียงดังว่ามาได้จังหวะพอดี ค้อนม่วงทองกับกระบี่วารีครามในมือโคจรพลังฤทธิ์กับต้นกำเนิดพลังเข้าต้านเถาวัลย์พวกนี้

บึ้ม!

ค้อนม่วงทองทุบไปที่เถาวัลย์อย่างแรง แต่เสิ่นเทียนกลับไม่รู้สึกถึงแรงต่อต้านใดๆ เถาวัลย์ของเถาจองจำเซียนสามต้นนั้นขาดสะบั้นทันที

แต่อีกด้านหนึ่ง ต้นหลักของเถาจองจำเซียนสามต้นควบคุมส่วนรากสุดกำลัง ก้าวจังหวะก้าวแปลกๆ หนีไปยังส่วนลึกของหมอกวิญญาณ

‘ท่านแม่เถา เจ้ามนุษย์นี่เก่งมาก สู้ไม่ไหวเลย ท่านเซียนไว้ชีวิตด้วย จะฆ่าเถาแล้ว!’

ปีศาจจำพวกพืชมีสติปัญญาสู้มนุษย์ไม่ได้เลย กระทั่งเทียบกับสัตว์อสูรระดับเดียวกันไม่ได้ เถาจองจำเซียนระดับแก่นพลังทองก็มีสติปัญญาเทียบเท่ากับเด็กน้อยสองสามขวบ

ตอนนี้เห็นเสิ่นเทียนฆ่าเพื่อนร่วมเผ่าต่อเนื่องกันไปเยอะขนาดนั้น พวกมันจะกล้ามาพัวพันต่อหรือ

ต้องหนีสิ

ครู่เดียวก็หายไปจากสายตาของเสิ่นเทียน

ตอนแรกที่เถาจองจำเซียนสามต้นหนีไป เสิ่นเทียนก็ว่าจะตามไปแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะหน้าตาไม่ดี แต่ว่ารสชาติดีมาก

ทว่าเมื่อเสิ่นเทียนนึกถึงผลที่ตนล่าสังหารเถาจองจำเซียนก่อนหน้านี้แล้วก็หยุดชะงักทันที

ช่างเถอะ!

ที่ราบหมอกลับแลนี่ชั่วร้ายเกินไป ต้องหาที่ปลอดภัยรักษาชีวิตไว้ก่อน

ขืนไล่ตามไป เกิดเจอเถาจองจำเซียนระดับดวงจิตดรุณอีกจะทำอย่างไร

เสิ่นเทียนไม่กล้ารับรองว่าตนจะหนีจากพันธนาการได้อีกครั้ง

ถึงอย่างไรเส้นทางเซียนก็มีเป็นพันเป็นหมื่น ความปลอดภัยต้องมาเป็นอันดับแรก

เสี่ยงอันตรายไม่ระวัง ญาติพี่น้องได้หลั่งน้ำตาเป็นสองสาย!

………..

เสิ่นเทียนตัดสินใจว่าจะปล่อยไปก่อน ออกจากที่ราบหมอกลับแลแล้วค่อยว่ากัน

ขอแค่ออกจากพื้นที่ปกคลุมหมอกลับแล เสิ่นเทียนก็ใช้ป้ายคำสั่งบุตรศักดิ์สิทธิ์แจ้งผู้อาวุโสแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ได้

ถึงตอนนั้นผู้แข็งแกร่งของแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เคลื่อนไหว ต่อให้มือมืดเบื้องหลังจะแกร่งกว่านี้ เสิ่นเทียนก็ไม่เชื่อว่ามันจะต้านแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งไหว!

หลังจากกินของเหลวเถาจองจำเซียนไปจำนวนมากแล้ว เสิ่นเทียนพบว่าจิตสัมผัสและการมองเห็นของตนในหมอกวิญญาณได้รับผลน้อยลงไปอีกขั้น

การมองเห็นของเขาในตอนนี้สามารถมองผ่านหมอกวิญญาณไปได้ไกลหลายร้อยเมตร ส่วนจิตสัมผัสก็ควบคุมสมบัติวิเศษและยันต์วิญญาณในการต่อสู้ได้ง่ายขึ้น

การขี่กระบี่บินยังพอทำได้ แต่เร็วเกินไปไม่ได้ เพราะการขี่ในหมอกต้องลดความเร็วลง ไม่อย่างนั้นชนภูเขาขึ้นมาก็คงเป็นโศกนาฏกรรม

เท้าเหยียบปืนปทุมฆาตเทพ มือขวากำค้อนม่วงทอง มือซ้ายถือกระบี่วารีคราม ตัวสวมหมวกเกราะเทพเต่าดำ

แบกโล่เต่าดำไว้ข้างหลัง ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรแปดกระบอกลอยอยู่รอบๆ ตัวเสิ่นเทียน พร้อมยิงทุกเมื่อ ตอนนี้เขาใส่อาวุธยันฟัน ขอแค่ระดับดวงจิตดรุณไม่ออกมาเขาก็ไม่เกรงกลัวใครแล้ว

มีปัญหาอย่างเดียวคือแม้เสิ่นเทียนจะมองผ่านหมอกวิญญาณได้ถึงร้อยเมตร แต่พื้นที่ที่ราบหมอกวิญญาณใหญ่เกินไป แค่ร้อยเมตรยังไม่เพียงพอเลย

เสิ่นเทียนเหยียบปืนปทุมฆาตเทพบินก้มหน้าก้มตาบินไปทางรอบนอกที่ราบหมอกลับแลหลายร้อยลี้แล้ว ปรากฏว่าก็ยังไม่บินออกจากพื้นที่หมอกวิญญาณสักที เขาจำได้ว่าเถาโง่สามต้นนั้นไม่ได้เดินมาไกลเช่นนี้นี่!

และที่ไร้สาระไปกว่านั้นคือเมื่อเสิ่นเทียนบินไปไกลขึ้นเรื่อยๆ เขาพบว่ามีเมฆดำหนาปรากฏขึ้นเหนือศีรษะตน เห็นประกายสายฟ้าข้ามไปมาไม่หยุดกลางเมฆดำ ราวกับมังกรเทพสีม่วงหลายตัว แผ่กระจายพลังอำนาจไร้ที่สิ้นสุด

พลังอำนาจนั้นทรงพลังยิ่งใหญ่ อยู่ในจุดสูงสุด มาพร้อมกับความฮึกเหิมที่ทำให้คนอดก้มลงน้อมคำนับมิได้ แข็งแกร่งอย่างยิ่ง

เสิ่นเทียนฝึกฝนเคล็ดห้าอัสนีฟ้าเที่ยงธรรมจึงรู้สึกได้ชัดเจนว่านั่นคืออานุภาพเฉพาะของเคราะห์ภัยสวรรค์!

ยามนี้เสิ่นเทียนตกตะลึงในใจ นี่จะเป็นไปได้อย่างไร เหตุใดถึงปรากฏเคราะห์ภัยสวรรค์เหนือศีรษะข้า