บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 392

บทที่ 392 เจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงผู้น่าเศร้า!

ต่อให้มหาจักรพรรดิร่างมารจะเผาพลังจิตวิญญาณไปเก้าส่วนขึ้นไป เสี้ยวนั้นที่เหลือก็ยังน่าสะพรึงถึงขีดสุด

อย่างน้อย แรงปะทะชนิดนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้อริยะธรรมดาจะต่อต้านได้

ชั่วครู่เดียว เพลิงมารสีดำหมุนม้วนทั้งห้วงอากาศ อำนาจคุกคามกดดันใส่เสิ่นเทียนอย่างรุนแรง

“เทียนเอ๋อร์ ระวัง!”

สายฟ้าบนผิวกายเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ตัดสลับกันเป็นลำดับขั้นตอน สร้างเป็นโซ่ลำดับ ตัดสลับกันอย่างแน่นหนา หมายจะขวางเพลิงมารพวกนั้นเอาไว้

“มารร้าย กินกระบองใหญ่ของข้า!”

ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวมรกตคำรามเสียงดัง สามร่างแยกเดินหน้าพร้อมกัน กระบองยักษ์ค้ำฟ้าฟาดลงมาอย่างฉับพลัน

บึ้ม!

เพลิงมารสีดำหลั่งทะลัก ผลาญทำลายโซ่ลำดับทั้งหมด ทำให้เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์พลังไม่สงบนิ่ง

สามร่างแยกของผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวมรกตถูกกระแทกออกไป กลิ้งไปในอากาศหลายตลบก่อนตกลงมาอย่างน่าอนาถ กระแทกลงพื้นเป็นหลุมยักษ์

ถึงอย่างไรนั่นก็เป็นเมล็ดพันธุ์วิญญาณเทพผู้ยิ่งใหญ่วิญญาณร้ายนั้นกับการเผาวิญญาณของมหาจักรพรรดิอีกาทอง เหนี่ยวนำการโจมตีของทั้งเขตแดน น่ากลัวถึงที่สุด

“ครั้งนี้ยุ่งแล้ว ผู้เฒ่าเยี่ยท่านคงไม่ตายจริงๆ หรอกนะ! อย่าก่อเรื่อง ออกมาช่วยกันเร็ว! ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาล้อเล่นนะ แหวนทองสัมฤทธิ์นั่นไม่เห็นจะมีประโยชน์เลย!”

เสิ่นเทียนรู้สึกได้ชัดเจนถึงความน่ากลัวของเพลิงมารกลุ่มนี้

แม้แต่ร่างแยกของผู้เฒ่าเยี่ยยังสู้ไม่ไหว แตกสลายไปด้วยอำนาจชั่วร้ายนี้

จะให้เขาต้าน เขาก็ต้านไม่ไหวเหมือนกัน!

“เคี้ยกๆ ไปตายเสียเถอะเจ้าหนู! เดรัจฉานแห่งตำหนักเทพสงครามควรจะตายให้สิ้นซากไปตั้งนานแล้ว”

มหาจักรพรรดิร่างมารหัวเราะเยาะ กลิ่นอายพลังพลันปะทุขึ้น สั่นสะเทือนฟ้าดิน

ตอนนี้เอง เกิดการเปลี่ยนแปลงประหลาดขึ้น

แหวนทองสัมฤทธิ์ในมือเสิ่นเทียนพลันเปล่งแสงทรงพลังออกมา แสงกระบี่สีเงินส่องสว่าง พุ่งทะลวงเมฆบนท้องนภา

ชั่วพริบตาเดียว พลังวิญญาณร้ายไร้ที่สิ้นสุดถอดสีออกทั้งหมด ทยอยกันแตกกระจายออก

แสงสว่างส่องโลก มาพร้อมกับเจตจำนงกระบี่สะท้านโลก พุ่งขึ้นฟ้า ทำให้ทุกสรรพสัตว์หวาดผวา

“นี่…นี่มันอะไรกัน…”

มหาจักรพรรดิร่างมารตัวสั่นไหวอย่างรุนแรง เขารู้สึกได้ถึงอำนาจเทพเจ้าสูงสุดกำลังรุกล้ำเข้ามาอย่างน่ากลัว

