บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 282

บทที่ 282 แบ่งตามรุ่นแล้ว นั่นคือปู่น้อยของเจ้า

หลังจากได้ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานฟื้นพลังปราณเดิม การฝ่าด่านเคราะห์ของเอ๋าปิงราบรื่นมาก

สายฟ้าเคราะห์ภัยกลายเป็นดาบฟันใส่เปลือกไข่ แต่เอ๋าปิงก็ใช้วิชารวมเป็นเกราะมังกรต้านไว้

สายฟ้าน่าเกรงขามนั้นกำลังชะล้างสายเลือดในกายเอ๋าปิง ทำให้นางมีกายเนื้อในชีวิตที่สองสมบูรณ์แบบกว่าเดิม

ไม่นานเมฆเคราะห์บนฟ้าก็เริ่มสลายไป

แสงตะวันสาดส่องบนยอดเขาบุตรศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง ส่องลงบนไข่มังกรใบนั้น

กึก~

ไข่มังกรแตกออก เด็กหญิงในชุดกระโปรงดำอายุราวห้าหกขวบปรากฏกายตรงหน้าทุกคน

นางแผ่กลิ่นอายพลังจุดสูงสุดแก่นพลังทอง กระทั่งพลังยังเหนือกว่าผู้สูงศักดิ์ดวงจิตดรุณธรรมดาไปไกลมาก ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง

ใบหน้าที่งดงามถึงขีดสุดเผยมาตรงหน้าทุกคนเช่นกัน ดูแล้วน่ารักมาก

แต่แม้ใบหน้าจะดูเยาว์วัยน่ารัก แต่รูปร่างของเด็กหญิงคนนี้ก็ชั่วร้ายมากจริง โอ่อ่ายิ่งใหญ่

เป็นมังกรยักษ์ชั่วร้ายตัวหนึ่งเลย!

“พี่สาวมังกรน่ารักมาก เหตุใดข้าถึงไม่เคยเจอนางบนเกาะมังกรมาก่อน”

ภายในดวงตาเอ๋าอูกลางไอม่วงปกคลุมขยับประกายดาวระยิบระยับ พูดพึมพำกับตัวเองว่า “ระดับความเข้มของสายเลือดก็สูงมาก ไม่อยากเชื่อว่าจะแกร่งกว่าข้า!”

มองมาแล้ว นางมองมาแล้ว!

ใบหน้าเยาว์วัยของเอ๋าอูแดงขึ้นนิดๆ

เพราะเด็กหญิงในชุดกระโปรงดำบนยอดเขาบุตรศักดิ์สิทธิ์เหมือนจะรู้สึกถึงกลิ่นอายพลังของเขา

นางหมุนตัวมามองทางเอ๋าอู ก่อนจะกลายเป็นมังกรดำตัวหนึ่งบินขึ้นฟ้ามาลงตรงหน้าเอ๋าอู

จากนั้นนางคืนร่างเดิม มองเอ๋าอูจากด้านบน วางมาดข่มมังกรน้อย “เจ้า คือไอ้เด็กน้อยบนเกาะมังกรดำรึ”

ไอ้เด็กน้อยหรือ

พี่สาวบ้านี่กำลังหยามข้าอยู่!

บัดซบ ข้าเด็กตรงไหนกัน! เห็นๆ อยู่ว่าไม่ใช่เด็กน้อยแล้ว!

เอ๋าอูโมโหจนหน้าแดงขึ้นมา เดิมทียังคิดว่าพี่สาวน้อยคนนี้น่ารักมาก น่าเสียดายปากร้าย

เอ๋าอูเอามือข้างหนึ่งชี้หน้าเอ๋าปิง มืออีกข้างเท้าสะเอวทำเสียงขึ้นจมูก “โอหัง ข้าคือเอ๋าอูองค์รัชทายาทลำดับเจ็ดแห่งเกาะมังกรดำทะเลเหนือ เจ้ากล้าเสียมารยาทรึ”

ตึง~

เอ๋าอูโดนเคาะกะโหลกลงไปนอนกับพื้น บนศีรษะมีซาลาเปาลูกใหญ่นูนขึ้นมา

เอ๋าปิงเท้าสะเอวทำเสียงขึ้นจมูกเช่นกัน “องค์รัชทายาทลำดับสองแห่งเกาะมังกรดำเอ๋าเหลยเป็นอะไรกับเจ้า”

