บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 373

บทที่ 373 หรือว่าจะเป็นเต่านั่น

ปรากฏอีกาดำในเพลิงเทพไร้ที่สิ้นสุด สียังเป็นสีแดงอมทอง

นี่ทำให้คนนึกไปถึงสัตว์เทพระดับสูงบางตัว…อีกาเทพอีกาทอง

เสิ่นเทียนกับเยวี่ยอวิ๋นเต๋อมองหน้ากัน มองอีกาเทพอีกาทองที่มีกลิ่นอายสีดำวนเวียนรอบกายด้วยแววตาตกใจระคนหวาดกลัว

อีกาเทพอีกาทองนี้ถูกพลังแห่งแรงอาฆาตพัวพันกลายเป็นวิญญาณอาฆาต หากเป็นที่อื่นคงไม่เป็นอะไร แต่นี่อยู่ในสุสานมหาจักรพรรดิอีกาทอง

ข้อมูลที่แฝงอยู่ในนั้นทำให้คนคิดแล้วต้องหวาดกลัวสุดขีด

“หรือว่านี่จะเป็นดวงจิตเทพของมหาจักรพรรดิอีกาทอง”

เยวี่ยอวิ๋นเต๋อเหมือนกำลังพึมพำกับตัวเอง แต่ไม่นานก็ส่ายหน้า “มหาจักรพรรดิอีกาทองไม่ได้สิ้นชีพ แต่ลอยขึ้นโลกเซียนไปนานแล้ว จะมีดวงจิตเทพอยู่โลกเบื้องล่างได้อย่างไร

อีกทั้งหากเป็นดวงจิตเทพของมหาจักรพรรดิอีกาทองจริงๆ ก็ไม่มีทางที่จะมีกำลังรบเพียงเพิ่งก้าวสู่ระดับอริยะ ทุกคนทั้งสุสานต้องตาย”

เสิ่นเทียนกวัดแกว่งค้อนเทพกำราบสมุทรปราบอีกาทองแรงอาฆาตไปพลาง พูดอย่างจำใจไปพลาง “ศิษย์พี่ ออกมือช่วยหน่อยไม่ได้รึ”

เยวี่ยอวิ๋นเต๋อหัวเราะเหอะๆ “ศิษย์น้องน่าเกรงขามมีความสามารถเลิศล้ำ ไฉนจะต้องให้ข้าช่วย สู้ๆ ศิษย์น้อง ข้าจะเอาใจช่วยเจ้า ส่งแรงให้เจ้า!”

เสิ่นเทียนพูดไม่ออก

ตอนนี้เขาสงสัยหนักมากว่าเจ้าอ้วนนี่เป็นศิษย์เทพสวรรค์หรือศิษย์ของอาจารย์ลุงบัวมรกตกันแน่

ช่างเถอะ ถึงอย่างไรก็โปรดสัตว์อีกาทองนี่ไปพอประมาณแล้ว นี่เป็นเรื่องไม่ช้าก็เร็ว

เสิ่นเทียนเร่งรัดใช้ถาดวัฏจักรหกมรรคต่อ โปรดสัตว์พลังแห่งวิญญาณอาฆาตที่วนเวียนรอบอีกาทอง ขณะเดียวกันยังใช้ค้อนทุบอีกาทองที่พยายามจะบินขึ้นมาเหมือนกับตัวตุ่นกลับไปเรื่อยๆ

แควก~

ปัง!

แควก~

ปัง!

แควก~

ปัง!

ค้อนเทพกำราบสมุทรควงใส่ศีรษะอีกาทองนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า ทุบมันลงกับพื้น

ลูกประคำเก้าโอรสตรงข้อมือเสิ่นเทียนสั่นไหวเบาๆ “นายท่าน แรงอาฆาตของอีกาทองเหมือนจะถูกโปรดสัตว์ไปด้วย และยังกำเนิดขึ้นมาด้วย”

แรงอาฆาตยังกำเนิดได้ด้วยรึ

เสิ่นเทียนเพ่งสายตาเล็กน้อย ในนั้นมีประกายแสงสีเงินปรากฏรางๆ

เขาเองก็สัมผัสได้รางๆ ว่าเมื่อเขาใช้ถาดวัฏจักรหกมรรคโปรดสัตว์อีกาทองอาฆาต แรงอาฆาตรอบตัวมันก็น้อยลงเรื่อยๆ

แต่แรงอาฆาตพวกนี้กลับยังกำเนิดขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับไฟป่าที่เผาไม่รู้จบ

“อีกาทองนี่คือตัวอะไรกันแน่”

เยวี่ยอวิ๋นเต๋อพูดพึมพำ “เดิมทีสัตว์เทพอีกาทองในห้าดินแดนมีน้อย และยังปรากฏในสุสานมหาจักรพรรดิอีกาทองอีก หรือว่า…”

นักพรตอ้วนยังเอ่ยไม่จบ เสิ่นเทียนพลันเพ่งสายตาเป็นสมาธิ “ศิษย์พี่ หนีเร็ว!”