ภายใต้พลังอานุภาพนี้ เขารู้สึกเหมือนตนเป็นจอกแหนไร้ราก อยู่กลางคลื่นยักษ์โหมซัดสาดไม่มีแรงต่อต้านใดๆ เลย

แหวนทองสัมฤทธิ์เปล่งแสงสว่างจ้ายิ่งกว่าเดิม ส่องสะท้อนท้องนภา กลายเป็นร่างเงาองอาจห้าวหาญที่สุดแห่งยุค

ชุดคลุมขาวดั่งหิมะ ประกายเซียนหนาทึบวนเวียนไม่หยุดหย่อน แผ่กลิ่นอายพลังยิ่งใหญ่ที่มองกราดทุกชีวิต

“เป็นไปได้อย่างไร…โลกชั้นต่ำเช่นนี้จะมีการคงอยู่ระดับนี้ได้อย่างไร”

มหาจักรพรรดิร่างมารตระหนกแล้ว เกิดความหวาดกลัวสุดขีด

ช่วงที่ร่างเงานี้ปรากฏตัว ฟ้าดินถอดสี ทุกอย่างก็มืดลงไร้ประกายแสง

ทันใดนั้น ร่างเงาจักรพรรดินีนั้นก็ขยับตัว

ประกายกระบี่สูงสุดสายหนึ่งพุ่งออกมาจากแหวนทองสัมฤทธิ์

ทันใดนั้นฟ้าดินแตกกระจายออก ลำดับพังทลายลง มวลอากาศบิดเบี้ยวดับสูญกลายเป็นอากาศธาตุ

“ไม่!”

มหาจักรพรรดิร่างมารเปล่งเสียงคำราม กระตุ้นพลังงานอย่างบ้าคลั่ง หมายจะต้านไว้

แต่กระบี่นี้เหมือนข้ามผ่านยุคโบราณ ถาโถมลงมาพร้อมกับเจตจำนงกระบี่ทำลายล้างสูงสุด

ช่วงที่มหาจักรพรรดิร่างมารสัมผัสไอกระบี่นี้ วิญญาณเทพแตกกระจาย สลายหายไป

มหาจักรพรรดิร่างมารหนึ่งยุค ดูเล็กจ้อยอย่างยิ่งภายใต้เจตจำนงกระบี่นี้ ถูกสังหารลงในพริบตา อีกทั้งพลังของกระบี่นี้ยังไม่สิ้นสุดลง เหมือนว่าไม่มีสิ่งใดจะขวางมันได้

มันเหมือนไม่คงอยู่ในห้วงอากาศ ไม่อยู่ในโลกมนุษย์

และเพราะเหตุนี้เอง ห้าดินแดนโลกมนุษย์จึงไม่มีการคงอยู่หรือกลอุบายใดขวางกระบี่นี้ได้ ไม่ว่ากลอุบายใดขวางหน้ากระบี่นี้ จะถูกทำลายล้างสิ้นซาก

ชิ้ง!

เสียงกระบี่ไพเราะดังสนั่นทั้งสุสานจักรพรรดิไปจนถึงเกาะมหานที!

สุสานจักรพรรดิถูกแบ่งเป็นสองส่วน เผยเส้นขอบฟ้า ฝุ่นควันคละคลุ้ง กฎเกณฑ์ปั่นป่วนอย่างยิ่ง

การโจมตีนี้น่าสะพรึงยิ่งนัก!

นอกสุสานมหาจักรพรรดิอีกาทอง ร่างเงาหนึ่งกำลังพุ่งเข้าไปในสุสานจักรพรรดิอย่างรวดเร็ว

นั่นคือบุรุษผู้สวมชุดเกราะเทพมารสีดำ แบกดาบยาวน่าสยดสยองข้างหลังเล่มหนึ่ง ทั่วร่างปกคลุมด้วยเพลิงมารล้นทะลัก กลิ่นอายพลังเหี้ยมเกรียม

คนนี้ก็คือเจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิง!