องค์รัชทายาทลำดับสองเกาะมังกรดำ นั่นไม่ใช่พี่รองรึ เขาไม่ได้ชื่อเอ๋าลี่รึ เปลี่ยนเป็นเอ๋าเหลยตั้งแต่เมื่อไร

เอ๋าอูคลึงซาลาเปาลูกใหญ่เหนือศีรษะ ก่อนจะพูดอย่างน่าสงสาร “พี่สาว ท่านจำผิดหรือไม่ พี่รองข้าไม่ได้ชื่อเอ๋าเหลย”

เอ๋าปิงครุ่นคิดแล้วจึงถาม “เช่นนั้นเกาะมังกรดำมีผู้อาวุโสชื่อเอ๋าเหลยหรือไม่”

เมื่อเห็นเอ๋าปิงชูกำปั้นเด็กหญิงขึ้น เอ๋าอูก็เลือกยอมแพ้อย่างชาญฉลาด “มี มี ท่านปู่ข้าชื่อเอ๋าเหลย พี่สาวท่าน…ท่านเรียกหาปู่ข้ามีเรื่องอะไรรึ”

ปู่หรือ

เอ๋าเหลยคือปู่ของไอ้เด็กนี่รึ

เอ๋าปิงอึ้งไป สายตาที่มองเอ๋าอูค่อยๆ มีความเมตตาของมารดาเพิ่มมาหลายส่วน

“ไม่นึกเลยๆ เสี่ยวเหลยจื่อเจ้ามังกรคนตรงนั่นจะมีหลานชายแล้ว ไม่มีหลักแห่งสวรรค์จริงๆ!”

เอ๋าอูมุมปากกระตุกเล็กน้อย ร่างถอยไปเงียบๆ หลายก้าว ก่อนพูดด้วยความหวาดกลัว “ปู่ข้าคือราชามังกรดำรุ่นก่อน”

“พี่สาว ถึงท่านจะมีสายเลือดและพรสวรรค์สูงมาก แต่เสียมารยาทกับปู่ข้าเช่นนี้ จะต้องถูกลงโทษ”

ถูกลงโทษหรือ

เอ๋าปิงขยับร่างมาปรากฏตรงหน้าเอ๋าอู ก่อนใช้สองมือบีบแก้มตุ้ยนุ้ยของเขา ขยับดึงไปมา

นางหัวเราะเหอๆ “ข้าว่าเอ๋าเหลยไม่กี่คำก็ต้องถูกลงโทษรึ ตอนนี้เจ้าตัวอ้วนขนาดนี้แล้วรึ แล้วก็ ใครใช้ให้เจ้ากล้าเรียกข้าว่าพี่สาว”

อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ขยำหน้าไอ้ลูกมังกรนี่ขึ้นเป็นก้อนเนื้อตุ้ยนุ้ย ให้สัมผัสดีมากจริงๆ

เอ๋าอูโดนบีบหน้าเป็นแบบนี้ก็คับแค้นใจอย่างยิ่ง “ไม่ให้ข้าเรียกพี่สาว แล้วจะให้เรียกว่าอะไร”

เอ๋าปิงปล่อยหน้าเอ๋าอูออก ก่อนหยิบป้ายคำสั่งสีดำอันหนึ่งออกมาอย่างชั่วร้าย “นี่คือป้ายฐานะข้า เจ้าดูเอาเอง”

เอ๋าอูรับป้ายคำสั่งแล้วก็ถอยกรูไปอยู่ข้างฉีเซ่าเสวียน น้ำตาไหลลงมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ

ถึงพี่สาวคนนี้จะหน้าตาดี แต่ก็โหดร้ายเกินไป

มังกรตัวเมียฉุนเฉียวเช่นนี้จะต้องหาคู่ไม่ได้แน่ๆ~

เอ๋าอูก้มหน้ามองป้ายคำสั่งที่เอ๋าปิงมอบให้ พบว่าป้ายคำสั่งนี้แกะสลักมังกรดำห้ากรงเล็บที่กำลังแยกเขี้ยวกางกรงเล็บตัวหนึ่ง แผ่กระจายกลิ่นอายบ้าอำนาจที่มาเยือนใต้หล้าอย่างองอาจ

