บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 413
ตอนที่ 413 ตัวร้ายเช่นนี้ ปกติต้องไม่อ่านนิยายแน่นอน!
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เข้าไปในมิติ แปลงร่างเป็นประกายสายฟ้าพุ่งไปยังยอดเขาบุตรศักดิ์สิทธิ์
ผู้อริยะคนอื่นตั้งสติกลับมาได้ก็พากันเคลื่อนไหว
แต่ก็ยังช้าไปเล็กน้อย
ต่อให้เหล่าผู้อริยะจะออกมือ แต่ก็ยังห่างจากยอดเขาบุตรศักดิ์สิทธิ์ช่วงหนึ่ง ไม่ทันการแน่นอน
บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มีอันตราย!
นั่นคืออริยะแท้หกด่านเคราะห์ เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของเขา ผู้อริยะส่วนใหญ่ที่นี่ต้านไม่ได้เลย
แม้เสิ่นเทียนจะแสดงกำลังรบออกมาแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่มีทางสู้อริยะแท้หกด่านเคราะห์ได้หรอก!
…..
อริยะแท้หกด่านเคราะห์ไม่มีความลังเลเลย รวมกฎเกณฑ์เป็นมือใหญ่คว้าไปที่เสิ่นเทียนกับโอสถเสริมสวรรค์
เป้าหมายเขาชัดเจนมาก ไม่ใช่แค่จะชิงโอสถสูงสุด แต่จะจับเสิ่นเทียนเป็นตัวประกัน!
เสิ่นเทียนสำคัญกับแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มาก การจับเขาไว้ เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ต้องไม่กล้าบุ่มบ่ามง่ายๆ แน่นอน!
เขาก็จะใช้โอกาสนี้หนีไปได้อย่างปลอดภัย!
อีกทั้งด้วยพลังบำเพ็ญอริยะแท้หกด่านเคราะห์ของเขา การจับตัวรุ่นเยาว์คนหนึ่งเป็นเรื่องง่ายไม่ใช่รึ
ทันใดนั้นห้วงมิติพังทลายลง กฎเกณฑ์ปั่นป่วน เกิดเป็นความว่างเปล่าผืนใหญ่!
มือใหญ่เท่าฟ้าบดบังลงมา จะพันธนาการเสิ่นเทียนไว้!
เสิ่นเทียนยักคิ้วกระบี่ขึ้น มุมปากกระตุกเล็กน้อย!
นี่มันบ้าอะไรกัน
จะชิงโอสถก็ช่างเถอะ ข้าเข้าใจได้ ถึงอย่างไรโอสถเทพระดับนี้ก็ทำให้ผู้อริยะบ้าคลั่งได้ นี่ยืนยันได้ว่าศาสตร์หลอมโอสถข้าเจ๋ง!
แต่เจ้าคิดจะลงมือกับข้า นี่มันจะเกินไปแล้ว!
คิดว่าข้าเป็นมะเขือนิ่ม คิดจะบีบก็บีบได้รึ
คิดว่าข้าโมโหไม่เป็นเลยรึ
บึ้ม!
เสิ่นเทียนระเบิดพลังแล้ว!
คัมภีร์คบเพลิงเบิกฟ้าพลันหมุนโคจร
สิ่งมหัศจรรย์ฟ้าดินสิบชนิดหลอมรวมเข้าไปในกาย ระเบิดพลังมหาศาลออกมา!
แสงเทพสีสันหลากสีระเบิดมาจากในกาย สว่างจ้าอย่างยิ่ง วนเวียนรอบกายดูมหัศจรรย์มาก
เส้นผมเสิ่นเทียนตั้งขึ้น ชี้ขึ้นฟ้า เหมือนกับชาวไซยา แผ่พลังอำนาจแก่กล้าออกมา!
ถ้าข้าโกรธมากเมื่อไร ผลที่ตามมาจะหนักหนาอย่างยิ่ง!
ค้อนเทพกำราบสมุทรพลันปรากฏในมือเสิ่นเทียน ด้านบนเคลือบด้วยน้ำมวลหนักปฐมกาล
นี่ทำให้อานุภาพของค้อนเทพกำราบสมุทรบรรลุถึงขีดสุด ราวกับจะกำราบฟ้าดินได้!
เสิ่นเทียนควงค้อนเทพกำราบสมุทรก่อนจะตะโกนเสียงเบา “สามสิบหกค้อนสวรรค์ร้าง ค้อนทุบดาว!”
ค้อนเทพกำราบสมุทรกลายเป็นเงามายาหมื่นจั้ง มาพร้อมกับพลังหนักอึ้งอย่างยิ่ง เหมือนกับขุนเขาเทพบรรพกาลกดทับลงมา!