ตอนนั้นในอาณาจักรโบราณอู๋เลี่ยง แผนการเดิมของเจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงคือสังหารผู้แข็งแกร่งจากแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์และแดนศักดิ์สิทธิ์ธารหยก ให้จักรพรรดิบุปผาฟากฝั่งได้รับสารอาหาร กลายเป็นอาวุธสังหารชีวิต

แต่ด้วยการปรากฏตัวของเสิ่นเทียน ไม่ใช่แค่ถูกชิงจักรพรรดิบุปผาฟากฝั่งไปเท่านั้น แม้แต่กายอดีตของเจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงยังสิ้นชีพในสงคราม

วิหารเจ็ดสังหารแห่งลัทธิวิญญาณร้ายแตกพ่ายย่อยยับ

นี่ทำให้เจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงเกิดจิตสังหารไร้ที่สิ้นสุดกับเสิ่นเทียน และยังกระหายที่จะชิงจักรพรรดิบุปผาฟากฝั่งกลับมา

หลังรู้ตำแหน่งของเสิ่นเทียน เจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงก็ไม่พูดไม่จา เร่งรัดกายอนาคตให้เดินทางมาเกาะมหานที จะสังหารเสิ่นเทียนลงที่นี่

“เสิ่นเทียน วันนี้ของปีหน้าคือวันไว้อาลัยของเจ้า”

เจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงพูดอย่างน่ากลัว นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดและเฝ้ารอคอย

ทว่าช่วงที่เขาจะเข้าไปในสุสานจักรพรรดินั้น ก็มีแสงกระบี่สะท้านโลกพุ่งออกมาจากสุสานจักรพรรดิ

แสงกระบี่นี้กดขี่อยู่เหนือกฎเกณฑ์ทุกอย่าง เหนือกว่าสูงสุด ทั้งยังมีความเร็วที่ไม่ว่าใครก็ตั้งตัวไม่ทัน

มัน เร็วเกินไป!

กระทั่งเจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงยังไม่ทันตั้งตัว กายนี้ก็สลายไปภายใต้แสงกระบี่

แม้แต่อากาศโดยรอบยังดับสูญ หวนคืนสู่ความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด

อืม~

ข้ามเขตแดนเป็นร้อยๆ ล้านนี้มาสังหารเสิ่นเทียน กว่าจะเลี่ยงการสกัดกั้นและปราบปรามจากแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่มาไม่ใช่ง่ายๆ จนมาถึงสุสานมหาจักรพรรดิอีกาทองอย่างยากลำบาก

ปรากฏว่ายังไม่ทันพบหน้าเสิ่นเทียนก็ถูกกระบี่บินสังหารลงเสียแล้ว

เจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิง จากไปอย่างสงบมาก~

…….

ดินแดนกลาง ในวิหารศักดิ์สิทธิ์

ร่างจริงของเจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงกำลังนั่งขัดสมาธิ กลิ่นอายพลังในตัวเกิดคลื่นกระเพื่อมอย่างรุนแรง ก่อนจะกระอักเลือดย้อนกลับออกมา

“อมิตาพุทธย่ามันเถอะ! นี่มันบ้าอะไรกัน เหตุใดโลกนี้ถึงมีกระบี่น่าสะพรึงเช่นนี้ กายอนาคตของข้าไม่ทันรู้ตัวเลยก็ถูกสังหารแล้ว”

กลิ่นอายพลังของเจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงกระเพื่อม นัยน์ตาฉายแววตื่นกลัวชัดเจน

แม้เขาจะโอหัง แต่ก็ไม่คิดว่าตนจะไร้พ่ายในห้าดินแดน

แต่ต่อให้ห้าดินแดนจะมีผู้แข็งแกร่งเอาชนะเขาได้ สังหารเขาได้ ก็ไม่มีทางให้กายอนาคตของเขาสิ้นชีพลงโดยไม่รู้ตัวได้กระมัง!