นี่คือสัญลักษณ์ของเกาะมังกรดำทะเลเหนือ ขุมอำนาจใหญ่ในห้าดินแดนยังไม่กล้าเมินเฉยต่ออำนาจของป้ายคำสั่งนี้

และอีกด้านของป้ายคำสั่งแกะสลักเป็นห้าอักษรใหญ่ ‘ราชกุมารี เอ๋าปิง’

ราชกุมารีแห่งเกาะมังกรดำ เอ๋าปิง ชื่อคุ้นหูมาก~

………..

ซี้ด~

ซี้ดๆๆ~

ซี้ดๆๆๆๆ~

เอ๋าอูนึกขึ้นได้แล้วว่าเคยได้ยินท่านพ่อเอ่ยถึงนามนี้

ราชกุมารีเอ๋าปิงเป็นธิดาสวรรค์ที่แกร่งที่สุดของเกาะมังกรดำเมื่อหมื่นปีก่อน มีสายเลือดระดับเก้าที่อยู่สูงสุด

ในกลียุคตอนนั้น เอ๋าปิงแห่งเกาะมังกรดำทะเลเหนือกับราชินีหงส์อมตะจากเทือกเขานิพพานดินแดนทักษิณ เป็นธิดาสวรรค์ที่มีพรสวรรค์แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าปีศาจ

หากไม่ใช่เพราะเอ๋าปิงหายสาบสูญอย่างลึกลับในสงครามครั้งนั้น นางจะต้องเป็นสุดยอดผู้นำของเกาะมังกรดำทะเลเหนือ นำพาเผ่ามังกรดำเทียบเท่าสูสีกับเผ่าหงส์อย่างแน่นอน

เหตุใดพี่สาวน้อยคนนี้ถึงมีป้ายคำสั่งนี้ อีกทั้งแรงกดดันจากสายเลือดนางไม่ใช่สิ่งที่เผ่ามังกรระดับแปดจะมีได้เลย

หรือว่า เอ๋าอูสูดลมหายใจเย็นๆ เฮือกหนึ่ง ตกใจจนพ่นลมหายใจมังกรออกมาจากจมูก “ท่านๆๆๆ!”

เอ๋าปิงเท้าสะเอว เชิดหน้ายืดอกอย่างยิ่งใหญ่

นางพยักหน้าอย่างลำพองใจ “ไม่ผิด ข้าคือพี่สาวของเอ๋าเหลย วัดตามการแบ่งรุ่นแล้ว เจ้าควรจะเรียกข้าว่าท่านย่า!”

ทะ…ท่านย่า?

เอ๋าอู่มองสาวน้อยโลลิเขามังกรที่สูงกว่าตนครึ่งตัว มุมปากกระตุกอย่างบ้าคลั่ง

นี่มันบ้าอะไรกัน

พี่สาวน้อยคนนี้คือท่านย่าของข้ารึ ล้อข้าเล่นเกินไปแล้ว!

ไหนบอกว่าท่านย่าเอ๋าปิงหายตัวไปเมื่อหมื่นปีก่อน ไฉนข้าถึงเจอนางได้ล่ะ

เอ๋าอูเหม่อมองเอ๋าปิง เวลานี้เกิดความสงสัยในชีวิตมังกรนิดๆ ตอนนี้เองฉีเซ่าเสวียนข้างกายพูดด้วยความสงสัย

ฉีเซ่าเสวียนถือง้าวมังกรสวรรค์ ไอม่วงวนเวียนทั้งตัว จ้องเอ๋าปิงตรงๆ “หากข้าจำไม่ผิด หญิงมังกรเอ๋าปิงคงอยู่เมื่อหมื่นปีก่อน ท่านเรียกตัวเองว่าหญิงมังกรเอ๋าปิง แต่มีหลักฐานหรือไม่ แค่ป้ายคำสั่งมังกรดำอย่างเดียวเกรงว่าจะไม่เพียงพอให้เชื่อกระมัง!”