มิติโดยรอบพลันแตกกระจาย กระแสมิติปั่นป่วนไหลหลาก แต่ก็ยังปิดแสงจากค้อนเทพกำราบสมุทรไม่มิด!
ผ่านไปที่ใด กฎเกณฑ์จะสั่นไหว ห้วงอากาศจะสูญสิ้น ระเบิดกระจายออกมาทั้งหมด!
บึ้ม!
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ฝุ่นดินฟุ้งกระจาย!
มือยักษ์พลันระเบิดกระจาย อีกทั้งประกายแสงค้อนยังไม่สิ้นอานุภาพลง ยังคงจู่โจมใส่อริยะแท้หกด่านเคราะห์
อริยะแท้หกด่านเคราะห์ยังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกค้อนทุบออกไป ถอยไปหลายร้อยจั้ง แม้แต่เขตแดนอริยะที่คุ้มกายยังถูกทุบแตก!
อริยะแท้หกด่านเคราะห์เลือดลมทั่วร่างสั่นกระเพื่อม กลิ่นอายพลังปั่นป่วนถึงที่สุด ถึงกับแอบด่าทอในใจ
‘ระยำ เหตุใดเจ้าเด็กนี่ถึงโหดเช่นนี้ ทุบค้อนเดียว ทุบข้ามึนหัววิ้งๆ ไปหมด’
เดิมทีอริยะแท้หกด่านเคราะห์คิดว่าเสิ่นเทียนผ่านเคราะห์อัสนีกำเนิดฟ้าได้ เพราะอาศัยประโยชน์จากวิชา ต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์บ้ากว่านี้ก็ยังหนุ่ม อย่างมากก็มีศักยภาพครึ่งอริยะ
ศักยภาพครึ่งอริยะอยู่ต่อหน้าอริยะแท้หกด่านเคราะห์ แค่พลิกมือก็กำราบได้
อริยะแท้หกด่านเคราะห์ไม่เห็นเสิ่นเทียนอยู่ในสายตาเลย เพียงแค่ใช้พลังส่วนหนึ่งก็คิดว่าจะจับเขาไว้ได้ง่ายดาย
รอบตัวมีผู้อริยะจำนวนมากพุ่งเข้ามา เขาต้องเตรียมรับมือกับเหตุไม่คาดคิดตลอดเวลา
ก็เพราะประมาทเกินไป จึงทำให้อริยะแท้หกด่านเคราะห์เสียเปรียบอย่างหนัก!
อริยะแท้หกด่านเคราะห์มองค้อนยักษ์ในมือเสิ่นเทียน ดวงตาสองข้างเหม่อลอย สงสัยในชีวิตนิดๆ
ทว่าผู้บำเพ็ญทุกคนที่มุงดูอยู่ต่างมีแววตาเต็มไปด้วยความตื่นกลัว
ล้อเล่นอะไรกัน
บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์โหดขนาดนี้เชียว ทุบได้กระทั่งผู้อริยะรึ
ในคนพวกนี้ เดิมทียังมีคนที่คิดจะจับปลาน้ำขุ่นอยู่ ตอนนี้ล้มเลิกความคิดนี้ไปทั้งหมด!
นี่มันบ้าอะไรกัน!
ทุบค้อนเดียว เกรงว่ามีตายกันได้เลย!
แม้จะมีส่วนของอริยะแท้หกด่านเคราะห์ประมาท แต่ก็จะมองข้ามความเป็นปีศาจของเสิ่นเทียนไปไม่ได้!
ผู้อริยะทุกคนแอบตกใจอยู่ข้างใน ‘สมกับเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ พรสวรรค์เช่นนี้ไม่ด้อยไปกว่าโอรสสวรรค์คนนั้นเลย!’
พวกเขามั่นใจว่าเสิ่นเทียนมีศักยภาพของผู้สูงศักดิ์สวรรค์มรรคสูงสุดแล้ว กำลังรบเทียบเท่ากับผู้อริยะใหม่! ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีทางทุบอริยะแท้หกด่านเคราะห์ที่ไม่ทันตั้งตัวให้กระเด็นไปได้
ในรุ่นเยาว์นี้ เขาทัดเทียมกับท่านนั้นในดินแดนกลางได้แล้ว!
…..
ฉีเซ่าเสวียนกับหวังเสินซวีมองหน้ากัน อดกลืนน้ำลายไม่ได้ “ใครกันที่บอกข้าว่าสหายเสิ่นยังอยู่เพียงดวงจิตดรุณสมบูรณ์ เจ้าออกมา ข้ารับรองว่าจะไม่ทุบตีเจ้าให้ตาย!”
ดวงจิตดรุณสมบูรณ์บ้าอะไร มีดวงจิตดรุณที่ใดโหดเช่นนี้ แม้แต่อริยะแท้หกด่านเคราะห์ยังถูกทุบกระเด็นไป
เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ หวังเสินซวีกับฉีเซ่าเสวียนกลอกตามามองฟางฉาง
“เอ่อ นี่อาจจะเข้าใจผิดกัน…”
ฟางฉางหน้าแดง ตอนแรกเขาได้ยินเสิ่นเทียนบอกว่าเขามีพลังบำเพ็ญอยู่จุดสูงสุดดวงจิตดรุณนี่นา!
ใครจะรู้ว่าผ่านไปสิบกว่าวัน ศิษย์น้องเขาเหมือนจะทะลวงพลังอีกแล้ว!
ศิษย์น้องบุตรศักดิ์สิทธิ์คนนี้โหดเกินไปจริงๆ!
ฉีเซ่าเสวียนกับหวังเสินซวีสูดลมหายใจเข้าลึกทีหนึ่ง “หรือว่าสหายเสิ่นจะบรรลุผู้สูงศักดิ์สวรรค์แล้ว นี่เพิ่งผ่านไปนานเท่าไรเอง! บุตรแห่งโชคเหนือกว่าจินตนาการของคนทั่วไปจริงๆ! แซ่ฉีเทียบกับสหายเสิ่นแล้ว ก็ยังห่างไกลยิ่งนัก!”
……
ขณะที่ทุกคนยังตกตะลึง อริยะแท้หกด่านเคราะห์นั้นตั้งตัวกลับมาได้แล้ว
เขาชำนาญความเร็วและการอำพรางมากที่สุด หลังจบการโจมตีหนึ่ง ไม่ว่าจะสำเร็จหรือไม่ก็จะหนีไปอย่างรวดเร็ว แต่เขาประเมินศักยภาพของเสิ่นเทียนพลาด ทำให้การโจมตีที่ซ่อนเร้นมานานพลาดเป้า กระทั่งยังถูกทุบจนสงสัยในชีวิต ค้างอยู่กับที่ชั่วครู่
หากไม่หนีอีกก็ไม่ต้องหนีแล้ว!
อืม~
อาจจะพูดได้ว่าต่อให้หนีไปตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว
ร่างเงายิ่งใหญ่พลันปรากฏตรงหน้าอริยะแท้หกด่านเคราะห์ สายฟ้าประกายเซียนไม่มีสิ้นสุดปะทุขึ้น
จิตสังหารบ้าคลั่งและเย็นเยือกลุกลามออกมา เหมือนกับคมดาบสายฟ้าจะตัดฟ้าดินเป็นสองส่วน
ร่างเงานี้คือเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์
กล้าลงมือกับบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ต่อหน้าเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จะนิ่งดูดายได้อย่างไร
เมื่อสัมผัสได้ถึงจิตสังหารเย็นยะเยือกของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์แล้ว แม้แต่เหล่าผู้อริยะที่ล้อมรอบอยู่ยังอดหนาวสั่นมิได้
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ซ่อนพลังไว้ลึกล้ำมาก ไม่มีใครรู้ว่าเขามีศักยภาพที่แท้จริงแข็งแกร่งเพียงใด
มองจากสถานการณ์ตอนนี้ เกรงว่าแม้แต่อริยะแท้หกด่านเคราะห์ก็อาจจะรับเพลิงโทสะของเขาไม่ไหวแล้ว!
ประกายเซียนบนผิวกายเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ไหลหลาก เหมือนกับคลื่นลูกใหญ่
น้ำเสียงเขาเฉยชาไร้คลื่นอารมณ์ แต่กลับทำให้คนใจหนาวสั่น “วันนี้ต่อให้ข้าต้องเผาต้นกำเนิด พลังปราณเดิมบาดเจ็บสาหัส ก็ต้องจับเจ้าไว้ให้ได้! กล้าทำร้ายบุตรศักดิ์สิทธิ์ฝ่ายข้า จะต้องตาย!”
งุนงง
อริยะแท้หกด่านเคราะห์ทำหน้างุนงง ข้าไปทำร้ายเจ้าเด็กนี่ที่ใดกัน
เข้าใจผิดไปหรือไม่
ข้าต่างหากที่บาดเจ็บ!
เจ้าเด็กนั่นยังกระโดดโลดเต้น ไม่เป็นอะไรเลย!
อริยะแท้หกด่านเคราะห์รู้สึกปวดปอดนิดๆ นั่นเป็นเพราะโดนค้อนกำราบสมุทรทุบ
ปวดตับนิดหน่อย เพราะโกรธที่เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ใส่ร้ายจะเรียกร้องเอาเงิน!
มิหนำซ้ำ เหตุใดเขาถึงรู้สึกว่าเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์แปลกๆ เหตุใดถึงสู้สุดชีวิตเช่นนี้
ปกติเวลาระดับอริยะสู้กัน ควรจะหยั่งเชิงกันก่อนไม่ใช่รึ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน