บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน นิยาย บท 99

โดยเฉพาะวงรัศมีสีแดงวงใหญ่ขอบทองนั่น ปรากฏภาพโชคลิขิตเลือนราง ต้องไม่ธรรมดาแน่

ตอนนี้บนหัวเสิ่นเทียนยังมีเพียงวงรัศมีสีเขียวอ่อนๆ แต่ต้องรับตำแหน่งบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ ความรู้สึกปลอดภัยต่ำยิ่ง

ดังนั้นตอนนี้สำหรับเสิ่นเทียนแล้ว การเพิ่มโชควาสนาให้เป็นสีเขียวกว่าเดิมให้เร็วที่สุดเป็นเรื่องสำคัญมาก และเจ้าฉินอวิ๋นตี๋นี่ก็ให้ความรู้สึกปลอดภัยกับเขามากที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

……

ความคิดในใจเสิ่นเทียนไม่มั่นคง ตอนนี้เรือเหาะเทพสวรรค์เข้ามาในโลกเล็กแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างเป็นทางการแล้ว ทันใดนั้นมีพลังวิญญาณมหาศาลถาโถมเข้ามา ความรู้สึกนี้ทำให้คนลุ่มหลงอย่างยิ่ง

ก่อนจะเห็นโลกเล็กแห่งนี้กว้างใหญ่ยิ่ง ยอดเขาวิญญาณแต่ละลูกสูงเสียดเมฆ

ระหว่างยอดเขาวิญญาณมีแม่น้ำเล็กไหลหลายสาย ฐานบัวและจอกแหนลอยอยู่บนแม่น้ำ มีลูกปลากระโดดขึ้นบางครั้ง

นั่นคือปลาวิญญาณที่แดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เลี้ยงไว้ มีสายเลือดปลามังกรเจือจาง ถือว่าเป็นหนึ่งในปลาสวยงามระดับสุดยอดของแดนบูรพา

ลูกปลานั้นเดิมทีคึกคักมีความสุขอยู่ในแม่น้ำ จู่ๆ ก็ชำเลืองตามองเห็นร่างคนหนึ่งบนเรือ ปลาวิญญาณนั้นปราดเปรียวขึ้นมาทันที มันมุดเข้าไปในแม่น้ำ ไม่กล้าโผล่หัวมาอีก

เรือเหาะแล่นผ่านหมู่ยอดเขาวิญญาณ ก่อนจะเห็นแสงทองลอยขึ้นบนยอดเขาวิญญาณ ยอดเขาวิญญาณบางลูกมีกระเรียนเซียนบินขึ้น บางยอดเขาวิญญาณมีปราณกระบี่ตัดสลับกัน

แต่ทุกยอดเขาจะแฝงไว้ด้วยพลังวิญญาณเปี่ยมล้น ดอกไม้มหัศจรรย์พืชประหลาดมากมายหลากหลายจนชมไม่รู้จบ

แต่เมื่อเรือเหาะแล่นผ่านยอดเขาวิญญาณแต่ละลูก บนยอดเขาวิญญาณทุกลูกจะมีค่ายกลคุ้มกันภูเขาโผล่มา สายฟ้าสีสันต่างๆ ส่งเสียงดังซ่าๆ บนผิวนอกค่ายกล ดูยิ่งใหญ่อลังการ

ส่วนกระเรียนเซียนที่เพิ่งบินขึ้นบนยอดเขาวิญญาณก็บินลงทันที

ดำมุดเข้าไปในค่ายกลคุ้มกันภูเขา

…….

จางอวิ๋นซียืนอยู่บนหัวเรือ แนะนำชื่อยอดเขาวิญญาณพวกนี้ให้ทุกคนฟัง

“ในโลกเล็กเทพสวรรค์ของเรามียอดเขาวิญญาณทั้งหมดสามสิบหกลูก มีเหมืองแร่ทุกลูก ในยอดเขาวิญญาณสามสิบหกลูกมียอดเขาเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์หนึ่งลูก ยอดเขาบุตรศักดิ์สิทธิ์หนึ่งลูกและยอดเขาสตรีศักดิ์สิทธิ์หนึ่งลูก

นอกจากนี้ยังมียอดเขาคุมเหมืองแร่อีกแปดลูก บนยอดเขาคุมเหมืองแร่ทุกลูกจะมีผู้แข็งแกร่งระดับหลอมรวมเทพหนึ่งท่านรับศิษย์ถ่ายทอดวิชาให้

ยอดเขาวิญญาณสิบเอ็ดลูกนี้จะต้องเป็นศิษย์ฝ่ายในเท่านั้นถึงจะไปเยือนได้ แต่นอกจากนี้ยังมียอดเขาวิญญาณอีกยี่สิบสี่ลูก”

สยงเหมิ่งอึ้งไปเล็กน้อย “ไม่ ไม่ใช่สิ! ข้าคำนวณก่อน สามสิบหกลบสิบเอ็ด ยังมีอีกยี่สิบห้าลูก!”

จางอวิ๋นซีพูดด้วยความจนปัญญา “มีเขาวิญญาณลูกหนึ่งถูกปิดผนึกฟื้นฟูเพราะเสียพลังงานเหมืองแร่มากไป ส่วนยอดเขาวิญญาณอีกยี่สิบสี่ลูกเป็นที่พำนักฝึกบำเพ็ญของผู้อาวุโสสูงสุดบางส่วนของฝ่ายเรา

แม้พวกเจ้าจะเป็นศิษย์ฝ่ายในก็ห้ามเข้าไปรบกวนโดยพลการเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะต้องถูกลงโทษตามกฎของสำนัก เข้าใจหรือไม่”

ทุกคนพยักหน้าซื่อๆ ตอนนี้เองเรือเหาะเทพสวรรค์ค่อยๆ ลงจอดบนที่กว้างโล่งบนเส้นที่ขีดไว้แล้ว

ศิษย์เครื่องแบบแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์หลายคนฝืนใจมายืนรับเรือเหาะอยู่ข้างๆ

นักพรตชราเอ่ยอย่างเย็นชา “ครั้งนี้ข้าขับเรือเหาะกลับมาแล้ว ตรวจรับด้วย!”

เอ่ยจบ นักพรตชราก็กระโดดลงจากเรือเหาะ “เสิ่นเทียน อาจารย์ลุงจะพาเจ้าไปพบเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์”

เสิ่นเทียนมองจางอวิ๋นซี เห็นนางเองก็พยักหน้าจึงตามหลังนักพรตชราไปเงียบๆ

……

นักพรตชรากับเสิ่นเทียนเพิ่งเดินมาได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงศิษย์ที่มาตรวจรับเรือเหาะร้องตกใจ

จางอวิ๋นซีถอนหายใจ มองคลังศิลาวิญญาณของเรือเหาะก่อนจะแอบคิดในใจว่าเป็นเช่นนี้จริงๆ ด้วย คลังศิลาวิญญาณที่ตอนแรกบรรจุศิลาวิญญาณไว้เต็มหายเกลี้ยง