บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 270

บทที่ 270 โชคลิขิตที่เยี่ยฉิงชางยังใจสั่น

“เจ้าผู้คุ้มกฎอู๋เซิง กลุ่มผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวมาถึงแม่น้ำลืมเลือนเล็กแล้ว”

“ช่วยไม่ได้ เขตแดนชีพจรดินตรงนั้นซับซ้อนเป็นพิเศษ ข้าวางค่ายกลมายาไว้แล้ว มากพอจะขวางพวกเขาไว้หนึ่งวัน”

“แต่ผู้คุ้มกฎ พวกเขาข้ามสะพานมาแล้ว”

“???”

…….

หน้าสะพานจำใจ ริมแม่น้ำลืมเลือน

ทุกคนเบิกตากว้าง ในดวงตามีแต่ความหวาดกลัว

ใช่ พวกเขาติดกับแล้ว!

แม่น้ำลืมเลือน สะพานจำใจ ไปจนถึงศิลาแดนปรโลก ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของค่ายกลมายาที่ยอดฝีมือระดับสุดยอดบางคนวางไว้

เมื่อทุกคนมาถึงหน้าแม่น้ำลืมเลือนแห่งนี้ก็ได้เข้าไปในค่ายกลมายาแล้ว เข้าไปในภาพมายาแห่งเขตแดนไม่มีสิ้นสุด

ความจริง หากไม่ใช่เพราะเสิ่นเทียนเห็นภาพนี้ในวงรัศมีเหนือศีรษะของผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวแดงและเตรียมตัวมาก่อน ใช้ถาดวัฏจักรหกมรรคทำลายภาพมายาละก็ เกรงว่าตอนนี้แม้แต่ตัวเขาคงอยู่ในแดนมายา

ในภาพโชคลิขิตของผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวแดง นางใช้เวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มๆ กว่าจะออกจากค่ายกลมายานี้ได้ และตอนนั้นยอดฝีมือฝ่ายเซียนหลายร้อยคนที่ร่วมเดินทางมามากกว่าครึ่งถูกภาพมายากระชากจิตวิญญาณ

กายเนื้อและจิตวิญญาณพวกเขาตกไปในแม่น้ำลืมเลือน กลายเป็นสารอาหาร

มองจากในมุมหนึ่ง เสิ่นเทียนช่วยคนพวกนี้ไว้!

“บุตรศักดิ์สิทธิ์เสิ่นเทียน โชคดีที่มีท่านอยู่ในวันนี้!”

“ไม่นึกเลยว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์เสิ่นเทียนจะมีจิตใจแน่วแน่เช่นนี้ มองข้ามค่ายกลมายานี่ได้”

“ตอนแรกทุกคนบอกว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์เป็นโอรสสวรรค์แปดดาว น้องเล็กยังไม่เชื่อ แต่ตอนนี้น้องเล็กยอมแล้ว!”

“ข้าจะไม่ลืมบุญคุณที่บุตรศักดิ์สิทธิ์ช่วยชีวิตไปตลอดชีวิต ข้ามีบุตรสาวอายุเพิ่งสิบหก งดงามดั่งดอกไม้ ยินดีจะตามเป็นหญิงรับใช้ข้างกายบุตรศักดิ์สิทธิ์”

“เจ้าฝันเอาเถอะ บุตรสาวเจ้าหน้าตาอย่างกับปีศาจเมล็ดแตง คู่ควรปรนนิบัติข้างกายบุตรศักดิ์สิทธิ์รึ”

“บุตรศักดิ์สิทธิ์ เลือกบุตรสาวข้าเถอะ! นางยังมีสายเลือดของปีศาจจิ้งจอกด้วย!”

……

นี่มันอะไรกัน!

ภายใต้สถานการณ์จริงจังเช่นนี้ เหมาะจะคุยเรื่องส่งตัวบุตรสาวกันรึ

เรื่องแบบนี้ไม่ควรจะรอกลับไปแล้วค่อยแอบมาหาข้ารึ จากนั้นค่อยแอบส่งมาน่ะ!

แต่ละคนไม่เป็นงานกันเลยจริงๆ~

เฮ้อ ไฉนจู่ๆ ก็คิดถึงพวกตาแก่ซ่งกันนะ!

“เงียบหน่อย ที่นี่น่าจะเป็นแดนลับใจกลางที่แท้จริงของวิหารเจ็ดสังหารแห่งลัทธิวิญญาณร้ายแล้ว”

ผู้สูงศักดิ์สวรรค์ตันอู่มองแม่น้ำสีโลหิตปะปนกับสีเหลืองนั้น “ข้าเคยเรียนวิชาค้นวิญญาณประเมินแร่จากผู้อาวุโสเสินสุ่ยหลิงมาบ้าง ภูมิประเทศที่นี่มีความพิเศษอยู่แล้ว ทั้งยังมียอดฝีมือปรับแก้เขตแดน ทำให้เกิดเป็นเขตแดนแม่น้ำปรโลกที่พิเศษอย่างยิ่ง ชั่วร้ายมาก”

นางหยิบอัสนีทะลวงเมฆออกมาจากอกเสื้อก่อนจะยิงขึ้นฟ้า “เพื่อความปลอดภัย แจ้งพวกเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์ก่อนจะดีกว่า!”

ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวแดงถือดาบใหญ่เปลวเพลิง “เขตแดนนี้กับค่ายกลมายาแปลกจริงๆ แต่ก็ไม่มากพอจะคุกคามถึงผู้สูงศักดิ์สวรรค์ พวกเจ้าอยู่ที่นี่รอกำลังเสริมกลุ่มอื่น ข้าจะเข้าไปสำรวจเส้นทางก่อน”

เอ่ยจบแล้ว ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวแดงก็เร่งรีบไปยังอีกด้านของสะพานจำใจ ปกติหากเจอเขตแดนพิเศษ แดนลับหรือโลกเล็กจะต้องให้คนเข้าไปสำรวจเส้นทางก่อน

เผื่อว่าเจออันตรายร้ายแรงอย่างมวลอากาศแปรปรวน ทุกคนจะได้ไม่ตายไปพร้อมกัน

แต่คนที่ไม่รอสำรวจเส้นทางอย่างผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวแดงหาได้ยากมาก

“ศิษย์พี่หญิงเป็นคนใจร้อนเช่นนี้แหละ” ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวพูดไม่ออกบอกไม่ถูก “ศิษย์พี่หญิงตันอู่ พวกเราก็ตามเข้าไปช่วยด้วยแล้วกัน!”

ผู้สูงศักดิ์สวรรค์ตันอู่ขบคิดก่อนจะพูดขึ้น “ข้าพอรู้จักเขตแดนนี้มาบ้าง ข้าตามไปก็พอ ศิษย์น้องหญิงบัวขาวอยู่ที่นี่เถอะ! ถึงอย่างไรผู้สูงศักดิ์กับผู้จริงแท้พวกนี้ หากไม่มีผู้สูงศักดิ์สวรรค์ปกป้อง เกิดผู้สูงศักดิ์สวรรค์ของลัทธิวิญญาณร้ายโจมตี เกรงว่าคงมีอันตราย”