บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 626

เวินหนิงถูกเขาบีบหน้าเล่นไปทีหนึ่ง จึงยื่นมือออกไปเพื่อตบมือของเขาออก “ คุณมีความคิดอะไร”

“ ในเมื่อ ที่พวกเขายอมมารับเด็กคนนั้นกลับไปก็เพื่อผลประโยชน์ที่ผมให้เท่านั้น งั้นผมก็แค่ทำให้พวกเขาเข้าใจว่ามีเพียงแต่ดูแลเธอให้เป็นอย่างดี ถึงจะได้ร่วมมือกับตระกูลลู่ต่อไป ถ้าพวกเขากล้าทำร้ายกลั่นแกล้งเธอแล้วล่ะก็ ผมก็สามารถหาวิธีที่ที่จะทำให้พวกเขาสูญเสียทุกสิ่งที่พวกเขาได้รับในตอนนี้ "

ลู่จิ้นยวนพูดอย่างเฉยเมย รู้สึกว่าบางครั้งเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับความรู้สึก แต่กลับเห็นแค่ผลประโยชน์แบบนี้จะทำงานง่ายกว่าเยอะเลย

ซึ้งท้ายที่สุดแล้วคนประเภทนี้จะเป็นคนที่เข้าใจเรื่องผลประโยชน์ได้ดีที่สุด จะไม่ยอมตัดสินใจหรือเรื่องใด ๆ ที่ทำให้พวกเขาเสียผลประโยชน์

“ ที่คุณพูดก็ดูมีเหตุผลดี แต่ก็น่าเสียดาย ... ”

เวินหนิงรู้ว่า ณ ตอนนี้วิธีการของลู่จิ้นยวนดีที่สุดแล้ว แต่เมื่อนึกถึงท่าทางของไป๋ซินหรานที่ดูดีใจมาก ที่คิดว่าแม่เธอนั้นรักเธอ ถึงอยากจะพาเธอกลับไป แต่ในความเป็นจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดใจไม่น้อย

" ถึงคุณจะรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ดีเลย แต่บางทีสำหรับเด็กคนนั้น แม้ว่าจะเป็นการเล่นละครของแม่ของเธอ ว่ารักเธอ ซึ่งมันก็เพียงพอมากแล้วที่จะทำให้เธอมีความสุข"

ลู่จิ้นยวนยื่นมือออกไปจับมือของเวินหนิงไว้ ซึ่งในโลกนี้ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบไปหมด

"ฉันรู้แล้ว "

เวินหนิงพยักหน้า และในขณะเดียวกันก็คิดไปในแง่ดีว่า " เด็กคนนั้นทั้งฉลาดและมีสติสัมปชัญญะ ไม่แน่ว่าหลังจากกลับไปบ้านใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไม่นาน บางทีความสัมพันธ์ของพวกเขาอาจจะดีขึ้นก็ได้"

ลู่จิ้นยวนส่งเสียง อืม อย่างเห็นด้วย แล้วจับมือของเวินหนิงแน่นขึ้น ขณะนี้ลู่อันหรานกลับมาพอดี ทันทีที่เขากลับมาก็เห็นทั้งสองคนกำลังจับมือกัน จึงยิ้มเยาะว่า " อะไรเนีย เป็นเพราะผมกลับมาไม่ถูกเวลาหรือเปล่าน่ะ หรือจะให้ผมออกไปเดินเล่นอีกสักพักหนึ่ง ”

เมื่อเวินหนิงได้ยินเช่นนี้ จึงรีบชักมือกลับทันที “ อันหราน อย่าพูดเรื่องไร้สาระ คุณพ่อกับคุณแม่กำลังปรึกษาเรื่องของซินหรานอยู่”

เมื่อได้ยินว่าเกี่ยวข้องกับไป๋ซินหราน ลู่อันหรานรีบคลี่ยิ้มออกไป “ คุณพ่อว่ายังไงบ้างครับ

ไม่งั้นก็ให้เธออยู่บ้านเราต่อเถอะ พอดีเลยจะได้ช่วยผมเขียน ... เฮ้ยไม่ใช่ ช่วยมาติวการบ้านให้ผม "

ลู่อันหรานเผลอพูดหลุดปากออกไป แต่ก็รีบพูดเสริมเข้าไปทันที

“ คงไม่ใช่เพราะเรื่องนี้น่ะ ที่ลูกอยากให้เธออยู่ต่อที่บ้าน ”

เวินหนิงรู้สึกหมดหนทางเมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้

ถึงแม้ว่าลู่อันหรานจะเป็นที่ฉลาดมากคนหนึ่ง แต่เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะขี้เกียจ จุดนี้ไม่รู้ว่าได้ใครมา

" ไม่ใช่อย่างแน่นอนครับ ผมแค่ไม่อยากให้เธอกลับไปแล้วถูกรังแกอีก"

ลู่อันหรานรีบปฏิเสธทันที เขาไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดนั้น แค่ว่าเขาไม่ต้องการให้คนที่เขาช่วยเอาไว้อย่างยากลำบากถูกรังแกอีก

" ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ใช่แบบนั้นแน่นอนครับ "