สารภาพตามตรง ฉีเซ่าเสวียนปวดร้าวแล้ว

เขาได้รับการยอมรับจากองค์รัชทายาทเกาะมังกรดำทะเลเหนือ ได้ทำสัญญาเทพมังกร นี่ทำให้เขาภูมิใจมาตลอด ถึงอย่างไรเขาก็รู้ว่าตลอดหลายร้อยปีมานี้มีแค่เขาที่ได้เป็นนักรบมังกรที่เผ่ามังกรดำยอมรับ นี่คือเกียรติยศยิ่งใหญ่

แต่วันนี้ เขากลับพบมังกรดำตัวที่สองในแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์

มังกรดำตัวนี้ไม่ใช่แค่มีสายเลือดแข็งแกร่งเหนือธรรมดา ทำให้เอ๋าอูมังกรดำระดับแปดรู้สึกถูกกดดันทางสายเลือดเท่านั้น ที่สำคัญกว่านั้นคือยังเป็นหญิงมังกรชั่วร้าย!

หญิงมังกรน่ะ~

หญิงมังกรที่ขี่ได้!

ฉีเซ่าเสวียนจะเป็นบ้าแล้ว กลิ่นมะนาวทำให้เขารู้สึกไม่ดีไปทั้งตัว

และที่สำคัญกว่านั้นคือ เขาไม่หวังจะให้ยัยหนูนี่เป็นเอ๋าปิงเอาเสียเลย

เพราะการแบ่งรุ่นของนักรบมังกรจะวัดตามเผ่ามังกรที่ทำสัญญา

อย่างเช่นฉีเซ่าเสวียนทำสัญญาเทพมังกรกับเอ๋าอู เช่นนั้นเขาจะมีศักดิ์แบ่งรุ่นของเผ่ามังกรเท่ากับเอ๋าอู ปกติจะเรียกราชามังกรดำทะเลเหนือว่าท่านลุง

เมื่อพบเอ๋าเหลยราชามังกรดำรุ่นก่อน การแบ่งรุ่นของเขาจะต่ำลงไปสองรุ่น

หากยัยเด็กผมเหลืองนี่คือราชกุมารีเอ๋าปิงแห่งเผ่ามังกรเมื่อหมื่นปีก่อนจริงๆ ฉีเซ่าเสวียนก็ต้องเรียกนางว่าท่านย่า

และหากฉีเซ่าเสวียนฟังไม่ผิด ยัยเด็กนี่ให้บุตรศักดิ์สิทธิ์เรียกนางว่า…พี่ปิง

ซี้ด หากกำหนดการแบ่งรุ่นตามนี้จริงๆ ฉีเซ่าเสวียนรู้สึกขนหัวลุกขึ้นมาแล้ว!

ไม่ได้ๆ นางไม่มีทางใช่เอ๋าปิงเด็ดขาด

ไม่มีทางเด็ดขาด!

…….

เมื่อเห็นฉีเซ่าเสวียนกับเอ๋าอูที่กำลังสงสัยในชีวิต ใบหน้าสาวโลลิงดงามของเอ๋าปิงก็ขมวดคิ้วเป็นปมขึ้นมาช้าๆ

นางจ้องฉีเซ่าเสวียนตาเขม็ง “เจ้ากำลังสงสัยในฐานะข้ารึ สามหาว!”

กรรซ~

เสียงคำรามมังกรสะท้านฟ้า เอ๋าปิงพลันมาปรากฏตรงหน้าฉีเซ่าเสวียน

“กรงเล็บมังกรสวรรค์~”

การโจมตีนี้ดูเหมือนเบามาก แต่ฉีเซ่าเสวียนกลับมีสีหน้าจริงจังอย่างยิ่ง

“เกราะเทพหมื่นมังกร!”

ไอม่วงมหาศาลพลันรวมขึ้นตรงหน้าฉีเซ่าเสวียน กลายเป็นเกราะโล่เกล็ดมังกรสีม่วง

เอ๋าปิงทำหน้าเย้ยเยาะ มือเล็กเรียวประทับบนเกราะโล่

กรรซ!

ช่วงที่เขาเหยียบตรงตีนเขาบุตรศักดิ์สิทธิ์ ตรงจุดที่เท้าเหยียบเกิดดอกไม้วิญญาณนับไม่ถ้วนเบ่งบานงดงามมองไม่หวาดไม่ไหว กระทั่งพลังปราณเดิมที่เสียไปยังฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว

เวลานี้เขากลายเป็นจุดเด่นของทุกคนโดยรอบ

………

ตอนนี้พวกจางอวิ๋นซีบอกเรื่องที่ฉีเซ่าเสวียนมาท้าทายแล้ว

เสิ่นเทียนไม่โกรธตรงนี้

ถึงอย่างไรเขาก็ทำสัญญาเทพมังกรกับเอ๋าปิงแล้ว เป็นพันธมิตรกับเผ่ามังกรดำทะเลเหนือแล้ว

ตามประเพณีของนักรบมังกร เขามีศักดิ์ในเผ่ามังกรเท่ากับเอ๋าปิง หรือก็คือสูงกว่าเอ๋าอูสองรุ่น

และฉีเซ่าเสวียนทำสัญญาเทพมังกรกับเอ๋าอู จึงมีศักดิ์เท่ากับเอ๋าอู หรือก็คือต่ำกว่าเอ๋าปิงสองรุ่น

ถ้าปัดๆ ตัวเลขแล้ว รุ่นของฉีเซ่าเสวียนจะต่ำกว่าเสิ่นเทียนสองรุ่น ต้องเรียกเสิ่นเทียนว่า…ปู่

เสิ่นเทียนจึงใจกว้างกับคนรุ่นหลานมาก

ถึงอย่างไรก็เป็นผู้อาวุโส จะไปโกรธอะไรเด็กมัน ไม่จำเป็นเลยจริงๆ

เสิ่นเทียนมองฉีเซ่าเสวียนกับเอ๋าอูด้วยความเมตตา “พี่ปิง อ่อนโยนกับพวกเด็กๆ หน่อยเถอะ”

เอ๋าอูมองพี่ชายหล่อเหลาตรงหน้ากะพริบตาปริบๆ รู้สึกว่าเขาเหมือนจะหล่อเหลากว่าพี่เซ่าเสวียนอีก

อีกทั้งนิสัยก็ดี ให้ความรู้สึกเหมือนอาบสายลมใบไม้ผลิ พี่ชายนิสัยเช่นนี้ไฉนถึงทำสัญญาเทพมังกรกับท่านย่ากัน ไม่รังเกียจอายุท่านย่ารึ

เสิ่นเทียนชำเลืองตามองแตงบนศีรษะของเอ๋าอูเงียบๆ ก่อนตาเป็นประกายขึ้นมา “เจ้าลูกมังกรน้อย ดูมีกำลังวังชาจริงๆ”

เอ๋าอูมุมปากกระตุกเล็กน้อย อะไรคือลูกมังกรน้อย ข้าเด็กตรงไหนกัน!

เหอะๆ มองจากในแง่มุมหนึ่ง ข้าอายุมากกว่าเจ้าอีก!

ตึง~

โดนทุบหัวไปอีกที ซาลาเปานูนขึ้นมาบนศีรษะเอ๋าอู

จู่ๆ เอ๋าอูก็มีซาลาเปาเพิ่มมาบนศีรษะอีกลูก ซ้ายลูกขวาลูกเท่ากัน

เอ๋าอูอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา “ท่านย่า อะไรอีก”

เอ๋าปิงแค่นเสียงขึ้นจมูก “ผู้อาวุโสกำลังพูดกับเจ้า มีมารยาทหรือไม่ แบ่งตามรุ่นแล้ว นั่นคือปู่น้อยของเจ้า!”

เอ๋าอูมุมปากกระตุกอย่างบ้าคลั่ง เขาเป็นถึงองค์รัชทายาทมังกรลำดับเจ็ดแห่งเกาะมังกรดำผู้ยิ่งใหญ่ กลับให้เขาเรียกเผ่ามนุษย์คนนี้ว่าปู่ เขาจะไม่…

แต่เมื่อเห็น ‘ฝ่ามือมาร’ ของเอ๋าปิงลอยขึ้นมาช้าๆ เอ๋าอูก็รีบโค้งตัวเก้าสิบองศา “ขอคารวะท่านปู่น้อย!”

ฮือๆ อูอูคับอกคับใจ แต่ว่าอูอู…ฮือๆ อูอูไม่พูด!

“เด็กน้อยไม่รู้เรื่องรู้ราว พี่ปิงอย่าโมโหไปเลย”

เสิ่นเทียนถอนหายใจเบา ก่อนจะหยิบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานขวดเล็กมาจากแหวนเวหา และทาบนหัวโนของเอ๋าอูเบาๆ

ทันใดนั้น ซาลาเปาบนศีรษะเอ๋าอูก็ยุบลงไปอย่างรวดเร็วในระดับสายตามองทัน ทางด้านเอ๋าอูก็ซาบซึ้งใจจนน้ำตาไหลพราก

แม้เขาจะอายุน้อย แต่ก็ไม่ใช่มังกรที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร

เขารู้ได้ว่าพี่ชายเสิ่นเทียนคนนี้…ท่านปู่น้อยคนนี้ ไม่มีเจตนาร้ายกับเขา

แค่ข้าโดนทุบหัวโน ท่านปู่น้อยกลับเอายาศักดิ์สิทธิ์อย่างของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานมารักษาให้ข้า

ยิ่งใหญ่ ยิ่งใหญ่มาก!

อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ความรู้สึกเย็นๆ นี่สบายจริงๆ

จากนี้หากข้าไม่สบาย ก็ใช้ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานรักษาได้

ถึงอย่างไรพี่เซ่าเสวียนก็เหมือนจะมีของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานไม่น้อยเช่นกัน น่าจะใช้ข้าใช้ได้อย่างไม่เสียดาย

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเหตุใดตอนที่ท่านปู่น้อยเสิ่นเทียนทาของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานให้ข้าถึงเอาแต่จ้องศีรษะข้า หรือว่าบนศีรษะข้ามีอะไร

ข้ามเรื่องเสิ่นเทียนคิดอะไรไม่ดีกับเอ๋าอูไป ตอนนี้เอ๋าปิงมองฉีเซ่าเสวียนอีกครั้ง

นางมองฉีเซ่าเสวียนพลางพูดอย่างเฉยชา “ตามการแบ่งรุ่นแล้ว เจ้าต้องเรียกข้าว่าท่านย่า เรียกเสิ่นเทียนว่าท่านปู่น้อยเหมือนกัน นักรบมังกรรุ่นเยาว์สมัยนี้ไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ขนาดนี้เชียวหรือ ผ่านการทดสอบมาได้อย่างไรกัน

ยังมองอีก มองอะไร รีบเรียกสิ!”

เมื่อเห็นเอ๋าปิงที่ตัวสูงแค่ท้องตนและยังเท้าสะเอววางมาดผู้อาวุโสแล้ว ฉีเซ่าเสวียนพลันมีสีหน้าย่ำแย่อย่างยิ่ง

พระผู้เป็นเจ้าหาที่สิ้นสุดมิได้ ครั้งนี้แซ่ฉีมาอย่างองอาจยิ่งใหญ่หมายจะเป็นดั่งเทพสวรรค์ลงมายังโลกมนุษย์ เอาชนะสี่คนด้วยตัวคนเดียว

ต่อให้เกิดเหตุไม่คาดคิดบ้าง ถูกสามอัจฉริยะเทพสวรรค์ขวางเอาไว้ เรื่องเสแสร้งล้มเหลว

แต่ดีเลวอย่างไรก็หนึ่งสู้สามแพ้อย่างสมเกียรติ ขอแค่เอาชนะบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ได้ ก็จะกู้หน้าคืนมาได้บ้าง

ทว่าตอนนี้เจอสาวน้อยหมื่นปีก่อน ไม่ใช่แค่มีท่านย่าเพิ่มมาอีกคน แต่บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ยังกลายเป็นท่านปู่น้อยอีก

ศัตรูคู่อาฆาตกลายเป็นปู่น้อยของตน นี่มันบทเทพเซียนอะไรกัน

นี่จะนอกบทเกินไปแล้วกระมัง!

…………………….