บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 62

เกิดพายุขึ้น!

เมฆไหลเชี่ยวเหนือสวนหมื่นวิญญาณ

เวลานี้โพล้เพล้ ท้องฟ้าอ่อนแสงลง

หลังเมฆดำหมุนม้วนเข้ามาก็กลายเป็นสีดำมืดในพริบตา ฟ้าดินเหมือนตกอยู่ในเงามืดอย่างยิ่ง ไม่มีแสงสว่างใดๆ เลย

บรรยากาศกดดันอย่างหาที่สุดมิได้ปกคลุมรอบสวนหมื่นวิญญาณในระยะหลายร้อยลี้

สัตว์อสูรทั้งหมดตัวสั่น พวกมันขดตัวงอสั่นงันงก เหมือนรู้สึกได้ถึงความน่าเกรงขามพรั่นพรึงสูงสุด

เทือกเขาส่งเสียงครืนๆ ต้นไม้ใหญ่สูงเทียมฟ้าโอนเอน พืชหญ้าเป็นปึกแผ่นร่ายรำราวกับฟองคลื่น

พายุคลั่งส่งเสียงหวีดหวิวนั้นม้วนชั้นเมฆไหลเชี่ยวกราก ประหนึ่งมังกรร้องพยัคฆ์คำรามสั่นสะเทือนทั่วจักรวาล

ฟู่!

ฟ้าเปลี่ยนไปแล้ว!

ปรากฏสายฟ้าสายหนึ่งขึ้น!

สะท้อนแสงสว่างจ้าไกลหมื่นจั้งกลางฟ้าดิน!

สายฟ้าสีเงินสายนั้นราวกับมังกรเทพกำลังจะเบิกฟ้า มันฉีกเงามืดกลางฟ้าดิน ฉีกเมฆดำหนา

ตอนนี้มันคือแสงสว่างฉูดฉาดที่สุดในฟ้าดิน

หลังตื่นจากจำศีล เสียงฟ้าร้องก็ดังตามมาติดๆ

เปรี้ยง!

เสียงฟ้าผ่ากระเทือนฟ้าดิน เหมือนดังอยู่ข้างหู

จากนั้นประกายสายฟ้าตรงขอบฟ้าเริ่มรวมตัวกัน เมฆดำลอยเข้ามา ความเร็วสูงขึ้น

ประกายสายฟ้าสีเงินนับพันนับหมื่นสายถักทอเข้าด้วยกัน กลายเป็นตาข่ายสายฟ้าสีเงินมหึมายิ่ง

สายฟ้าหลอมรวมกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนออกมาเป็นพยัคฆ์ขาวสายฟ้าตัวหนึ่ง ทางด้านกลางเมฆดำหนาข้างๆ มีสายฟ้าสีม่วงอมฟ้าโผล่มากลางเมฆรางๆ

สายฟ้าสีม่วงอมฟ้านั้นบิดรูปวกวนไปมา แข็งแกร่งทรงพลัง เหมือนกับมังกรฟ้าอย่างยิ่ง!

พยัคฆ์จากวายุมังกรจากเมฆาดังคำกล่าวปรากฏขึ้นเหนือสวนหมื่นวิญญาณในยามนี้

พายุและเมฆต่างบีบร่างมังกรและพยัคฆ์ออกมา ราวกับจะปะทะกันแล้ว

ปรากฏการณ์เช่นนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคน

เถ้าแก่ซ่งเองยังอดหยุดงานในมือไม่ได้

จางอวิ๋นซีมองเสิ่นเทียนยืนตรงหน้าต่างเงียบๆ ตอนนี้ชุดคลุมขาวของเขาส่งเสียงดังพึ่บพั่บท่ามกลางพายุรุนแรง

เขายืนรับพายุคลั่ง เส้นผมปลิวไสวตามอำเภอใจราวกับหญ้าแข็งแรงกลางสายลมแรง บางครั้งสายฟ้าจะผ่ากลางฟ้า แสงสว่างสะท้อนใบหน้าเรียบนิ่งของเสิ่นเทียน

มองใบหน้าสะโอดสะองที่มีสีหน้าใคร่ครวญนั้นแล้ว สตรีศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จางอวิ๋นซียังหลงใหลอย่างอดมิได้ นางคิดว่าตนอาจจะเข้าใจเสิ่นเทียนผิดไปจริงๆ

คนที่มีความเด็ดเดี่ยวและทรหดเช่นนี้ จะเป็นหน้าม้าของร้านแร่ได้อย่างไร

มิหนำซ้ำ จางอวิ๋นซีมองสายฟ้าจักรวาลที่เปลี่ยนไปอย่างรุนแรงไม่หยุดนั้น ก่อนจะมองแร่ลายแมงมุมที่เหลือขนาดเพียงแตงกวาแล้ว

นางรู้สึกว่าระหว่างสองสิ่งนี้เหมือนจะเกี่ยวข้องกัน แม้แต่นางเองยังรู้สึกว่าฟังดูน่าหัวร่อยิ่งนัก กับอีแค่หินแร่วิญญาณเล็กๆ จะก่อให้ฟ้าดินกลายเป็นมังกรพยัคฆ์สายฟ้าทั้งหมดได้อย่างไร

ทว่าตอนนี้ในใจนางเกิดความคิดนี้ขึ้นอย่างไร้การควบคุม ยากจะเลิกคิดได้

……

จางอวิ๋นซีสูดลมหายใจเข้าลึก จากนั้นเดินช้าๆ มาตรงหน้าเสิ่นเทียน แล้วถามว่า

“สหายเสิ่น แร่ลายแมงมุมนี่จะผ่ามาแล้ว เจ้าไม่ดูต่อรึ”

เสิ่นเทียนยิ้มเล็กน้อย มองเถ้าแก่ซ่งกับแร่ลายแมงมุมที่อยู่ห่างเขาไปสิบเมตร

เขาเอ่ยนิ่งๆ ว่า “ตอนที่ข้าเลือกแร่วิญญาณนี้ได้ประจักษ์ผลในใจแล้ว”

เสิ่นเทียนชี้ไปที่สายฟ้าร่างมังกรสีม่วงอมฟ้ากับสายฟ้าร่างพยัคฆ์สีขาวเงินบนฟ้า

เขาเผยอมุมปากเล็กน้อย “ท่านเซียนดูเอาเถอะ สายฟ้าสองสายนี้เริ่มพัดมารวมกันแล้ว”

เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ สายฟ้าสีม่วงอมฟ้ากับสายฟ้าสีขาวเงินกลางฟ้าเริ่มปะทะกันแล้ว เมื่อสายฟ้าพวกนี้ปะทะและตัดสลับกันอย่างต่อเนื่อง ก็เกิดเป็นประจุไฟฟ้าสีทองออกมา

ประจุไฟฟ้าสีทองกลางชั้นเมฆพวกนี้แผ่ขยายไปโดยรอบ แผ่กระจายความน่าเกรงขามของผู้สูงศักดิ์

ท้องฟ้าที่ประหนึ่งย้อมด้วยน้ำหมึกถูกฉีกออก ก่อนจะปรากฏแสงสีทองขึ้นทีละสาย

สายฟ้าสีม่วงอมฟ้ากับสายฟ้าสีขาวเงินที่มีมากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มหลอมรวมกัน ปรากฏประจุไฟฟ้าสีทองมากขึ้น แก่นรากค่อยๆ หลอมรวมกันเป็นหนึ่ง