แย่กว่านี้ก็ควรจะเห็นว่าศัตรูเป็นใคร

แต่แสงกระบี่เมื่อครู่นั้น เจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงมองไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ

ความสง่างามของกระบี่นั้นทำให้เจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงสงสัยในชีวิต และยังทำให้เขาโมโหจนอยากตาย

ต้องรู้ว่าเดิมทีเจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงหลอมสร้างออกมาเป็นสามกายภพภูมิ ทุกร่างแยกจะมีศักยภาพระดับอริยะ

ถ้าให้เวลาเขามากพอ สามกายภพภูมิจะรวมเป็นหนึ่ง เจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงจะพัฒนายิ่งขึ้นไปอีก ถึงระดับสูงสุดอันน่าเหลือเชื่อ

แต่ใครจะไปคิดว่าในช่วงเวลาสั้นๆ เจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงจะเสียสองร่างแยกใหญ่อย่างกายอดีตและกายอนาคตไป

“บัดซบ ไม่อยากเชื่อว่าในสุสานมหาจักรพรรดิอีกาทองจะมีบ้าอะไรเช่นนี้อยู่ น่าโมโหชะมัด! เป็นความผิดเจ้า เสิ่นเทียน! หากไม่ใช่เพราะต้องล่าสังหารเจ้า ข้าจะให้กายอนาคตมาสุสานมหาจักรพรรดิอีกาทองได้อย่างไร ทำข้าเสียร่างแยกไปสองร่าง ข้าจะฉีกเจ้าให้ได้ ลบล้างความแค้นในใจ!”

เสียงตะโกนของเจ้าผู้คุมกฎอู๋เซิงดังไปทั้งตำหนักใหญ่ ดังกึกก้องไม่ขาดสาย แรงอาฆาตพุ่งพรวดขึ้น

…..

รอบนอกเกาะมหานที ฟ้าดินสั่นสะเทือน

“เกิดอะไรขึ้น”

ทุกคนมีสีหน้าหวาดกลัว อะไรกันที่ทำให้ทั้งเกาะมหานทีสั่นสะเทือนไม่หยุดได้

“เป็นทางนั้น…ตรงสุสานจักรพรรดิ…”

มีคนเห็นเงื่อนงำจึงมองทอดไกลไป ก่อนจะเห็นเจตจำนงกระบี่สะท้านฟ้าพุ่งขึ้น ไปเยือนสวรรค์เก้าชั้น ทำให้ท้องนภาแตกกระจาย ฉีกออกเป็นห้วงอากาศไร้ที่สิ้นสุด!

เวลานี้ กลิ่นอายพลังที่น่ากลัวอย่างยิ่งแผ่กระจายไปทั้งเกาะมหานที

“เป็นไปได้อย่างไร…นี่มันพลังน่าสะพรึงระดับใดกัน”

หญิงชราบางคนพูดเสียงสั่น เหมือนเจอกับบางสิ่งที่น่ากลัว

พลังงานนั้น แม้แต่เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์ยังเทียบมิได้ แค่สัมผัสก็ตายได้โดยพลัน!

“นี่มันทัณฑ์สวรรค์รึ”

คนที่มีศักยภาพต่ำพวกนั้นทนไม่ไหวลงไปนอนกับพื้น จิตใจสั่นกลัว หวาดกลัวกันอย่างยิ่ง

กระทั่งยังมีผู้แข็งแกร่งบำเพ็ญกระบี่บางส่วนสัมผัสเจตจำนงกระบี่นี้ได้แล้ว จิตมุ่งมั่นเจตจำนงกระบี่ที่บุกรุดหน้าไปอย่างเฉียบคมนั้นยังอดสั่นไหวมิได้

เจตจำนงกระบี่ที่พวกเขาแสวงหาด้วยกำลังวังชาทั้งชีวิต เมื่ออยู่ต่อหน้าเจตจำนงกระบี่นี้ เหมือนจะไม่มีค่าอะไรเลย

เวลานี้ จิตมุ่งมั่นเจตจำนงกระบี่ของนักกระบี่มากมายพังทลายลง

…..

สุสานจักรพรรดิอีกาทอง!

ในห้วงอากาศกว้างใหญ่ เงียบเป็นเป่าสาก

ประกายเซียนบนผิวกายเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์กับผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวมรกตพลันสั่นไหว เห็นได้ชัดว่าตกตะลึงกับเหตุการณ์นี้

พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าศัตรูที่น่ากลัวเช่นนี้ แม้แต่ร่างแยกของผู้เฒ่าเยี่ยยังถูกทำลาย กลับถูกเงามายานั้นฟันกระบี่เดียวกลายเป็นผุยผง

เงามายาจักรพรรดินีคนนี้คงอยู่ระดับใดกันแน่ ร่างจริงจะน่ากลัวเพียงใดกัน!