บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 490

บทที่ 490 โถงสวรรค์บรรพกาล มรดกของร้อยแปดขุนพล! (2)

เสิ่นเทียนเดินหน้าไป มุ่งหน้าสู่ส่วนลึกของโถงสวรรค์โบราณต่อ

ที่นี่คือขุมอำนาจที่รุ่งเรืองที่สุดในห้าดินแดนตอนนั้น มีผู้แข็งแกร่งมากมายปกปัก มรดกย่อมไม่ได้มีเท่านี้แน่นอน

ถึงอย่างไรนอกจากราชันมนุษย์รุ่นสองแล้ว โถงสวรรค์โบราณก็ยังมีผู้แข็งแกร่งสุดยอดอีกมากมาย

อย่างเช่นร้อยแปดขุนพลสวรรค์ พวกเขาคือผู้แข็งแกร่งสุดยอด ต้องฝากมรดกไว้แน่

เสิ่นเทียนเดินหน้าต่อไปอย่างไม่ลังเลเลย ยิ่งเดินลึก สนามรบก็ยิ่งทรุดโทรม ระเกะระกะไปหมด

ทุกที่มีแต่หลุมใหญ่ ฟ้าดินถูกทำลาย ห้วงมิติเสียหาย กฎเกณฑ์ปั่นป่วนถึงที่สุด

ที่นี่ระเบิดกำลังรบน่าสะพรึงกลัวยิ่ง ทำให้ห้วงมิติที่นี่พังทลายลงทั้งหมด

แม้แต่พลังฟ้าดินยังไม่ฟื้นคืนกลับมา กลายเป็นซากปรักหักพังไปอย่างสมบูรณ์

กลิ่นอายอาฆาตโดยรอบรุนแรง ชั่วร้ายถึงที่สุด

นั่นคือแรงอาฆาตที่เหลือมาจากเผ่าวิญญาณร้าย แหลมคมอย่างยิ่ง

แต่ยังมีพลังหนึ่งต่อต้านกับมันไม่หยุดพัก

นี่คือวิญญาณวีรชนรุ่นก่อนของโถงสวรรค์โบราณ เสี้ยววิญญาณพวกเขาไม่สลายไป เหมือนจะต้องฆ่าล้างวิญญาณร้ายให้หมดถึงจะยอมเลิกรา

เสิ่นเทียนดวงตาแวววาว ถอนหายใจอยู่ภายใน

วิญญาณวีรชนพวกนี้ควรค่าแก่การเคารพ เป็นวีรบุรุษได้อย่างสมเกียรติ

เขาโบกมือกว้าง ใช้แสงทองโปรดสัตว์ทำลายวิญญาณร้ายเงามืดที่นี่ ให้วิญญาณวีรชนได้พักผ่อน

หลังกลิ่นอายชั่วร้ายสลายหายไป ความไม่ยอมนั้นก็หายตามไป พวกมันกลายเป็นจุดแสงดาราพากันลอยขึ้นฟ้า

เสิ่นเทียนดวงตาสั่นไหวเล็กน้อย ได้รับความรู้สึกร่วมด้วย จึงป้อมมือกล่าว “ทุกท่าน ขอให้เดินทางปลอดภัย!”

วูบ!

แสงเทพส่องสว่าง ยิ่งใหญ่ขึ้นไม่หยุด

แสงดารามากมายรวมกันเป็นวิญญาณของวีรชนมากมาย พวกเขาป้องมือคารวะเสิ่นเทียน แววตาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ

สุดท้ายทุกอย่างหายไปในฟ้าดิน เงียบสงบลง

……

เมื่อทำทุกอย่างเสร็จ เสิ่นเทียนสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะเดินหน้าต่อ

ผ่านตำหนักใหญ่ไป ในที่สุดเสิ่นเทียนก็มาถึงตำหนักงดงามแห่งหนึ่ง ภายในตำหนักมีวังร้อยแปดห้อง

ทุกวังจะเหมือนโลกเล็ก ในนั้นเป็นโลกหนึ่ง กว้างใหญ่ไร้พรมแดน

น่าเสียดายที่วังพวกนี้ถูกทำลาย กฎเกณฑ์แตกสลาย

เสิ่นเทียนรู้ว่าวังร้อยแปดห้องนี้น่าจะเป็นที่พักของร้อยแปดขุนพลสวรรค์

เพราะเขาพบมรดกวิชาต่างๆ ที่นี่

ประเภทของมรดกพวกนี้เปลี่ยนไปเป็นร้อยเป็นพัน มีทั้งหมดร้อยแปดชนิด

อีกทั้งทุกมรดกวิชาจะแฝงด้วยพลังอำนาจ กล่าวได้ว่าเป็นทรัพย์สินมั่งคั่ง

……

เท่าที่เสิ่นเทียนรู้มา ร้อยแปดขุนพลสวรรค์แห่งโถงสวรรค์โบราณนี้ล้วนเป็นโอรสสวรรค์ที่สุดแห่งยุคจากทุกเผ่าพันธุ์

ไม่ใช่แค่เผ่ามนุษย์ แต่ยังมีเผ่าอสูร เผ่ามนุษย์อสูร เผ่านางฟ้า เผ่ามนุษย์สัตว์…

เผ่าพันธุ์พวกนี้เป็นมิตรกับเผ่ามนุษย์ ถูกส่งมาห้าดินแดนพร้อมกันในช่วงปลายยุคดึกดำบรรพ์ ถึงได้มีชีวิตรอดมาได้

อีกทั้งพวกเขายังตระหนักมรดกที่แกร่งที่สุดในเผ่าพันธุ์ตนเอง มีอานุภาพไร้ขีดจำกัด

เสิ่นเทียนพบวิชาสูงสุดของเผ่ามนุษย์ไม่น้อยในวังพวกนี้ ในนั้นรวมถึงวิชามิติ วิชาเคหาสน์ม่วง วิชาสำนักพุทธ วิชาเทพสวรรค์ วิชาจันทรา วิชาตะวัน…

แน่นอนมีวิชาสูงสุดของเผ่าอสูรไม่น้อยเช่นกัน

อย่างเช่นวิชามังกรแท้ วิชาหงส์แท้ วิชาคุนเผิง วิชาอีกาทอง วิชาจิ้งจอกเก้าหาง วิชากิเลน…

ทุกวิชาในนี้ไม่อาจประเมินค่าได้ หากไปสู่โลกภายนอก ผู้แข็งแกร่งโลกเซียนยังน้ำลายไหล

ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นมรดกสูงสุดที่มาจากยุคดึกดำบรรพ์ มีอานุภาพเหนือกว่าคัมภีร์จักรพรรดิ!

เสิ่นเทียนตื่นเต้นในใจอย่างยิ่ง

วิชาจักรพรรดิส่วนใหญ่ที่เขาฝึกเป็นเพียงส่วนย่อยของวิชาพวกนี้ หากควบคุมวิชาพวกนี้ได้ทั้งหมด ศักยภาพจะพุ่งพรวดอย่างแน่นอน

ต่อให้เขาใช้ไม่ได้ก็ให้คนอื่นใช้ได้

วิชาแข็งแกร่งมากมายขนาดนี้ หากนำออกไปจะยกระดับขุมอำนาจห้าดินแดนขึ้นได้อีกขั้นใหญ่!

เพราะอย่างไรตอนนี้ห้าดินแดนกำลังถูกเผ่าวิญญาณร้ายจู่โจม อยู่ในสถานการณ์ล่อแหลม

ศักยภาพพวกเขาเพิ่มขึ้นจะช่วยห้าดินแดนได้อย่างมาก

เสิ่นเทียนเก็บวิชาพวกนี้เข้ากระเป๋าอย่างไม่ลังเล ทั้งยังก้าวเข้าไปในร่างแยกบุตรเทพโลหิต

…..

เขาไม่ได้รีบร้อนฝึกวิชาพวกนี้ แต่เดินหน้าต่อไป

ยังสำรวจที่นี่ไม่ครบ จะต้องมีความลับซ่อนอยู่แน่นอน

จากนั้นเขาเข้าไปในตำหนักใหญ่สูงตระหง่านยิ่งแห่งหนึ่ง

ที่นี่ไม่เหมือนกับที่อื่น ไม่ได้ถล่มลง เพียงแค่เสียพลังงานจึงอ่อนแสงลงมาก

เหนือตำหนักใหญ่เป็นบัลลังก์ราชันยักษ์ โอ่อ่ายิ่งใหญ่ อานุภาพมหาศาล

มันตั้งอยู่ตรงกลาง แผ่พลังเทพมากมาย เหมือนจะให้ทำให้ทุกสรรพสิ่งบรรลุสู่ความศักดิ์สิทธิ์

เสิ่นเทียนเกิดความสนใจขึ้นมา ดวงตาเปล่งประกายวาว!

ที่นี่ น่าจะเป็นตำหนักราชันมนุษย์ของราชันมนุษย์รุ่นก่อนๆ

และมีเพียงราชันมนุษย์เท่านั้นถึงมีความเด็ดเดี่ยวขนาดนี้ อีกทั้งมองจากสถานการณ์ที่นี่ ขุนพลสวรรค์ร้อยแปดท่านคงสาบานว่าจะปกป้องโถงสวรรค์โบราณจนตัวตาย

และตำหนักราชันมนุษย์คือเส้นตายสุดท้ายของพวกเขา

ดังนั้นแม้รอบนอกจะถูกทำลายจนเละเทะ แต่ที่นี่กลับไม่เสียหายใดๆ เลย

นี่จะเห็นได้ว่าราชันมนุษย์รุ่นสองมีฐานะในใจร้อยแปดขุนพลสวรรค์สูงส่งเพียงใด

ต่อให้สละชีวิตก็ต้องปกป้องที่นี่ไว้!

น่าเสียดาย พวกเขาก็ยังปกป้องที่นี่ไว้ไม่ได้

สุดท้ายทั้งโถงสวรรค์จมลงทะเลอุดร ตำหนักราชันมนุษย์คลุมด้วยฝุ่นธลี

…..

เสิ่นเทียนเดินหน้าเข้าไปในตำหนักราชันมนุษย์

พอเข้ามาที่นี่ เขาพลันรู้สึกถึงความใกล้ชิดอย่างหนึ่ง

เขาเพ่งสายตามองไปก็เห็นบนโต๊ะหน้าบัลลังก์ราชันวางของไว้สามชิ้น

ชิ้นแรกเป็นตำราโบราณออกสีเหลืองเล่มหนึ่ง โบราณและเก่าแก่ และยังมีกลิ่นอายดึกดำบรรพ์แผ่ออกมา