บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 321

บทที่ 321 สุดทางเซียนใครจะอยู่สูงสุด เมื่อพบเสิ่นเทียนถึงได้สงสัยในชีวิต

ตอนนี้ หวังเสินซวีเข้มแข็งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เป็นผู้มีกายเทพท้องนภา หวังเสินซวีจึงเก็บตัวมานานมาก

เห็นๆ อยู่ว่ามีศักยภาพสูงสุดในรุ่นเยาว์ แต่ยังไม่อาจโอ้อวดต่อหน้าทุกคนได้

ความเจ็บปวดนี้ ความคับอกคับใจนี้ มีใครเข้าใจหวังเสินซวีบ้าง

โอรสสวรรค์คนใดบ้างที่ไม่มีความโอหังของตนเองอยู่ในใจ

โอรสสวรรค์คนใดบ้างที่ยอมถูกคนอื่นกดขี่ ได้แต่เงยหน้ามองโอรสสวรรค์คนอื่นเปล่งประกายแสงหมื่นจั้ง

ไม่มี!

หากไม่ใช่เพราะอายุขัยไม่อนุญาต หวังเสินซวีคงเที่ยวเล่นสร้างเรื่องราวใหญ่โตไปแล้ว

คิดว่าศิษย์น้องหญิงเหมยหลันจู๋จวี๋ทั้งสี่โน้มน้าวให้หวังเสินซวีรับคำท้าสู้ เพียงเพราะพวกนางอยากให้หวังเสินซวีตายหรือ

ไม่ใช่แน่นอน อย่างน้อยก็ไม่ใช่ทั้งหมด!

พวกนางเติบโตมากับหวังเสินซวีตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ แทบจะถือว่าเป็นสหายกัน จึงรู้สึกว่าหลายสิบปีมานี้หวังเสินซวีไม่มีความสุขเลย กระทั่งอึดอัดใจมาก

ศิษย์น้องหญิงทั้งสี่โน้มน้าวให้หวังเสินซวีรับคำท้าของฉีเซ่าเสวียน จากในแง่มุมบางอย่าง คือหวังจะให้ศิษย์พี่ได้สู้อย่างถึงอกถึงใจจริงๆ สักครั้ง จากนั้นได้หลุดพ้น

แต่หวังเสินซวีหนีออกจากดินแดนบูรพามาทะเลอุดร หรือว่าแค่เพราะกลัวตายจริงๆ

ไม่ใช่เด็ดขาด ตนเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์ท้องนภา จะไม่อยากแกร่งกว่าใครจริงๆ หรือ

ที่หวังเสินซวีหนีมาเพราะกลัวว่าตอนเผชิญหน้ากับฉีเซ่าเสวียน…จะอดใจตัดชีวิตสิ้นชีพไปเหมือนอย่างที่ศิษย์น้องหญิงทั้งสี่โน้มน้าวจริงๆ ไม่ได้!

การเลือกจากความรู้สึกกับเหตุผลไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

บุตรศักดิ์สิทธิ์ท้องนภาหวังเสินซวีอึดอัดใจมานานมาก เหมือนกับกักน้ำป่าไว้หมื่นจั้ง

และตอนนี้ในที่สุดเขาก็ได้คัมภีร์วสันต์อมตะนิรันดร์มา แรงกดดันด้านอายุขัยพลันคลายออกเก้าส่วน

เงามืด ความคับอกคับใจ ความแค้นและอึดอัดใจที่อัดแน่นอยู่ในใจมาหลายสิบปี ตอนนี้ไหลออกมาเหมือนกับน้ำหลาก

หวังเสินซวี ต้องหาคนมาระบายออก!

……

ตอนนี้ในแดนลับเต่าดำ เสิ่นเทียนมีบุญคุณมอบวิชาและมอบสมบัติให้หวังเสินซวี เรียกได้ว่ามีบุญคุณยิ่งใหญ่ดั่งภูเขา

หวังเสินซวีย่อมไม่มีทางระบายกับเสิ่นเทียน อีกทั้งในใจเขายังมีความละอายใจอยู่นิดๆ ถ้าลงมือกับสหายเสิ่นจริงๆ เกรงว่าตนคงได้สงสัยในชีวิตยิ่งกว่าเดิม

ส่วนเอ๋าอู ดูเหมือนเด็กดื้อ อีกทั้งยังหน้าตาน่ารัก มิหนำซ้ำยังไม่ก้าวสู่ระดับผู้สูงศักดิ์เลย

หากลงมือกับเขาหวังเสินซวีก็รู้สึกขายหน้านิดๆ เหมือนรังแกสหายตัวน้อย

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็เหลือเพียงฉีเซ่าเสวียนแล้ว

สารภาพตามตรง หวังเสินซวีไม่ถูกชะตาฉีเซ่าเสวียนมาไม่ใช่แค่วันสองวัน

เป็นโอรสสวรรค์สูงสุดของดินแดนบูรพาเหมือนกัน ถ้าบอกว่าบุตรพุทธะขู่ตัวกับฟางฉางอยู่อันดับสองกับสามในรายนามแก่นพลังทองอย่างสมศักดิ์ศรีแล้ว

เช่นนั้นหวังเสินซวีอยู่อันดับสี่รายนามแก่นพลังทอง ความจริงเขาไม่ยอมรับอยู่ในใจมาตลอด เพราะเขาเชื่อว่าศักยภาพแท้จริงของเขาไม่แพ้ฉีเซ่าเสวียนเลย

เพียงเพราะกายเทพท้องนภาต้องสาป สำแดงคัมภีร์จักรพรรดิท้องนภาต้องลดชีวิต ดังนั้นเขาถึงได้แต่เอาตัวรอดไปวันๆ

ตอนนี้ได้วิธีแก้คำสาปแล้ว หวังเสินซวีคิดว่าเขาก็อยากลองเป็น ‘อันดับหนึ่งใต้ฟ้า’ เช่นกัน!

“คนแซ่ฉี แซ่หวังไม่ถูกชะตาเจ้ามานานมากแล้ว! มา มาสู้กับข้า!”

ท่ามกลางแสงเงินปกคลุมทั่วร่าง ทั้งตัวหวังเสินซวีหลอมรวมเข้ากับมวลอากาศ นี่คือวิชาลับในคัมภีร์จักรพรรดิท้องนภา

หลังจากสำแดงวิชาลับนี้ หวังเสินซวีจะต้านการโจมตีของศัตรูได้มากกว่าเก้าส่วนขึ้นไป ตนแทบจะอยู่ในแดนไร้พ่าย เรียกได้ว่ามีความสามารถระดับตัวโกง

เขามองฉีเซ่าเสวียนไกลๆ สองมือพลันประสานมุทรา “ค่ายกลกระบี่ท้องนภา เปิด!”

เมื่อเกิดหนึ่งความคิด มิติก็ปั่นป่วน

มิติพลันผันผวน พลังแห่งมิติไร้ที่สิ้นสุดกลายเป็นกระบี่เทพหลายเล่มปกคลุมตัวหวังเสินซวีไว้ตรงกลาง

ดวงตาขอบตาดำของเขาเพ่งมอง มุทราในมือพุ่งใส่ฉีเซ่าเสวียนในทันใด ไอกระบี่มิติไร้ที่สิ้นสุดตัดสลับกัน

“เจ้าคิดว่าเจ้าจะสู้ไหวรึ”

ฉีเซ่าเสวียนยิ้มเยาะ เขารู้สึกว่าตอนนี้พลังค่ายกลกระบี่ของหวังเสินซวีแข็งแกร่งอย่างยิ่ง

แต่แล้วอย่างไร

เขาฉีเซ่าเสวียนบุกฝ่าไร้พ่ายในรุ่นเยาว์ดินแดนบูรพา ย่อมมีหัวใจไร้พ่าย

ก็เหมือนที่สหายเสิ่นบอก คนที่เคยถูกเขาฉีเซ่าเสวียนกดขี่ไว้ใต้ล่าง ก็อย่าได้คิดพลิกตัวขึ้นมาเหนือศีรษะเขาได้อีกตลอดกาล

ตำแหน่งอันดับหนึ่งใต้ฟ้านี้ เขาไม่เคยคิดจะยกให้ใครทั้งนั้น!

……..

เนตรสวรรค์เคหาสน์ม่วง!

เนตรสวรรค์สีม่วงตรงระหว่างคิ้วเปิดออกช้าๆ

ฉีเซ่าเสวียนถือง้าวมังกรสวรรค์มองทะลุมิติ ไอกระบี่มิติมากมายพลันเผยออกมา

จุดที่แปลกที่สุดของไอกระบี่มิติคือมันไร้รูปไร้ร่องรอย แทบจะป้องกันไม่ได้ เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในการโจมตีที่ประหลาดที่สุด

ทว่าเนตรสวรรค์ของฉีเซ่าเสวียนมีความสามารถลึกลับ กลับมองทะลุไอกระบี่มิติพวกนี้ได้ กระทั่งคาดการณ์วงโคจรของไอกระบี่พวกนี้ได้

ง้าวมังกรแปดรกร้าง!

ไอม่วงไร้ที่สิ้นสุดข้างหลังไหลเชี่ยว พลันกลายเป็นเงามังกรเต็มผืนฟ้า

ฉีเซ่าเสวียนกวัดแกว่งง้าวมังกรในมือ ยิงประกายง้าวออกไปหมื่นสาย เวลานี้โดยรอบฟ้าดินเต็มไปด้วยเงาง้าว

ไอกระบี่มิติพวกนั้นทำลายการป้องกันไม่สำเร็จเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าฉีเซ่าเสวียน ถูกเขากันไว้ได้ทั้งหมด ข้ามผ่านแม่น้ำมาไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว

แน่นอน ถึงอย่างไรไอกระบี่พวกนี้ก็สร้างขึ้นจากอายุขัยของหวังเสินซวี แม้จะไม่ใช่การโจมตีสู้สุดชีวิตที่เผาอายุไปห้าสิบปี แต่ก็มีอานุภาพค่อนข้างไม่ธรรมดา

เมื่อขอบตาดำของหวังเสินซวีหนักขึ้น ฉีเซ่าเสวียนก็เริ่มมีสีหน้าจริงจังขึ้นมาทีละนิด เหงื่อลากผ่านหน้าผาก

เขา บุตรศักดิ์สิทธิ์เคหาสน์ม่วงฉีเซ่าเสวียน อันดับหนึ่งใต้ฟ้า กลับถูกเจ้าหวังเสินซวีกดดัน!

ไอ้ผีขี้ขลาดเผาชีวิตตัวเองขึ้นมาจริงๆ แล้ว ไม่อยากเชื่อว่าจะแข็งแกร่งเช่นนี้!

ฉีเซ่าเสวียนต้องยอมรับว่าเสิ่นเทียนพูดไว้ไม่ผิด หากอยู่ในสภาวะเผาชีวิต หวังเสินซวีไม่อ่อนแอไปกว่าเขาเลย กระทั่งในระดับบางอย่าง หวังเสินซวียังแกร่งกว่าเขาอีก

เพราะจนถึงตอนนี้ ฉีเซ่าเสวียนยังคงได้แต่ต่อต้านค่ายกลกระบี่ท้องนภา ไม่อาจใช้วิชาสายฟ้าทำลายค่ายกลนี้ได้

แม้ช่วงเวลาหนึ่งหวังเสินซวีจะทำอะไรฉีเซ่าเสวียนไม่ได้ แต่สำหรับแซ่ฉีแล้วนี่คือความอัปยศ!

“ข้ายอมรับว่าเจ้ามีศักยภาพแข็งแกร่งมาก มีคุณสมบัติสู้กับข้า”

ฉีเซ่าเสวียนดวงตาเร่าร้อนขึ้นมา “เพียงแต่ว่าแค่ค่ายกลกระบี่ระดับนี้ ยังทำอะไรแซ่ฉีไม่ได้!”

เพิ่งพูดจบ ไอม่วงหลายพันจั้งข้างหลังฉีเซ่าเสวียนก็หมุนม้วนอย่างบ้าคลั่งราวกับคลื่นลูกใหญ่ กลายเป็นแม่น้ำภูเขาไอม่วงสามสิบสามชั้น

แม้แม่น้ำภูเขาไอม่วงพวกนี้จะแตกกระจายลงอย่างรวดเร็วภายใต้การโจมตีของไอกระบี่มิติ แต่สำหรับฉีเซ่าเสวียนแล้ว ซื้อเวลาได้ครู่หนึ่งก็พอแล้ว

“แปดทิศหกประสาน ฝูงมังกรไร้หัว!”

ง้าวมังกรสวรรค์ในมือหลอมรวมกับตัวเขาเป็นหนึ่งเดียว ฉีเซ่าเสวียนเขย่าร่างกลายเป็นมังกรม่วงตัวหนึ่ง

ไอม่วงมหาศาลวนเวียนรอบตัวเขา ดูยิ่งใหญ่และสง่างามมาก กระทั่งด้านหลังมังกรม่วงนี้ยังเห็นสองปีกสีม่วงรางๆ

นั่นคือความหมายลึกล้ำส่วนหนึ่งของวิชาเผิง ซึ่งฉีเซ่าเสวียนเรียนรู้และนำมาหลอมรวมในง้าวมังกรแปดรกร้าง ทำให้อานุภาพของง้าวมังกรแปดรกร้างเพิ่มขึ้นจนถึงระดับใหม่

ทะลวง!

ร่างฉีเซ่าเสวียนพลันทะลวงมิติออกไป

ศีรษะมังกรม่วงนั้นปรากฏดวงตาที่สาม ดวงตาตรงกลางหน้าผากยิงแสงวิบัติสายหนึ่งออกมา

วิชาลับ…แสงวิบัติเนตรม่วง!

มิติพังทลายลง กระแสปั่นป่วนหลั่งทะลักเข้ามาไม่มีที่สิ้นสุด

มังกรม่วงเงยหน้าคำรามขึ้นฟ้าก่อนพุ่งกระโจนไปในที่หนึ่งของมิติ “ข้าหาเจ้าเจอแล้ว ยอมรับความพ่ายแพ้ของเจ้าเสีย!”

กรรซ์~

มังกรสวรรค์สีม่วงเงยหน้าคำราม มิติพังทลายลงโดยพลัน

หวังเสินซวียืนอยู่กลางกระแสปั่นป่วนของมิติสีดำนั้น ชุดคลุมขาวโบกสะบัด

นัยน์ตาเขาฉายแววตกใจวูบหนึ่ง เห็นได้ชัดว่ากำลังรบของฉีเซ่าเสวียนเหนือกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้

แต่หวังเสินซวีกลับไม่มีสีหน้ายำเกรงเลย แต่หัวเราะเยาะ “หากมีแค่นี้ ยังไม่พอหรอก!”

จอนผมดำเปลี่ยนเป็นสีขาวหิมะช้าๆ

ผิวพรรณรอบๆ ดวงตาสองข้างดำลึกขึ้นกว่าเดิม