บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 83

เสิ่นเซี่ยวเหมือนมีความคิดบางอย่างจึงเอ่ยยิ้มๆ “ถ้าอย่างนั้นหลงเอ๋อร์ เอ้าเอ๋อร์ เทียนเอ๋อร์ พวกเจ้านั่งด้วยกันเถอะ!”

เสิ่นหลงงุนงง

เสิ่นเอ้างุนงง

เสิ่นเทียน “ขอบพระทัยเสด็จพ่อ”

สามพี่น้องนั่งข้างกัน เสิ่นเทียนกลับค่อนข้างชอบแบบนี้ สารภาพตามตรง หลังทะลุมิติมาโลกนี้ได้หลายวัน เขาโดดเดี่ยวมากจริงๆ

แม้จะมีลุงกุ้ยอยู่ข้างกาย แต่ก็อ่อนน้อมถ่อมตนเกินไป มองว่าเป็นคนอื่นคนไกล ส่วนพวกแฟนคลับในสวนหมื่นวิญญาณก็เกรงใจเกินไปจริงๆ ทำให้เขารู้สึกไม่ดีมาก

วันนี้ได้สนทนาในระดับเดียวกันกับพี่ชายทั้งสองคน เสิ่นเทียนรู้สึกอบอุ่นมาก

เขาพูดกับเสิ่นเอ้าว่า “พี่หก ครั้งนี้ส่งพี่ออกเดินทาง น้องไม่ควรมาสายเลย เพื่อเป็นการขอโทษ น้องเลยตั้งใจเตรียมของขวัญมาให้พี่ชิ้นหนึ่ง”

พอได้ฟังคำพูดเสิ่นเทียนแล้ว เสิ่นเอ้าอดตึงเครียดในใจมิได้

อะไรนะ น้องสิบสามเจ้าจะมาก็มาเถอะ จะเอาของขวัญอะไรมา!

พูดอย่างกับว่าเจ้าให้แล้ว พี่จะกล้ารับอย่างนั้นแหละ

เสิ่นเอ้าหัวเราะแห้งๆ “ไฉนน้องสิบสามต้องเกรงใจเช่นนั้น เจ้ากับข้าเป็นพี่น้องรักใคร่กัน ไม่จำเป็นต้องให้ของขวัญทำเป็นคนอื่นคนไกลกันเช่นนั้น”

เสิ่นเทียนส่ายหน้า “จะทำอย่างนั้นได้อย่างไร!”

“พี่หกอยู่ช่วงสร้างฐาน เป็นพี่น้องกันจะไม่แสดงออกได้อย่างไร ถ้าอย่างนั้นข้ายังถือว่าเป็นน้องพี่อยู่รึ”

เสิ่นหลงข้างๆ อึ้งไป ก่อนจะก้มหน้ากินอาหารเงียบๆ

ทางด้านเสิ่นเทียนเอ่ยจบก็หยิบตลับไม้เล็กขนาดเท่าฝ่ามือมาจากอกเสื้อ เขาดันตลับไม้เล็กไปอยู่หน้าเสิ่นเอ้า “พี่หกดู ชอบหรือไม่”

สารภาพตามตรง หากเป็นไปได้ เสิ่นเอ้าก็ไม่อยากรับของขวัญเสิ่นเทียน

ถึงอย่างไรเขาก็รู้ดีว่าน้องชายคนนี้ของตนไม่ได้มีสภาพการเงินคล่องนัก ตนเป็นพี่ชาย เสิ่นเอ้าไม่อยากเห็นเสิ่นเทียนใช้จ่ายสิ้นเปลืองจริงๆ

แต่พอเห็นแววตาเฝ้ารอและจริงใจของเสิ่นเทียนแล้วเขาก็ใจอ่อน

เฮ้อ ช่างเถอะ ถึงอย่างไรก็เป็นพี่น้องกันแท้ๆ ก่อนหน้านี้ก็ซวยขนาดนั้นแล้วด้วย ถ้าไม่รับของขวัญนี่อีก จะยังมีอะไรแย่กว่าคลาดเจอท่านเซียนในสวนหมื่นวิญญาณอีกหรือ

น่าจะ เอ่อ น่าจะไม่ซวยกว่านั้นอีกกระมัง!

…..

เสิ่นเอ้าหยิบผ้าแพรผืนหนึ่งมาจากอกเสื้อ จากนั้นห่อตลับหยกนั้นอย่างระมัดระวัง

เสิ่นเทียนอดรู้สึกอบอุ่นในใจมิได้ ยังเอาผ้าแพรมาห่ออีก จริงจังเช่นนี้ พี่หกคงให้ความสำคัญกับของขวัญของตนมากน่าดู!

เสิ่นเอ้าเปิดตลับหยกออกช้าๆ มีประกายแสงกระบี่สีเงินสาดออกมา พบว่าในตลับหยกขนาดเท่าฝ่ามือนั้นบรรจุกระบี่สีเงินเล็กเอาไว้เล่มหนึ่ง

กระบี่เล่มนี้มีความยาวประมาณสองนิ้ว ประกายแสงสีเงินทุกส่วนเปล่งประกายอย่างยิ่งดูสวยงาม ช่วงที่เห็นกระบี่เล่มนี้ แม้แต่เสิ่นเอ้ายังอดสูดลมหายใจเย็นๆ ไม่ได้

“นี่มันกระบี่บินเงินผ่องอาวุธอาคมระดับสูง ทุกส่วนหลอมขึ้นจากเงินวิญญาณเหมันต์ขาวที่เบาบางที่สุด น้องสิบสามเจ้าได้สมบัติชิ้นนี้มาจากที่ใด มันมีค่าอย่างน้อยก็สามหมื่นศิลาวิญญาณแล้วนะ!”

เสิ่นเอ้าแอบอึ้งในใจ รู้กันดีว่าอาวุธอาคมจำพวกกระบี่ปกติจะเป็นแบบประกอบกัน ผู้ฝึกกระบี่ส่วนใหญ่จะขี่กระบี่เดินทางหรือขี่กระบี่สังหารศัตรู ใช้เป็นอาวุธอาคมแบบเดียวกัน

ทว่าอาวุธอาคมที่เหมาะกับการสังหารศัตรูก็ไม่แน่ว่าจะเหมาะกับการขี่กระบี่เหาะเหินเช่นกัน

ด้วยเหตุนี้ผู้ฝึกบำเพ็ญบางตระกูลที่มีเหมืองแร่จะเตรียมกระบี่สองเล่ม หนึ่งไว้สังหารอีกหนึ่งไว้หนี

แต่กระบี่เงินผ่องนี่อยู่ในกระบี่บินพิเศษ มีคำสรรเสริญและชื่อเสียงที่ดียิ่ง

หากใช้กระบี่บินเงินผ่องเหาะเหิน มันจะมีความเร็วกว่าอาวุธอาคมชั้นสูงธรรมดาถึงสามส่วน! อย่าดูถูกสามส่วนนี่เชียว บางครั้งเจ้าถูกกลุ่มผู้แข็งแกร่งเขตแดนพลังเดียวกันล่าสังหาร

สามส่วนนี่ก็สลัดเจ้าหลุดจากผู้ล่าสังหาร ช่วยชีวิตเจ้าได้

หรือบางทีเจ้ากับศิษย์พี่ศิษย์น้องสำนักเดียวกันออกไปฝึกบำเพ็ญด้วยกัน เจอสัตว์อสูรระดับสูงน่าสะพรึง ตอนนี้เจ้าไม่ต้องร้อนรน ให้ขี่กระบี่เงินผ่องหนีไปก็จบ

แม้สัตว์อสูรจะเร็วกว่าเจ้าสิบเท่า เจ้าก็ไม่ต้องกังวล ขอแค่เจ้าขี่กระบี่เร็วกว่าศิษย์พี่ศิษย์น้องเจ้าก็พอ

กล่าวโดยสรุปคือ กระบี่บินคุณภาพดีบางทีก็ไม่ทำให้กำลังรบเจ้าสูงขึ้น แต่ถ้าเจออันตราย มันจะทำให้เจ้ามีโอกาสหนีรอดเพิ่มขึ้นหลายเท่าแน่นอน

นี่ก็คือของขวัญที่ดีที่สุดที่น้องเสิ่นเทียนให้เสิ่นเอ้า