บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 84
เจ้าลูกศิษย์ เจ้าทำให้อาจารย์ปลื้มใจจริงๆ
คำพูดของผู้สูงศักดิ์จื่อหยางทำให้เสิ่นเอ้าถึงกับงุนงง
ส่วนคนอื่นๆ ในตำหนักไร้พรมแดนกลับตกใจยิ่งกว่าเดิม
ตกตะลึง!
ผู้สูงศักดิ์จื่อหยางแห่งแดนเทวาดาวประกายพรึกมาเยือนอาณาจักรต้าเหยียนด้วยตัวเอง
ตกตะลึง!
ผู้สูงศักดิ์จื่อหยางตกใจกับพรสวรรค์ของฝ่าบาทองค์ชายหก ถึงกับมารับด้วยตัวเอง
ตกตะลึง!
ผู้สูงศักดิ์จื่อหยางยอมรับพรสวรรค์ขององค์ชายหก คิดว่าจากนี้จะต้องเป็นดวงจิตดรุณไร้พ่าย!
……
ต้องรู้ว่าในแดนบูรพาตั้งแต่อดีตกาลมาจะมีแต่ศิษย์ไปคารวะอาจารย์ที่สำนักเอง น้อยครั้งที่อาจารย์จะลดศักดิ์ศรีตนเองลงมารับถึงหน้าบ้านก่อนเข้าสำนัก
ต้องพูดว่าจู่ๆ ผู้สูงศักดิ์จื่อหยางมาปรากฏมาในงานเลี้ยงส่งของเสิ่นเอ้ามันแปลกมากจริงๆ นี่ทำให้คนคิดโยงไปว่าฝ่าบาทองค์ชายหกเสิ่นเอ้าต้องมีพรสวรรค์สูงเพียงใดถึงให้เซียนจากแดนเทวาดาวประกายพรึกร้อนใจจนรอไม่ไหวเช่นนี้
เวลานี้แทบทุกคนต่างตั้งใจขบคิดกันว่าจะประจบเซียนอย่างไร
มีเพียงเสิ่นเทียนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดว่าเรื่องราวไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
ใช่ พูดจริงก็คือเขาอยากแอบหนีไปนิดๆ แล้ว
……
“อาจารย์ ท่านมาด้วยตัวเองได้อย่างไรกัน”
เห็นผู้สูงศักดิ์จื่อหยางยิ้มแป้นแล้ว เสิ่นเอ้าก็ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น รู้กันดีว่าครั้งก่อนที่ไปพบผู้สูงศักดิ์จื่อหยาง เขาเย็นชามาก ไม่พูดไม่ยิ้ม
เหตุใดครั้งนี้เจอหน้ากัน อาจารย์ถึงยิ้มจนเหมือนเก็บศิลาวิญญาณหลายหมื่นก้อนได้ นี่ยังใช่อาจารย์เขาอยู่รึ มั่นใจนะว่าไม่ได้เป็นปีศาจแปลงกายมา
ผู้สูงศักดิ์จื่อหยางมองลูกศิษย์ตน ยิ่งมองยิ่งพอใจ
เขาพูดอย่างลึกลับว่า “ฮ่าๆ เจ้าลูกศิษย์ยังแสร้งโง่อีก หรือว่าเจ้าลืมเรื่องที่ทำกับยัยหนูหลี่เหลียนเอ๋อร์ที่สวนหมื่นวิญญาณไปแล้วรึ”
เสิ่นเอ้าอึ้งไป ข้าทำเรื่องอะไรกับหลี่เหลียนเอ๋อร์ในสวนหมื่นวิญญาณกัน
รอเดี๋ยว ข้าจำได้ว่าข้าเหมือนจะธาตุไฟเข้าแทรกเสียความทรงจำไปสองวันนี่
เฮือก หรือว่าสองวันนั้นข้าทำเรื่องที่สุดยอดลงไป
หรือว่าข้า…ข้ากับศิษย์พี่หญิงเหลียนเอ๋อร์!
พอนึกถึงตรงนี้ เสิ่นเอ้าก็กลืนน้ำลายลงคอ
“อาจารย์ท่านพูดอะไร เหตุใดศิษย์ไม่เข้าใจ”
ผู้สูงศักดิ์จื่อหยางมองค้อนเสิ่นเอ้าไปที “ยังต้องให้อาจารย์อธิบายอีกรึ”
พูดแล้วเขาก็หัวเราะสบายๆ เสียงดัง “ตอนนี้แม่หนูนั่นโวยวายใหญ่เลยว่าจะแต่งงานกับเจ้าให้ได้! อาจารย์จะบอกเจ้าให้นะ ถ้าเจ้าต้องได้เหลียนเอ๋อร์มาจริงๆ การกะเทาะแก่นออกมาเป็นดวงจิตดรุณก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก!”
……
เสิ่นเทียนมุมปากกระตุก ไอคิวและอีคิวเขาสูงมาก พอจะเข้าใจคร่าวๆ แล้ว เขากุมหน้าขยับออกจากที่นั่งช้าๆ คิดจะแอบหนีไปเงียบๆ!
ตอนนี้เอง มีใบหน้ามีเมตตาโผล่มาตรงหน้าเขา “อย่าเพิ่งไป”
เสิ่นเซี่ยวอมยิ้ม “ตอนนี้ดูแล้วเอ้าเอ๋อร์คงสำคัญกับแดนเทวาดาวประกายพรึกมากนะ! ถ้าเป็นไปได้ ข้าว่าจะขอความเมตตาจากท่านเซียนให้เจ้ากับเอ้าเอ๋อร์เข้าแดนเทวาดาวประกายพรึกด้วยกัน ถ้าดวงดีบางทีอาจช่วยแก้ดวงชะตาเจ้าได้ จะได้ทำลายชะตาอับโชคนี่เสีย”
เสิ่นเทียนอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา เขาซึ้งใจกับความห่วงใยของเสด็จพ่อมาก แต่เขาไม่กล้ารับ!
เดิมทีคิดว่าหลังแปลงโฉมแล้วจะเที่ยวเตร่ได้ตามใจในสวนหมื่นวิญญาณ แต่ไม่นึกเลยว่าคนจากแดนเทวาดาวประกายพรึกจะมาที่พระราชวัง!
ทำไม พวกเจ้าติดจีพีเอสบนตัวข้ารึ
เดี๋ยวก่อน!
จีพีเอสหรือ
เสิ่นเทียนพลันฉุกคิดขึ้นมาได้ จึงนึกย้อนไปถึงป้ายคำสั่งนั้นในอกเสื้อผู้สูงศักดิ์จื่อหยาง ตราคำสั่งนั้นมีรูปร่างคล้ายกับป้ายคำสั่งเจ้ากระบี่ในมือเขามาก เพียงแต่เป็นสีทอง
ตอนนี้ ไอคิวของเสิ่นเทียนออนไลน์ขึ้นมาแล้ว!
ดังนั้น ป้ายคำสั่งสองอันนี้เป็นแบบเดียวกัน ระหว่างป้ายคำสั่งสองอันมีฟังก์ชันระบุตำแหน่งหรือไม่
ซี้ด พอนึกถึงตรงนี้เสิ่นเทียนก็อดยกนิ้วให้กับความฉลาดของตนมิได้!
ไขคดีแล้ว ข้าฉลาดที่สุดจริงๆ!
…….
เห็นเสิ่นเอ้าที่ยิ่งคุยกับผู้สูงศักดิ์จื่อหยางก็ยิ่งแปลกใจแล้ว ฝ่ายเสิ่นเทียนมุมปากกระตุก
‘พี่หกเจ้าอย่าบุ่มบ่ามนักเลย อธิบายอะไรไม่ได้ก็ทำตาหื่นเป็นรูปหัวใจเสีย’
หมื่นโชคในความอับโชคคือผู้สูงศักดิ์จื่อหยางไม่รู้จักเสิ่นเอ้าเทียน ดังนั้นหลังเสิ่นเทียนตรึกตรองแล้วก็ยังคิดว่าอย่าโผล่หน้าออกไปจะดีกว่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน