บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 351

บทที่ 351 องค์หญิงหลิงหลงปะทะสตรีศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์

ตอนนี้ ในใจองค์หญิงหลิงหลงว้าวุ่นมาก

ถึงนางจะเป็นองค์หญิงของราชวงศ์เซียนต้าฮวง มีฐานะสูงส่ง มีคนมากมายรายล้อมคอยเอาใจ

แต่ความจริงแล้วองค์หญิงหลิงหลงไม่ได้มีประสบการณ์ด้านการคบค้าสมาคมกับคนอื่นมากนัก คนที่มีคุณสมบัติให้นางเข้าหาก่อนมีน้อยมากจริงๆ

ในอดีตทุกครั้งที่องค์หญิงหลิงหลงปรากฏตัวกลางกลุ่มคน คนอื่นๆ ก็จะขยับเข้ามาใกล้ด้วยความตื่นเต้น พยายามจะตีสนิท

แต่องค์หญิงหลิงหลงกลับไม่สนใจเลยแม้แต่นิด

ต่อให้พูดคุยก็แค่ทำแบบขอไปทีเท่านั้น

พูดได้ว่าในผู้โดดเด่นรุ่นเดียวกันทั้งหมด มีเพียงเผชิญหน้ากับผู้สูงส่งสูงสุดหนุ่มในตำนานที่เป็นโอรสสวรรค์ที่แกร่งที่สุดของราชวงศ์เซียนต้าฮวงคนนั้นเท่านั้น องค์หญิงหลิงหลงถึงจะรู้สึกละอายใจเทียบไม่ได้อย่างพบเห็นได้ยาก

แต่ตอนนี้ องค์หญิงหลิงหลงเกิดความรู้สึกละอายใจในตนเองคล้ายๆ กันนั้นอีกครั้ง กระทั่งยังตึงเครียดยิ่งกว่าตอนที่เผชิญหน้ากับหนุ่มคนนั้น

ถึงอย่างไรผู้สูงส่งหนุ่มคนนั้นจะเลิศเลออย่างไร ก็เป็นญาติผู้พี่ขององค์หญิงหลิงหลง เป็นครอบครัวเดียวกัน

แต่บุตรศักดิ์สิทธิ์หนุ่มที่เหนือสามัญที่สุดแห่งยุคคนนี้กลับเพิ่งเจอเป็นครั้งแรก

ชีวิตคนหากเหมือนเพียงแรกพบ พบหน้ากันก็อยากถวายตัว~

แค่กๆ พูดบ้าอะไรกัน

องค์หญิงหลิงหลงหน้าแดงเรื่อ รู้สึกจิตใจปั่นป่วนนิดๆ

เดี๋ยวจะไปอยู่ตรงหน้าบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์คนนั้นแล้ว จะทักทายอย่างไรดี

ได้ยินว่าภาพจำแรกของเด็กหนุ่มที่มองเด็กสาวสำคัญมาก จะให้อีกฝ่ายเกิดความรู้สึกด้านลบไม่ได้เด็ดขาด

ไม่เช่นนั้น ข้าจะชักชวนอัจฉริยะเช่นนี้มาให้ราชวงศ์เซียนต้าฮวงได้อย่างไร จะทำภารกิจที่บิดามอบให้สำเร็จได้อย่างไร

เข้าไปป้องมือคารวะก่อนแล้วพูดว่า ‘ข้าคือองค์หญิงแห่งราชวงศ์เซียนต้าฮวง ไปผจญภัยด้วยกันได้หรือไม่’

ไม่ดี รู้สึกว่ามันลอยไปหน่อย อีกอย่างเด็กสาวจะบุกก่อนมากเกินไปไม่ได้

ไม่เช่นนั้นเกิดอีกฝ่ายปฏิเสธข้าอย่างไม่ไยดี แล้วข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด

หรือจะควบไอกระบี่ประชันกับบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ ต่อสู้ให้ถึงช่วงที่สูสีถึงอกถึงใจแล้วค่อยถอยหนี ไม่ให้เหมือนใครดี

ดูเสแสร้งแกล้งทำมาก แต่องค์หญิงหลิงหลงกังวลว่าตนอาจจะสู้บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ไม่ได้เหมือนกัน

เกิดสองคนยังสู้ไม่ถึงระดับยากจะตัดสินและถึงอกถึงใจ ตนก็เกราะหลุด พ่ายแพ้ย่อยยับล่ะจะทำอย่างไร

อีกทั้งเพิ่งพบหน้ากันก็ลงมือ นี่จะไม่ใช่กุลสตรีเกินไปหน่อยหรือไม่

องค์หญิงหลิงหลงยืนบนหลังหงส์อย่างโอหัง กระบี่ล้ำค่าหยกขาวข้างหลังแผ่ไอกระบี่พุ่งขึ้นฟ้ารวดเร็วและดุดันเป็นพิเศษ

แต่ตัวนางกลับขวางตรงหน้ากลุ่มเสิ่นเทียน ไม่พูดไม่จา มองทุกคนด้วยสีหน้าซับซ้อนมาก

เด็กสาวที่เป็นโรคกลัวสังคมเจอกับบุรุษที่อยากรู้จักด้วย นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

หากไม่ใช่เพราะต้องทำตามคำสั่งบิดา องค์หญิงหลิงหลงคงถอยไปนานแล้ว

การชวนบุรุษหนุ่มหล่อคุยก่อนนี่มันยากเกินไป!

…….

ข้ามเรื่องที่องค์หญิงหลิงหลงขวางหน้าเสิ่นเทียนและว้าวุ่นใจจนนิ้วเท้าจิกพื้นไปก่อน ตอนนี้จางอวิ๋นซีข้างกายเสิ่นเทียนมีแววตาอันตรายขึ้นมาทีละนิด

นางมองหญิงตรงหน้าอย่างไม่เป็นมิตร นางรู้สึกได้ถึงอำนาจคุกคามจากใบหน้าหญิงคนนี้

บัดซบ นางจะต้องเป็นปีศาจน้อยที่หมายปองตัวของศิษย์น้องแน่ๆ!

แล้วก็หญิงหงส์ ดูท่าคงมีฐานะไม่ธรรมดา!

ปรากฏการณ์พยัคฆ์ขาวคำรามนภาข้างหลังจางอวิ๋นซีพลันบดบังฟ้าบังดวงตะวัน

นางมององค์หญิงหลิงหลงด้วยดวงตาดั่งสายฟ้า “เจ้าเป็นใคร ไฉนถึงขวางทางพวกข้า”

การสนทนาระหว่างสตรี บางครั้งก็ไม่ต้องใช้คำพูด

แค่สายตา บางทีก็มากพอจะเข้าใจทุกอย่าง

องค์หญิงหลิงหลงเบนความสนใจจากเสิ่นเทียนไปที่ตัวจางอวิ๋นซี