บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 163

บทที่ 163 เถาน้อยร้องไห้แล้ว

หน้ากากขนหงส์อำพรางกลิ่นอายพลังได้ ข้อนี้เสิ่นเทียนรู้

แต่เขาไม่นึกเลยว่าจะขวางการตรวจสอบของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ได้

ไม่ว่าอย่างไร ปิดบังได้ก็เป็นเรื่องดี ถึงอย่างไรเขาเสิ่นเทียนก็เป็นคนหน้าไม่อายอยู่แล้ว!

เมื่อคิดได้ดังนั้น เสิ่นเทียนก็เริ่มเปลี่ยนชุดใต้ดิน เปลี่ยนเกราะนักรบสีฟ้าอ่อนออกแล้วสวมเสื้อผ้าของตัวเอง จากนั้นหยิบกระจกออกมาพิจารณาดูอย่างละเอียด พยายามไม่ให้เหลือร่องรอยให้มากที่สุด

ขณะเดียวกัน เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์กับผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวมรกตก็ใจไม่สงบนิ่งเช่นกัน โดยเฉพาะนักพรตชรา ตอนนี้เขาอิจฉาไปหมดแล้ว

ควรรู้ไว้ว่าตอนแรกหลังจากเขาฝึกฝนคัมภีร์คบเพลิงก็ดวงซวยมาตลอด เพลิงสวรรค์ทะเลมรกตสมบัติมหัศจรรย์ฟ้าดินเพียงหนึ่งเดียวในตัวเขาก็ได้มาก่อนเปลี่ยนมาฝึกคัมภีร์คบเพลิง

แต่เสิ่นเทียนล่ะ! ก่อนหน้านี้ก็ได้มหาโชคลิขิตน้ำมวลหนักปฐมกาล ตอนนี้ยังได้สมบัติมหัศจรรย์ฟ้าดินอีกสองชนิด!

ดวงชะตานี้ทำให้นักพรตชราริษยาจนเหี่ยวเฉา อดใจอยากพูดว่าสวรรค์ไม่ยุติธรรมไม่ได้!

ส่วนเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ เขามีมันสมอง จึงตรึกตรองรอบคอบกว่านักพรตชรา

นักพรตชราเห็นแค่เสิ่นเทียนยกระดับเป็นกายเทพอัสนีหยาง ได้สมบัติมหัศจรรย์ฟ้าดินทรงพลังสองชนิด ทว่าเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์กลับสังเกตเห็นจุดที่สำคัญกว่า นั่นคือเสิ่นเทียนสามารถหลอมรวมกับสิ่งมหัศจรรย์พวกนี้ได้!

พึงรู้ไว้ว่า ในอันดับของสมบัติมหัศจรรย์ในฟ้าดิน สิ่งมหัศจรรย์พวกนั้นเป็นโชควาสนายิ่งใหญ่ระดับฟ้า แข็งแกร่งไร้ที่เปรียบได้และยังพยศอย่างยิ่ง

ผู้ฝึกบำเพ็ญปกติได้สิ่งมหัศจรรย์พวกนี้มา การจะหล่อหลอมมันไว้ใช้เป็นเรื่องที่ยากเสียยิ่งกว่ายาก!

ก็เหมือนกับเพลิงสวรรค์ทะเลมรกตที่หลอมรวมในกายของนักพรตชรา ทำให้กำลังรบแข็งแกร่งขึ้นมาก แต่ถ้าให้สิ่งมหัศจรรย์ฟ้าดินกับเขาอีกชนิด ก็ไม่แน่ว่าเขาจะหล่อหลอมมันได้ง่ายๆ

เพราะการหล่อหลอมสมบัติมหัศจรรย์ฟ้าดินไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่จะไร้วาสนาได้เสพสุขได้ง่ายมาก

เล่าลือว่าแดนบูรพาเมื่อสามพันปีก่อนก็มียอดฝีมือเป็นเอกแห่งยุคที่ฝึกฝนวิชาหลอมกายคนหนึ่งฝืนหลอมรวมสมบัติมหัศจรรย์ฟ้าดินสามชนิด

ปรากฏว่าขณะหลอมรวม สมบัติมหัศจรรย์ฟ้าดินระเบิดอานุภาพทำให้เขาธาตุไฟเข้าแทรก ร่างดับสูญไปเพราะเหตุนี้

ขนาดยอดฝีมือเป็นเอกแห่งยุคคนนั้นหลอมรวมสมบัติมหัศจรรย์ฟ้าดินสามชนิดยังต้องเผชิญกับเคราะห์ภัยและตายตกสิ้นไปทั้งกายและดวงจิต

ตอนนี้เสิ่นเทียนมีพลังบำเพ็ญเพียงสร้างฐาน ทว่ากลับหลอมรวมสมบัติมหัศจรรย์ฟ้าดินสามชนิดได้สบายๆ หรือ

นี่คือสิ่งที่คุณสมบัติกายปกติจะทำได้หรือ เห็นได้ชัดว่านี่คือกายที่สวรรค์โอบอ้อมอารี!

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ยิ่งมั่นใจขึ้นเรื่อยๆ ว่าการตัดสินของตนไม่ผิด

ความหวังในอนาคตของฝ่ายเราอยู่ในตัวเทียนเอ๋อร์!

…….

เมื่อคิดได้ดังนั้น ก็กังวลว่านักพรตชราจะไม่รู้เรื่องและก่อเรื่องขึ้นมาอีก เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จึงส่งกระแสจิตไปเงียบๆ เพื่อเล่าการคาดเดาของตนให้นักพรตชราฟัง

“ศิษย์พี่ ข้าบอกในสิ่งที่ควรบอกไปหมดแล้ว ท่านจะผูกวาสนาดีกับบุตรแห่งโชคเทียนเอ๋อร์หรือไม่”

นักพรตชราหน้าแดง ในใจนึกถึงคำพูดหนักแน่นในอดีต ‘ถ้าข้าสำนึกเสียใจข้าจะเป็นหลานเจ้า!’

เวลานี้ จะกอดขาบุตรแห่งโชคยอมเป็นหลาน หรือเป็นผียากจนที่มีจิตใจแน่วแน่กัน

นักพรตชราว้าวุ่นใจมาก ดีเลวอย่างไรเขาก็เป็นผู้สูงศักดิ์สิทธิ์สวรรค์ เขาก็มีเกียรติเช่นกัน

“คือว่าๆ ศิษย์พี่ขอดูอีกหน่อย ไม่ต้องรีบ”

แม้ปากจะยังแข็ง แต่ในใจนักพรตชราอ่อนยวบไปจริงๆ แล้ว

ฝึกฝนคัมภีร์คบเพลิงเหมือนกัน คุณสมบัติกายให้ผลต่างกันก็ทำให้มีความต่างกันมากเช่นกัน ผู้ฝึกฝนคัมภีร์คบเพลิงส่วนใหญ่ใช้ทรัพยากรสิบเท่า แต่ผลลัพธ์ไม่ค่อยชัดเจนนัก

นักพรตชรามีคุณสมบัติในด้านหลอมกายเรียกได้ว่ายอดปีศาจ ฝึกฝนวิชาคัมภีร์คบเพลิงรุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว เรียกได้ว่าไร้พ่ายในระดับพลังเดียวกัน

แต่ในใจเขารู้ดีว่าตอนที่ศาสตร์หลอมกายเทพมารของตนอยู่ในระดับเหนือสามัญยังมีกำลังรบสู้เสิ่นเทียนไม่ได้เลย

อย่างอื่นไม่ว่า ต่อให้วางสิ่งมหัศจรรย์ฟ้าดินสามชนิดตรงหน้านักพรตชรา เขาก็ไม่กล้าหลอมรวม เพราะในสิ่งมหัศจรรย์ฟ้าดินมีพลังงานมากเกินไป ดีไม่ดีจะระเบิดตัวเองตายได้

พลังงานนั้น อย่าว่าแต่ระดับเหนือสามัญเลย ต่อให้แข็งแกร่งกว่านั้นก็ยังตายตกได้ในพริบตา!

เพราะถึงอย่างไรการปะทุพลังในร่างกายกับปะทุนอกร่างกายมันคนละเรื่องกันเลย

ความจริงที่เสิ่นเทียนอยู่ระดับเหนือสามัญยังหลอมรวมสิ่งมหัศจรรย์ฟ้าดินสามชนิดได้ทำให้นักพรตชราอึ้งไปเลย เขารู้สึกว่าพรสวรรค์ที่ตนภูมิใจนักหนา เมื่อเทียบกับเจ้าหนูเสิ่นเทียนแล้วไม่มีอะไรดีสักอย่าง!

ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้เคยลั่นวาจาไว้ ไม่อยากเป็นหลานละก็ เขาก็อยากจะแย่งเสิ่นเทียนมาเป็นลูกศิษย์เสียเองเลย!