บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 162

บทที่ 162 บทนี้มันไม่สมเหตุผลเกินไปแล้ว

ตอนนี้เสิ่นเทียนกำลังคิดแค่ว่าจะทำป้ายหลุมศพให้เจ้ากระบี่สุริยะฟ้าอย่างไร! จู่ๆ ก็เกิดสัญญาณเตือนทั่วร่าง เขาจะไปกล้ารับการโจมตีด้วยโทสะของจางอวิ๋นซีหรือ

เขาจึงรีบขว้างป้ายหลุมศพในมือใส่จางอวิ๋นซี จากนั้นหยิบโล่เต่าดำออกมาขวางหน้านางไว้

บึ้ม!

แค่ป้ายหินก้อนเดียวจะไปต้านการโจมตีของจางอวิ๋นซีได้หรือ

วินาทีที่ป้ายหินปะทะกับหมัดของจางอวิ๋นซี มันก็กลายเป็นเศษหินกระจายเต็มฟ้า

เสิ่นเทียนยังไม่ทันยืนไว้อาลัยให้เจ้ากระบี่สุริยะฟ้าก็รู้สึกว่าโล่เต่าดำเหมือนถูกรถบรรทุกชน ตัวเขากระเด็นลอยไปสิบกว่าจั้ง จนเมื่อฝืนยืนได้อย่างมั่นคงแล้ว มือสองข้างชา โล่แทบจะถูกกระแทกปลิวไป

ซี้ด!

สมกับเป็นศิษย์พี่หญิง!

พลังสัตว์ประหลาดนี่น่ากลัวเช่นนี้เลย!

เสิ่นเทียนยังไม่ทันอุทานก็หน้าเปลี่ยนสีอีกครั้ง เพราะพลังในตัวจางอวิ๋นซียังคงพุ่งขึ้นต่อไป

ตลก หลังจากได้รับอัสนีเทพกำเนิดฟ้ามาแล้ว กำลังรบของจางอวิ๋นซีก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแค่ทะลวงระดับแก่นพลังทองรอบแปด แต่ยังมีอัสนีเทพกำเนิดฟ้าคุ้มกายและเสริมพลังให้อีก

ถ้ากระตุ้นต้นกำเนิดอัสนีเทพกำเนิดฟ้าตรงระหว่างคิ้วให้มาเสริมกาย ก็จะปราบผู้แข็งแกร่งแก่นพลังทองแปดรอบคนอื่นๆ ได้

แม้เสิ่นเทียนจะพลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก กระทั่งเอาชนะผู้แข็งแกร่งระดับแก่นพลังทองส่วนใหญ่ได้ แต่ว่านี่ต้องเจอกับแม่เสือสาวเชียวนะ!

และที่สำคัญกว่านั้นคือตอนนี้เสิ่นเทียนยังสวมเกราะนักรบสตรีของผู้อาวุโสเสินสุ่ยหลิง จะมีหน้าไปสู้กับจางอวิ๋นซีได้หรือ

ด้านหนึ่งคือพลังแข็งแกร่งปานนี้ อีกด้านคือกลัวว่าจะถูกรู้ตัวตนจริงๆ ความมุ่งมั่นในการต่อสู้จึงไม่เท่ากัน

ด้วยความที่คนหนึ่งต่ำลงคนหนึ่งสูงขึ้น เสิ่นเทียนเลยได้แต่ใช้โล่เต่าดำสู้ไปพลางถอยไปเรื่อยๆ

“บัดซบ นางหญิงปีศาจเจ้ากล้าขโมยโล่เต่าดำของศิษย์น้อง! ศิษย์น้องเสิ่นเทียนอยู่ที่ใด ส่งเขาออกมา!”

ด้วยความเฉื่อยทางความคิด ทำให้จางอวิ๋นซีไม่คิดไปถึงทางนั้นเลย นางมั่นใจว่าหญิงเกราะฟ้าคนนี้คือนางปีศาจหญิงในที่ราบหมอกลับแลอย่างแน่นอน

ถ้าไม่อย่างนั้น เหตุใดถึงสวมสิ่งยืนยันความรักที่นางให้ศิษย์น้องกับโล่เต่าดำล่ะ

ศิษย์น้องเสิ่นเทียนจะต้องโดนนางจับตัวไปแน่ แค่จัดการนางปีศาจหญิงนี่ได้ก็จะช่วยศิษย์น้องเสิ่นเทียนได้!

รอเดี๋ยว…

จางอวิ๋นซีเพ่งสายตามองไปยังหลุมศพข้างๆ ทันใดนั้นนางตัวสั่นสะท้านเบาๆ ความคิดน่าสะพรึงพุ่งขึ้นมาในใจ

หรือว่า…หรือว่าศิษย์น้องเสิ่นเทียนจะถูกฆ่าตายแล้ว

เมื่อคิดได้ดังนั้น ความโมโหพุ่งขึ้นมาในใจจางอวิ๋นซีทันที พลังที่ไม่เคยมีมาก่อนหลั่งทะลักมาจากในกายนาง อัสนีเทพกำเนิดฟ้าแผ่กระจายไปทั่วร่าง

แก่นพลังทองสว่างพร่างพราวดวงหนึ่งลอยขึ้นมาจากในกายจางอวิ๋นซี เปล่งแสงเทพกว้างใหญ่ยิ่ง

แก่นพลังทองลูกนี้กำลังปริแตก เศษหลุดร่วงจากเปลือกแก่นพลังทองทีละชิ้น เผยแสงสีทองที่สว่างจ้ายิ่งกว่าข้างใน

ใช่ จางอวิ๋นซีกำลังทะลวงพลัง

นางเดินหน้าก้าวใหญ่อีกก้าวในระดับแก่นพลังทองแปดรอบ

ตอนนี้กำลังรบของนางไม่ด้อยไปกว่าฟางฉางเลย กระทั่งแข็งแกร่งกว่า!

……

บนฟ้า เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์กับนักพรตชรามองหน้ากัน

นักพรตชรามีสีหน้าน่าชมยิ่ง ทางด้านเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ ระลอกคลื่นประกายเซียนบนผิวกายแทบจะระเบิด

นักพรตชรามุมปากกระตุก “ศิษย์น้อง เจ้าคิดว่าเจ้านี่จะใช่เขาหรือไม่”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ “เหอๆ…แค่กๆ นี่ไม่มีทางใช่เสิ่นเทียน”

นักพรตชราทำหน้าดีใจที่เห็นคนอื่นเป็นทุกข์ “อย่ามาเลย หน้ากากขนหงส์นั่นขวางพลังจิตเจ้าได้รึ”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ฝืนคงสภาพไม่ยินดียินร้ายในระดับสูงสุดไว้ ก่อนจะพูดอย่างเฉยชา “นางหญิงปีศาจนี่ไม่ใช่เสิ่นเทียน”

“ศิษย์น้อง หรือว่าเจ้าไม่รู้สึกกัน นี่คือเกราะนักรบระดับสมบัติวิญาณขั้นสูงสุดเลย”