เมื่อเอ่ยจบ ก็ปรากฏแสงเทพห้าสีรอบตัวเสิ่นเทียน

พลังของสิ่งมหัศจรรย์ฟ้าดินพลันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว พลันปรากฏกรงแสงเทพที่รวมขึ้นจากแสงเทพปัญจธาตุขึ้นข้างหลัง

บึ้ม!~

แสงเทพห้าสีบดบังฟ้าและดวงตะวัน ปกคลุมอีกาทองอาฆาตไว้ในนั้น

ต่อมา เสิ่นเทียนดึงนักพรตอ้วน พลันกลายเป็นแสงสีทองพุ่งไปอีกทางหนึ่ง

อีกาทองอาฆาตนั้นดิ้นพุ่งชนอย่างบ้าคลั่งในกรงแสงเทพห้าสี แต่มันที่ถูกโปรดสัตว์แรงอาฆาตไปมากกว่าครึ่งถูกลดพลังลงไปมากกว่าครึ่งแล้ว

แม้กรงแสงเทพห้าสีจะสั่นไหวอย่างรุนแรงแต่ก็ยังไม่แตกกระจาย เพียงแต่แสงสว่างกำลังค่อยๆ อ่อนแสงลง

แควก~!

ทันใดนั้นก็เกิดเสียงนกร้องแหลมเล็กดังขึ้นในเส้นทางเดินอีกครั้ง

ปรากฏเปลวไฟสีดำอมแดงขึ้นในเส้นทางอีกกลุ่ม ทั้งยังแผ่อำนาจคุกคามจากในเปลวไฟนั้นน่ากลัวกว่าอำนาจคุกคามจากอีกาทองอาฆาตตัวก่อนหน้านี้อีก

บึ้ม~

เมื่อเห็นนักพรตอ้วนโมโหจัด เสิ่นเทียนก็ยิ้มแห้งๆ ด้วยความจนปัญญา

เปิดปากปิดปากก็เรียกเจ้าตะพาบนั่น เขาถ่ายทอดยอดวิชาก้นหีบให้เจ้าสิแปลก!

ผู้อาวุโสไป๋ตี้นั่นมองทีแรกก็รู้ว่าไม่ใช่คนใจกว้าง แล้วปากร้ายอย่างเจ้า เขาไม่กัดเจ้าก็ถือว่าเห็นแก่มิตรภาพในสำนักเดียวกันแล้ว

นักพรตอ้วนมองต้นขาของเสิ่นเทียนอย่างเจ้าเล่ห์ “ศิษย์น้อง เรามาหารือกันดีกว่า เจ้าสอนย่างก้าวเงาเทพอสุนีบาตให้ข้าเถอะ! ข้าเป็นศิษย์พี่แท้ๆ ของเจ้าเชียวนะ!”

สอนย่างก้าวเงาเทพอสุนีบาตให้เจ้ารึ

เสิ่นเทียนไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี สารภาพตามตรงว่าเขาอย่างไรก็ได้อยู่แล้ว

ถึงอย่างไรแม้ย่างก้าวเงาเทพอสุนีบาตจะมีความเร็วเกินจริงไปมาก กระทั่งวัดที่ความเร็วในระยะสั้นยังแกร่งกว่าวิชาคุนเผิง

แต่เขามีคัมภีร์จักรพรรดิกับตัวเยอะขนาดนี้แล้ว ย่างก้าวเงาเทพอสุนีบาตถือว่าแค่โดดเด่น ไม่ใช่ว่าจะขาดไม่ได้ ถ่ายทอดให้คนอื่นไป เสิ่นเทียนก็ไม่ได้อาลัยอาวรณ์อะไรมาก

แต่ปัญหาคือวิชานี้ ไป๋ตี้กับเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์แสงทองร่วมกันสร้างขึ้น แม้แต่เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์แสงทองยังไม่ถ่ายทอดวิชานี้สุ่มสี่สุ่มห้า

เสิ่นเทียนคิดว่าหากตนถ่ายทอดวิชานี้ให้กับนักพรตอ้วน จากนี้อาจจะโดนเต่ากัดได้

เมื่อคิดได้ดังนั้นเสิ่นเทียนก็ยิ้ม “คือว่า ข้าต้องหารือกับภรรยาก่อน”

ภรรยารึ

เยวี่ยอวิ๋นเต๋ออึ้งไปเล็กน้อย “เจ้ามีภรรยารึ”

เสิ่นเทียนเผยรอยยิ้ม กำลังจะตอบว่า ไม่มีภรรยา เลยไม่ต้องหารือ

แต่ตอนนี้เอง เยวี่ยอวิ๋นเต๋อทำหน้าตื่นกลัว “หรือว่าจะเป็น…เต่านั่น”

ศิษย์น้องเล็กถึงกับเป็นภรรยาของเต่านั่นเพื่อเรียนวิชานี้รึ

ทั้งยังเป็นเต่าตัวผู้อีก!

……..

รอยยิ้มบนใบหน้าเสิ่นเทียนค่อยๆ แข็งค้าง

…………………